Έψαξε... μες τη σιωπή
και σε συρτάρια κλειστά
του παλαιοπωλείου της μνήμης
και στ' όνειρο του
κάτω από φεγγάρια ολόγιομα
αυτά που τότε προσπέρασε βιαστικά
έψαξε με λαχτάρα, με περιέργεια
άλλη μια φορά επίπονη η επιστροφή
μα δε βρήκε τίποτα... μόνο σκόνη
σκόνη παντού
ξυπνάει ο νικημένος πόθος μάταια
η καταιγίδα έξω απ' το τζάμι μακριά.
Είχε φύγει
με τους αγγέλους
που τα μάτια φωτίζουν
και τ' αστέρια.
Ίδιο το δάκρυ κυλά
για το ίδιο παράπονο...
κράτα με στην ψυχή
μια πληγή έχει μείνει μόνο
στο βλέμμα αφήνουν σημάδια
τα κλειδωμένα μυστικά
σκεπασμένα από τότε
με πάχνες και φύλλα φθινοπωρινά
δεν έχω άλλα να κάνω
της νύχτας ταξίδια
του νου περνάνε καράβια χωρίς γυρισμό
με όλα τα φώτα αναμμένα
μα δίχως εσένα ψυχή μου.
Δεν έμαθα κανένα τραγούδι
γλίστρησαν πάλι
απ' τα άδεια χέρια οι χρυσές στιγμές
στα κρύα βράδια
η μοναξιά
σκορπίζει λέξεις σε ότι έχω σε ότι αντέχω
ένα κουρέλι από ελπίδες
μέσα σε κιτρινισμένα γράμματα
αφορμές παλιές
για να κλάψω όποτε χρειάζεται
ανέφικτη πολυτέλεια το γέλιο
μικρές αναλαμπές, από ανάγκη
πολύτιμες πέτρες
οι σκέψεις που ονειρευτήκαμε
φυλακτό για την αιωνιότητα.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
… οι σκέψεις που ονειρευτήκαμε
φυλακτό για την αιωνιότητα.
Kαι να ´ ταν μόνο
οι σκέψεις …
Όλο το ψυχοσωματικό
ανθρώπινο είναι υπονομεύει
ή κατοχυρώνει τις αιώνιες μονές!
Τα αιώνια ανάκτορα!
Να ᾽ χα για σίγουρο
ένα καλύβι κει σα πέρα!
Πάντα υπέροχη Κα Δικταίου!
Πάντα δουλευταρού ποιητάρισσα!
Καλή δύναμη!
Kαλοσύνη σας που με καταδέχεστε με απλότητα. Πρόκειται για την εκφρασμένη αρετή της ψυχής σας με όμορφα λόγια και με συγκινείτε, γιατί τούτη η αρετή είναι σημαντικότερη από το θάρρος και τη γενναιότητα. Κι έχει αλήθεια μια αποφασιστικότητα κι ένα πείσμα η καρδιά όταν θέλει να στέκεται με επιμονή σ’ ένα χαμόγελο, σ’ ένα άγγιγμα, σε μια ανάμνηση και αντλεί τόση δύναμη από μια τρυφερή ματιά, ένα καλό λόγο και μια καλημέρα. Ευχαριστώ από καρδιάς.
Πολύ όμορφο Ζωή!!!
Ευχαριστώ για την καλοσύνη σου, αυτή που πηγάζει αβίαστα και αθόρυβα από μέσα σου, ευχαριστώ γιατί μου θυμίζεις την παλιά μας ταυτότητα.
Σκορπίζει λέξεις σε ο, τι έχω σε ο, τι αντέχω….
τα λόγια σας χτυπούν πάντα την πόρτα της καρδιάς μου κι εγώ τρυφερά τους ανοίγω και τα τραταρω με αναστεναγμους ευχαριστησης
ώρα καλή!
Λέξεις και λόγια, αυτά που ανοίγουν μαγικά τις κλειστές πόρτες. Οι σκέψεις, είναι σαν τα καράβια. Καλές σκέψεις είναι αυτές που ταξιδεύουν από καρδιά σε καρδιά και παράλληλα μας ταξιδεύουν. Κάποιες έχουν προορισμό την ψυχή μας και κάποιες δημιουργούν απλά ένα μικρό διάλειμμα στη μοναξιά μας. Είναι μαγικό όταν ο νους μπορεί να συγκρατήσει κάθε τοπίο αυτής της διαδρομής ξεχωριστά, αλλά ακόμη πιο σημαντικό, όταν θυμάται και σκέφτεται με ευγνωμοσύνη τον άνθρωπο που προσπάθησε μέσα από τη δική του οδύνη και μνήμη της ψυχής, να φορτώσει το καράβι και να μας κάνει να αγγίξουμε από κοντά…. τη Ζωή, να γευτούμε το αλάτι και να κρατήσουμε μια σπίθα αξόδευτο φως, σαν να είμαστε πρωταγωνιστές.
Υπέροχη η γραφή σας!!Αγγίζει ψυχές!!
Ένα ταξίδι φως, με τη συνηγορία της Αγάπης και όλα τα αγαθά δώρα της ζωής να είναι ο δρόμος που πορεύεσαι.
Κάθε απώλεια τραγική και σεις την δίνετε με όλο το λυρισμό και την δύναμη γραφής που σας χαρακτηρίζει. Πολύ καλά δουλεμένο και υπέροχο σμίξιμο λέξεων!!!!
Ευχαριστώ από καρδιάς. Είναι όμορφη η συντροφιά σας σε αυτό το ταξίδι. Την αγάπη μου.