Σκιές, της Μάχης Τζουγανάκη

16 Σχόλια

1. 

   Δήμος Χλωπτσιούδης στο 12/07/2015 σε 10:25 πμ

   πολύ όμορφο…

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 12/07/2015 σε 8:02 μμ

     Σε ευχαριστώ πολύ Δήμο!

     Απάντηση
2. 

   Matina Mardeli στο 12/07/2015 σε 10:55 πμ

   Οταν αλήθειες λέγονται με ποιητικό λόγο γίνονται λιγότερο οδυνηρές…η ομορφιά των λέξεων ένδυμα της λύπης και της απογοήτευσης..

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 12/07/2015 σε 8:03 μμ

     Σας ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σας και την πλήρη κατανόηση των στίχων μου…

     Απάντηση
3. 

   Αννα Ρουμελιωτη στο 12/07/2015 σε 11:01 πμ

   Δυνατοι στιχοι …. ποιητικα σκληροι…… θαυμασιο ποιημα μου «μιλησες» για αλλη μια φορα Μαχη!!!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 12/07/2015 σε 8:04 μμ

     Άννα μου, ναι είναι σκληροί αλλά είναι μια πραγματικότητα που μιλάει στον καθένα. Τα χαμένα μας όνειρα μας κυνηγάνε σα σκιες…

     Απάντηση
4. 

   Χριστίνα στο 12/07/2015 σε 12:06 μμ

   Υπέροχο Μάχη!!! Υπέροχο!!!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 12/07/2015 σε 8:05 μμ

     Χριστίνα σε ευχαριστώ πολύ!

     Απάντηση
5. 

   Σοφία Ντούπη στο 12/07/2015 σε 12:10 μμ

   Υπέροχο το ποίημα σου Μάχη, με λέξεις δυνατές που μας αγγίζουν και μας ξυπνούν χτυπώντας κάθε ώρα, κάθε στιγμή την πόρτα της καρδιάς μας… Υπέροχο!!!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 12/07/2015 σε 8:07 μμ

     Αγαπητή Σοφία, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Σε αγγίζουν και χτυπούν την πόρτα της καρδιάς σου γιατί δεν την έχεις σφραγισμένη όπως κάνουν πολλοί…παρά τις δυσκολίες… Να σαι καλά..

     Απάντηση
6. 

   ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στο 12/07/2015 σε 12:45 μμ

   Οι λέξεις πλέκονται όμορφα.
   Πλάθονται σαν ένα πήλινο αγγείο που δουλεύεται επιδέξια από τον τεχνίτη πάνω στον τροχό.
   Δεν μένει κανείς ασυγκίνητος..
   Την καλημέρα μου!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 12/07/2015 σε 8:10 μμ

     Η όμορφη κριτική σας με άγγιξε διπλά. Δεν είναι μόνο τα όμορφα λόγια σας, αλλά μιλάτε σε κάποια που είχε στον στενό της οικογενειακό κύκλο μεγάλους αγγειοπλάστες. Μπορεί να μην έμαθα να πλάθω τα εξαίρετα πιθάρια που φτιάχναν εκείνοι…αλλά με τιμά ιδιαιτέρως να παρομοιάζει κανείς έτσι τα ποιήματά μου…Να νιώθω πως κληρονόμησα κάτι από την Τέχνη τους…

     Σας ευχαριστώ πολύ, την καλησπέρα μου…

     Απάντηση
7. 

   Ελένη Ιωαννάτου στο 12/07/2015 σε 9:12 μμ

   Μάχη μου υπέροχο!!!
   Έξοχο!!! Μπράβο σου!!!

   Όνειρα χαμένα, ίσως ξεχασμένα,
   που όμως έρχονται να σου υπενθυμίσουν την
   ύπαρξή τους.
   Θύμησες, σκιές που σου χτυπούν τη πόρτα,
   που ξεγλιστρούν από χαραμάδες ή την στιγμή
   που το παράθυρο ξεχαστεί ανοιχτό.
   Πονάνε πολύ όταν επιστρέφουν. Βέβαια, όταν
   έχεις παλέψει για κάποιο όνειρο και τελικά δεν
   έφτασες στο τέλος, πονάει πιθανόν λιγότερο.

   Καλό σου βράδυ!!

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 12/07/2015 σε 9:58 μμ

     Υπάρχει πάντα ο πόνος του ανεκπληρωτου . Αυτός αποτελει και το δηλητήριο της μνήμης. Να σαι καλά Ελένη μου. Ας ξημερώσει μια καλή μέρα…. να μη χάνονται όνειρα

     Απάντηση
8. 

   Μαρία Φουσταλιεράκη στο 15/07/2015 σε 5:19 πμ

   Σεβασμός σε όλα τα χαμένα κομμάτια του εαυτού μας, με τιμητικούς αδριάντες, τρισάγια ορθόδοξα και περιτομές ανορθόδοξες.
   Μου αρέσει πολύ η κάθε γραφή σας κ. Τζουγανάκη

   Απάντηση
   • 

     Μάχη Τζουγανάκη στο 15/07/2015 σε 7:44 πμ

     Σας ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια.
     Τα εχουν στο αιμα τους άνθρωποι με τέτοια χρυσή καταγωγή 😉

     Απάντηση