Στο βυθό.
Έτσι.
Θα σε πάρω μαζί μου.
Δε θα προλάβουμε καν να ξεντυθούμε. Θα βουτήξουμε στο μπλε. Με μια ανάσα. Δίχως ανάσα. Θα μας πούνε νεκρούς. Θα μας κάνουν τελετές. Κι εσύ και εγώ θα γελάμε. Ένα πλοίο στο βυθό, σπίτι καινούριο. Με πόρτα και κοραλλένια αυλή. Θα κρεμάσουμε μάσκες οξυγόνου στα σημεία. Λίγο να ρουφάμε κι ύστερα εντάξει. Δίχως τη βαρύτητα της επιφάνειας θα είμαστε ελαφρύτεροι όλων.
Μια ταμπέλα φωτεινή θα καλεί τους γενναίους εκείνους που κάποτε κάνανε εκείνη τη βουτιά. Πάρτι με τα όλα του. Με μουσικές από άρπες και τύμπανα. Με ποτά χρωματιστά. Στο πυθμένα εδώ, ζωντανεύουν οι χαμένες ελπίδες. Εμείς και τα σκόρπια νομίσματα από πνιγμένες ευχές που τώρα ναι, θα γίνονται πράξη. Όνειρα που κάποτε ναυάγησαν και πνίγηκαν. Φαντάσματα που καρτερούσαν ετούτη τη γιορτή. Χρόνια. Μέρες. Ώρες. Δευτερόλεπτα. Δεν έχει σημασία πόσο.
Φυσαλίδες από όλα μας τα χρωστούμενα. Θα υψώνονται. Θα στροβιλίζονται. Χρωματιστές και λαμπερές. Ο ήλιος που θα θέλει να τρυπώσει, θα τις κάνει πιο λαμπερές από τη ζήλεια του.
Εμείς θα ζούμε τη μέρα γαλάζια. Εμείς θα αναπνέουμε νερό. Από εκείνο που αλλάζει τα σωθικά. Από εκείνο που ξεπλένει. Το χρόνο. Το δήθεν. Το πρέπει. Το όταν. Το θα. Το ποτέ. Το πάντα. Νερό. Αθάνατο γαλάζιο.
Στο βυθό.
Έτσι.
Θα σε κλέψω μαζί μου.
Δε θα προλάβεις να αντιδράσεις. Θα σε σπρώξω στη θάλασσα. Θα σε βαφτίσω ξανά. Με εκείνο το όνομα που σου λέω και σου ταιριάζει. Θα μας βαφτίσω ξανά. Με εκείνη την αγάπη που μας λέω και μας ταιριάζει. Με το χέρι μου θα σε τραβήξω. Θα κυματίζουν τα ρούχα μας, θα παραμορφώνεται η χτεσινή μας εικόνα. Ελεύθερα που θα ταιριάζει η ματιά μας. Στο ίδιο. Στο τώρα. Στο μέσα. Σε ένα μπλε που αρκεί. Σε μια θάλασσα που δεν. Ναι που δεν. Σε μια θάλασσα που δεν θα μας προδώσει.
Στο βυθό.
Έτσι.
Θα σε…
Εκεί, στο μπλε που δεν υπάρχει το δήθεν, στο μπλε που υπάρχει μονάχα η αλήθεια κι η αγάπη, σ’ αυτό το μπλε θα ηθελα κι εγώ να βαφτιστώ ξανά και χωρίς μάσκες οξυγόνου!!!!!!!!!!!
Πανέμορφο και σ’ ευχαριστώ!!!!!!!!!!!!
Αθηνά μου σε ευχαριστώ. Αυτό το μπλε έχουμε ανάγκη. Και σα να ‘χεις δίκιο…χωρίς μάσκες οξυγόνου…! Καλό σου μεσημέρι
Εξαιρετικό, περικλείει την υπαρξιακή ανάγκη μιας καθαρής ζωής, μιας καθαρής αγάπης και εκπλήρωσης ονείρων. Γαλάζιο……… ποιος δεν θέλει να μπορεί να βυθιστεί και να αναγεννηθεί μέσα του;
“Το γαλάζιο μας συμφιλιώνει με τον ουρανό, δίνει γεύση αιωνιότητας”.
Μάρθα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ο τρόπος που διάβασες το κείμενο με κάλυψε πλήρως..! Με μπλε βάφεται η θάλασσα και ο ουρανός. Μια απεραντότητα που καταργεί χρόνο..χαρίζοντας αιωνιότητα….
Εκεί στο βυθό ελεύθεροι από τα πρέπει…. Δύσκολη η κατάδυση, αλλά για τη θέα μιας άλλης προοπτικής, αξίζει το κόπο. Μας παρέσυρες σε μεγάλα βάθη. Μου άρεσε πάρα πολύ!
