ζεύουν τους λαούς στο άροτρο της προσφυγιάς· αυτοί
που ξέρουν να οικειοποιούνται των καθεστώτων τα οφέλη και
να δημιουργούν μίση κερδοφόρα, αυτοί
που ξέρουν να κάνουν τις θρησκείες παρότρυνση
προς μάχη, αυτοί
που αμαυρώνουν τον ουρανό κλέβοντας
την αθωότητα του πλήθους- οι λαοί
ματώνουν,
οι λαοί πλανιόνται ανάμεσα
σε αφρισμένες θάλασσες,
στοιβαγμένοι
σε πλοιάρια που βουλιάζουν
παρασέρνοντας τις κουρασμένες σάρκες τους
στον τάφο της θαλάσσης.
                                       Στον αιώνα μου
απεκδύθηκε από την ανθρωπιά του ο άνθρωπος,
έγιναν μουντές οι κοινωνίες,
στράφηκε ο οδόντας εναντίον του οδόντα, το κλάμα
κάλυψε το κλάμα,
στις νύχτες
το φεγγάρι έκλαψε και λυπήθηκε,
και τα λουλούδια μαράθηκαν διαισθανόμενα
την αγωνία και το κλάμα των παιδιών...

_

γράφει ο Στρατής Παρέλης

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!