Η Πόλα Γιαννακοπούλου-Βακιρλή ανήκει σε αυτό που αποκαλέσαμε «ποιητές της αγανάκτησης». Υιοθετώντας μια γραφή με έντονα πεζολογικά στοιχεία στρέφει το μάτι της στην κοινωνία με μία υπαρξιακή χροιά. Η νέα της ποιητική συλλογή «Στη Συνοικία το Χάος» (Βεργίνα, 2018) η Βακιρλή δίνει έμφαση στο κοινωνικό συναίσθημα και τη συλλογική απογοήτευση στοχάζεται για τον Άνθρωπο και το όνειρο, τους καιρούς και τις πλάνες, τη μοναξιά.
Με αφορμή μία εικόνα ή μία ιδέα (αινίγματα αιώνια, αδίδακτη ύλη, επί σκηνής, έρημος, άγκυρα, συμπληρώματα) η ποιήτρια ταξιδεύει συνειρμικά στον κοινωνικό τόπο, συνδέοντας το εσωτερικό με το περιβάλλον, τον μέσα χώρο με τον έξω. Το πρωτοενικό υποκείμενο, έτσι, γίνεται ένας πομποδέκτης όσων καταγράφει το άτομο και μετατρέπει σε βιωμένο συναίσθημα (ο βιασμός).
Ποιήματα ολόκληρα λειτουργούν ως παρομοιώσεις όπου στηρίζει ως στοχαστικό πυλώνα την κοινωνική της αγωνία (διαφημίσεις, ίσα-ίσα, αδράνεια των ημερών, άλλοι καιροί, συνοικία το χάος). Μετασχηματίζει το κοινωνικό στιγμιότυπο σε σύμβολο το οποίο εκθέτει αλληγορικά (άσπορα σταφύλια, αναρτήσεις, ασυνόδευτο δέμα, ουτοπία).
Η απογοήτευση εκφράζεται με μία χαρακτηριστική απλότητα λόγου. Τα λιτά σχήματα ισορροπούν ανάμεσα σε αρνήσεις ή λέξεις με αρνητικό συναίσθημα και μόρια (γιατρός αγνώστου, συμπληρώματα, το αλκοόλ του θανάτου) ενώ όμορφες μεταφορές εσύ το ποιούν την κοινωνική της αγωνία (άλογα, άλλος θερισμός, κραυγές, πυράκανθοι).
0 Σχόλια