Δύσκολη κατάδυση. Δεν αποδεσμεύεσαι εύκολα. Όμως υπάρχει μια ενηλικίωση στην ψυχή μας – για τον καθένα σε διαφορετικό χρόνο – που σπάει πιο εύκολα αυτά τα δεσμά και δίνει νέα πορεία…Και ας είναι βουτιά με ανοιχτά μάτια. Είναι ωραίο να βλέπεις τι αφήνεις πίσω σου και σε τι πλησιάζεις… Καλησπέρα Χριστίνα μου. Σε ευχαριστώ.
[..] Σε μια θάλασσα που δεν θα μας προδώσει […]
Ελεύθερη κατάδυση ………. απλά και όμορφα!!!
έτσι… 😉
Σ’ αυτό το μπλε που αγαπώ… που αγαπάς… κι αγαπάμε! Στο μπλε της ελευθερίας, της αγάπης εκεί που δεν έχουν θέση οι προδοσίες μα έχουν οι γενναίοι!!! Εκεί και να αναπνέουμε νερό!! Από εκείνο που ξεπλένει κι αλλάζει τα σωθικά, το αθάνατο το γαλάζιο!!!!! Υπέροχη η γραφή σου Μάχη μου…πάντα!!! Ίσως γιατί δεν έχεις, δεν ξέρεις, δεν μπορείς αλλιώς!!!!! Ίσως γιατί από καιρό είσαι εκεί μέσα στο μπλε και το γαλάζιο!!!!!!
.
Σοφία μου σε ευχαριστώ. Πραγματικά δε μπορώ αλλιώς. Σε αυτό το χρώμα ανήκω… Τα φιλιά μου
Μια ονειρεμένη ζωή στο βυθό, ντυμένη στα γαλάζια. Η απόλυτη απόλαυση το υγρού στοιχείου, η απόλυτη αγάπη! Μια μπλε φαντασίωση που όλοι θα θέλαμε να τη βιώσουμε. Υπέροχος ο βυθός σου…
Σε ευχαριστώ Βάσω μου. Μπλε φαντασίωση. Ναι. Αυτό. Καλησπέρααα
Εγώ πάλι Μάχη μου ΑΝ με ρωτούσες θα έδινα έναν άλλο τίτλο στο φανταστικό σου κείμενο και ας μ’έτρεχε στα;ουράνια δικαστ’ήρια ο Γκερσουιγκ ΓΑΛΑΖΙΑ ΡΑΨΩΔΙΑ Θα το έλεγα και θα την φανταζόμουνα να ερμηνεύεται με μάέστρο εσένα και πρώτο βιολί τον καλό σου ή το αντίστροφο. Τα ADAGIO THS, TA allegro tης και κάνα δυο σόλο σαξόφωνο, ρόλοι που θα εναλλάσονταν μεταξύ σας ανάλογα με την διάθεσή σας σε καθε διαφορετική εκτέλεση!!!!!!
και Gershwin….και γαλάζια ραψωδία…τι να πω τώρα εγω… έπλεξες πολύ ωραία τη συγκεκριμένη μουσική με το βυθό… Μονο να αποφύγουμε τα ουράνια δικαστήρια…ας περιοριστουμε στο βυθό…!! Σε ευχαριστώ! Καλό σου απόγευμα
To νερό της κάθαρσης, της καταστροφής του επίπλαστου, της αναγέννησης….με εξαιρετική απόδοση! Μπράβο Μάχη!
Σε ευχαριστώ πολύ Λίτσα μου. Καλή σου μέρα!
Μες στο γαλάζιο της γραφής μια σκούνα αρμενίζει…
με τα πανιά της έμπνευσης…τα κύματα τα σκίζει…
Κύματα η μιζέρια μας…ύφαλοι το ΕΓΩ μας…
Φάρος η πένα που κρατάς και φέγγει εδώ εμπρός μας!
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΧΗ ΜΟΥ…..
Εγώ και η γαλάζια μου αύρα…σας ευχαριστούμε… Καλό ξημέρωμα…
Τι άλλο από ποίηση, να μεγαλώνεις, να διατηρείς αναλλοίωτη την ανεμπόδιστη από συμβάσεις
παιδική ευτυχία στον συντονισμό των αισθήσεων με τις αρμονικές του κόσμου και να την μεταδίδεις!
Σας ευχαριστώ. Θα το κρατήσω ευχή και θα απαντήσω με προσωπική υπόσχεση. Καλή σας ημέρα…
Καλή μου Μάχη καλημέρα! Το λάτρεψα! Απλά!
Χαίρομαι Ελενά μου! Καλό ΣΚ!