Πνέει αεράκι ερωτικό
πάνω στο Λόφο του Λυκόφωτος.
Εκεί…
Ο έρωτας ξενυχτά τις Κυριακές
και την αυγή τον σκορπά η θεά Αθηνά,
σε δρόμους κι ακρογιαλιές
μαζί με το δεμένο μυστικό
που της μαρτύρησε ένα ντροπιασμένο άστρο!
Ονόμασέ με Έρωτα
για μια στιγμή… έστω λαθραία!
Άκου…
Πόσο ηδονικά κυματίζει η ψυχή,
νιώσε το φόβο στο κορμί
που κυλίστηκε σαν αστραπή
για να φλεγεί…
Λουσμένο από των άστρων τον μανδύα!
Είμαι το χώμα και είσαι το νερό,
είσαι αέρας και θα γίνω η φωτιά
και είναι τούτη η μόνη στιγμή
που περνάει το γήινο μέσα στα ουράνια!
Αλήθεια…
Πώς σκηνοθέτησες μαζί με τον Θεό
να ξεχάσει αναμμένο το φεγγάρι…
για να μου δώσεις το γλυκόπιοτο φιλί
που μου γύμνωσε τα στήθια…
_
γράφει η Βίκυ Δρακουλαράκου
0 Σχόλια