Ετικέτα: Βίκυ Δρακουλαράκου

Να σε μπορέσω… Της αμαρτίας πορφυρό, εκεί, στο στένεμα του ορίζοντα, κάτω από σύννεφο...

Πόσο μ΄εκνευρίζει αυτή η Ησυχία…  Μόνο φασαρία κάνει κι όλο μόνη της μονολογεί. Την μια...

Απ΄το τσιγάρο σου ζωή δώσ΄μου ρουφηξιά  της μοίρας μου τ΄ανάστροφο στα ίσια να το φέρω  μου...

Μ΄αρέσουνε τα γαλανά σου μάτια το σώμα σου όταν γέρνει στο φιλί Το ξενύχτι στο σταθμό και στα...

  Πού πας κορίτσι με τα γκρίζα μαλλιά, καμωμένη μιαν αντάμωση με την μπαλάντα στο χέρι; Ποιας...

Συναντώ κάθε μέρα αυτή την γυναίκα, στη στάση. (της ζωής) Στα ματόκλαδα της ψυχής της...

Δεν τον είχα προσέξει απ΄την αρχή Είχα καλεστεί στην γιορτή των Άστρων. Την βραδιά σκηνοθετούσε η...

Άνοιξη πικρή ευώδιασε στο θαλερό μύρο του πελάγου. Ο μπάτης με θλίψη αργοπέρασε του στεναγμού τα...

Μεγάλωσα πια και… Δεν πυρπολούμαι από διάτρητα προσκυνοχάρτια. Δεν προσυπογράφω στιγμές...

  Εσύ φταις αλήτισσα καρδιά, που αρπάχτηκα μαζί σου γιατί τα φτερά μου ήθελες, στη γη να τα...

Πάρε τα χείλη σου απ’ τα δικά μου δυσεύρετο πάθος μου και μύρο των ανθών σε βράδια των...

  Το τελευταίο φιλί στα πόδια του έρωτα που διαβήκαμε αφήνω. Κάτω απ’ τον τραυματισμένο ουρανό με...

Μια στιγμή μονάχα δώσε μου.. το γαλανό απ΄τα πανσέληνα μάτια σου να πειράξω.. κι αγνάντι μου μείνε...

Δικαίωμά μου μάτια μου να σ’ έχω στη ζωή μου. Να μου λακτίζεις τους ανθούς κάτω απ’ το έναυσμα της...

Να έρχεσαι… Κι ας ήσουν έρωτας πολύ ανάγωγος που ήρθες και χτύπησες αργά την πόρτα. Απ’ τον...

Θα με βρίσκεις στων χειλιών σου τη μελανιά, να την σκεπάζω όταν κρυώνει. Στο φιλί το μεθυσμένο θα...

Ρακένδυτο το όραμα αλώνει τούτο το βράδυ ένας έρωτας κάλπικος θωπεύει το φεγγάρι… Το λωλό...

Είναι αυτή η συγκίνηση που τόσο με προδίδει και η ασυγκράτητη πεθυμιά που ανταριάζει και βρυχάται...

Είναι που ασκητεύοντας δίπλα στη λογική βαλσάμωσα εκείνη την μεταξωτή πολύχρωμη πεταλούδα και...

  Πνέει αεράκι ερωτικό πάνω στο Λόφο του Λυκόφωτος. Εκεί… Ο έρωτας ξενυχτά τις Κυριακές και...

Την ένιωσα εκεί στα σκοτεινά να αμύνεται στις λέξεις να μετράει υπομονές και να δανείζεται σφυγμό...

Μια νύχτα αφέγγαρη χυμένη σε μια αιμοσταγή σιωπή φάνηκε ο έρωτας από ένα δρόμο δίχως φώτα…...