Σε μια κηδεία

Δημοσίευση: 28.06.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

candle-1_b

Σε μια κηδεία πήγα
και ξόδεψα όλα τα δάκρυά μου
μα κράτησα την λύπη μου
βαθιά στην αγκαλιά μου.
Ένα γιατί πλανεύτηκε γύρω από το κεφάλι,
έλεγε,
“Γιατί ο άνθρωπος που αγάπησα
πρόλαβε πρώτος κι έφτασε στην άλλη όχθη
- αφήνοντάς με ’δω με τρύπια την απόχη;”
Πόνος βαθύς της απώλειας
μα βαθύτερος αυτός της μοναξιάς.
Έναν έναν ο χάρος μας παίρνει αγκαλιά,
λες και ξεχωριστά να δίνονται
του παραδείσου τα φιλιά...

-

γράφει η Τατιάνα Ρουμελιώτη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

3 σχόλια

3 Σχόλια

  1. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Συγκλονιστικό,,!!!!!!!!!
    ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!

    Απάντηση
  2. Βάσω Καρλή

    Η απώλεια μας σημαδεύει, πονάει και αναπάντητα “γιατί” μας βασανίζουν.. Μπράβο.

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου