Φεύγω…
Με ένα ξύλινο κουπί πάνω σε σχεδία
που φτιάξαν μία νύχτα όνειρα ναυαγοί
Ένα ατίθασο κύμα σε γη απάτητη
ας βγάλει το κορμί ξέπνοο και μελανό
με την ψυχή τρεμάμενη μα ζωντανή
Φεύγω…
Με την επιθυμία της ανάμνησης
τη νοσταλγία των ρόδινων χρόνων
τότε που η λύπη έσβηνε στις σελίδες
που μου χρωμάτιζε αυθεντική χαρά
και άπλωνε η μπογιά της ευτυχίας
Φεύγω…
Σου το ψιθύρισα δειλά στο αυτί
σα χάραζε ανατολή ο θερινός ο ήλιος
και δρόσισε ο τζίτζικας σαν βούτηξε
στα λόγια τα θαλασσινά στο μπλε
και στην αλμύρα της σιωπής
Φεύγω…
Στη μεριά που δε φτάνουν οι αχτίδες
Μήπως φωτίσει η ψυχή και το Νησί
Που χώρεσε τη μυστική συμφωνία
Που νεκρικά ηχεί το κύμα σα χτυπά
Στην απέναντι όχθη της θύμησης
Φεύγω…
Στη σκοτεινή πλευρά του ήλιου που αμφισβητεί
Το νόημα της Ανατολής, της Μέρας
Που την ποθεί και την πενθεί άτυχος εραστής
Με μοιρολόγι τραγουδά και θλιβερά σιωπά
Ενός λεπτού σιγή κι ύστερα πάλι απ’ την αρχή
Φεύγω…
Σα να μην έφτασα ποτέ εδώ συχώρα με εαυτέ
Μα τίποτα από όσα θωρώ δε σε θυμίζει
Φεύγω…
Σα να μην κοίταξα ποτέ την αντανάκλαση
που αφήνει η καρδιά στα μάτια των ανθρώπων
_
γράφει η Μάχη Τζουγανάκη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Μάχη μου τι να πω…Έφυγα μαζί με τους στίχους σου που με άγγιξαν. Όλοι κάποια στιγμή έχουμε φτάσει “στη σκοτεινή πλευρά του ήλιου που αμφισβητεί το νόημα της Ανατολής” μα μέσα από τέτοιες αναζητήσεις και αμφισβητήσεις μπορούμε να δούμε “την αντανάκλαση που αφήνει η καρδιά στα μάτια των ανθρώπων”.Αν δεν τη βρούμε συνεχίζουμε την αναζήτηση…
Δε γίνεται κανένας άνθρωπος να μη φτάνει να αμφισβητεί την ίδια τη ζωή για να μαθει να ζει καλύτερα….Η ζωή έχει ανάγκη τέτοιες αναζητήσεις..απομονώσεις..μηδενισμούς…και “πάλι από την αρχή”…
Την καλημέρα μου Χριστίνα..
Συχώρα με εαυτέ μου!…. πόσα συγνώμη του χρωστάμε και μετά πάλι όταν μεθά και δεν ακούει την φωνή της λογικής … τότε μάλλον είναι η στιγμή που “φεύγω”.
Πολύ όμορφο Μάχη.
Να’σαι καλά Ερίνα. Ναι χρωστάμε συγγνώμη αρκετές φορές. Και άλλες φορές του χρωστάμε το μπράβο…το ευχαριστώ.. Να “φεύγουμε” για να ερχόμαστε με μεγαλύτερο κομμάτι εαυτού Ερίνα…
Καλημέρα
Λίγο από Ασκητική, λίγο από Pink Floyd, λίγο από Λουντέμη αλλά με πολύ από Μάχη Τζουγανάκη!
Να είσαι καλά να μας προσδένεις στην πένα σου για να μπορούμε όλοι μαζί να ταξιδεύουμε στο σύμπαν…
🙂
Φεύγω …
Πόσες και πόσες φορές δεν το έχουμε σιγοψιθυρίσει αυτό το ρήμα …
Πολλές είναι οι φορές που το θέλουμε, κι όμως δεν μπορούμε …
Να φεύγουμε τουλάχιστον νοερά από τον κακό εαυτό μας, έτσι ώστε να του δίνουμε το δικαίωμα να μας συγχωράει …
Πολύ ρωμαλέες οι στιγμές των στίχων :
Στη μεριά που δε φτάνουν οι αχτίδες
Μήπως φωτίσει η ψυχή και το Νησί…
Σα να μην έφτασα ποτέ εδώ συχώρα με εαυτέ
Μα τίποτα από όσα θωρώ δε σε θυμίζει…
Σα να μην κοίταξα ποτέ την αντανάκλαση
που αφήνει η καρδιά στα μάτια των ανθρώπων…
………..
Nαι … η Ψυχή φωτίζεται από την Ποίηση.
Γι ´ αυτό κι εκείνη ξέρει να φωτίζει.
Και το όνειρο – αν θυμάσαι Μάχη μου από το προηγούμενο ποίημά μου – αν το υπηρετείς και το τρέφεις με την αγνότητα της ψυχής σου, μπορεί να υπερβαίνει σε μέγεθος και φωτεινότητα ακόμα και τον ίδιο τον Ήλιο. Τόσο πολύ, που αν βάλεις δίπλα στον ‘Ηλιο ένα τέτοιο όνειρο, τότε ο Ήλιος – ποιος ο Ήλιος – γίνεται μπροστά στο όνειρο κίτρινος νάνος.
Στην προηγούμενη κρίση σου, με σαγήνεψε αυτό που έγραψες ότι :
” … η ίδια η αιωνιότητα μετρά και το ρολόι του Ηλιου μας … ”
Κι επίσης πιο κάτω :
” Χαλ-άσματα εντός μας που με Ξεσπ-άσματα ευλογημένα θα κάνουμε εκείνα τα Περ-άσματα σε μια πιο αισιόδοξη θέση στο Γαλαξία της Ζωής μας…. ”
Όνειρο – Ήλιος, σημειώσατε 1 !!!
Καλή αντάμωση Μάχη!
Σε ευχαριστώ Παναγιώτη για την ενδοσκοπηση του ποιήματός μου. Πράγματι το ψιθυρίζουμε συχνά το “φεύγω”..
Το ρήμα από μόνο του δηλώνει μια μετακίνηση. Οι μετατοπίσεις της ψυχής μπορούν να φέρουν σημαντικές αλλαγές τόσο σε εμάς όσο και στους υπόλοιπους που αναγκαστικά θα κινηθούν αν αλλάζει το κέντρο των αξόνων μας..
Αλλά ακόμα και αν δεν καταφέρουμε να φύγουμε λυγίζοντας την τελευταία στιγμή ή αν φύγουμε και ξαναγυρίσουμε στο ίδιο σημείο…σημαίνει οτι η ψυχή εκλιπαρεί για παράταση που πρέπει να της δοθεί μέχρι να πάρει οποιαδήποτε απόφαση…
το όνειρο έχει σύμμαχο τον εφιάλτη όπως ο ήλιος το σκοτάδι…αναγκαία ισορροπια από τη σοφή φύση…
Φεύγω…
Σα να μην έφτασα ποτέ εδώ συχώρα με εαυτέ
Μα τίποτα από όσα θωρώ δε σε θυμίζει
Φεύγω…
Σα να μην κοίταξα ποτέ την αντανάκλαση
που αφήνει η καρδιά στα μάτια των ανθρώπων
Φεύγω …… και με ταξιδεύεις εσύ Μάχη
Καλή σου μέρα φιλενάδα! Μαζί το πάμε το ταξίδι… 😉
Το ποίημα σου Μάχη είναι εξαιρετικό!!! Υπέροχο!!!
Ανατρίχιασα με το δυναμική της γραφής σου και της ψυχής σου!!!
Λυρική μας Μάχη!
Συγκινήθηκα όμως και με το ιδιαίτερο, εξαίσιο σχόλιο του αγαπητού μας Παναγιώτη!!
Σας ευχαριστώ και τους δυο!!
Φεύγουμε κάθε μέρα λίγο πιο πολύ απ’ τον εαυτό μας,
απ’ τα όνειρά μας, απ’ τα θέλω μας, απ’ τους ανθρώπους.
Πολλές φορές δίχως να αντικρίζουμε τον ήλιο… τα άστρα…
το γαλάζιο πρόσωπο της αυγής ή ίσως τα ροδαλά πέταλα του χρόνου…
Άλλες πάλι, πιθανόν ένας κίτρινος φωτεινός νάνος να βαδίζει δίπλα μας,
μπροστά μας, κρατώντας τον ήλιο στα χέρια, αλλά να μην τον βλέπουμε. Πιθανόν να κοιτάζουμε πίσω
αντανακλάσεις ξεθωριασμένες πια ή ίσως βλέμματα ανθρώπων ξεχασμένα.
Ίσως θέλουμε να φύγουμε…
Ίσως να μην μπορούμε να μείνουμε…
Ίσως να μην έχουμε τον τρόπο να το κάνουμε…
Ίσως…
Να΄σαι καλά Ελένη μου για τη ματιά σου. Και για την παραπάνω προέκταση…
Τα “ίσως” στη ζωή μας δεν είναι τόσο αδύναμα όσο νομίζουμε. Είναι η εσωτερική μας ψυχανάλυση…Αν δεν φτιάξεις αυτό το ερωτηματολόγιο με τις πολλαπλές απαντήσεις…δε θα μπορέσεις να δώσεις καμία εξήγηση στον εαυτό σου…και όλο θα “μένεις”….
Είμαστε όλοι εν δυνάμει αναχωρητές! Άλλοι φεύγουμε χωρίς να..ξεφευγουμε και άλλοι αναχωρούμε με ολάνοιχτα φτερά βουτώντας βαθειά μέσα μας! Δυνατός ο λόγος σας Μάχη και αναγνωρίσιμος
απ´ όλους μας θαρρώ!
“είμαστε όλοι μας εν δυνάμει αναχωρητές…” τα είπατε όλα σε μία πρόταση…!
σας ευχαριστώ πολύ
Πολύ όμορφο Μάχη μου και η λέξη “Φεύγω” έχει μεγάλη δύναμη έτσι όπως την χρησιμοποιείς!!!! Μπράβο σου!!
Σε ευχαριστώ Ιφιγένειά μου. Είνα πράγματι αρκετά δυνατό το ρήμα αυτό. Η γλώσα μας είναι τόσο ηχηρή. Όταν οι λέξεις μπαίνουν σε σειρά και φτιάχνουν αυτό το “φεύγω” τότε σημαίνει οτι καταφέραμε να λεκτικοποιήσουμε ένα εγκλωβισμένο συναίσθημα που ενδεχομένως να μας είχε ακινητοποιήσει ..
Την καλημέρα μου
Δυναμική γραφή Μάχη μου. Έκρηξη ηφαιστείου ο λόγος σου. Λάβα καυτή το συναίσθημα ! Σε ευχαριστώ!
Εγώ σας ευχαριστώ για το πέρασμα! Να στε καλά!