Στο ξέφωτο

Δημοσίευση: 4.07.2017

Ετικέτες

Κατηγορία

Μπροστά μου απλώνεται ένας λαβύρινθος από κορμούς δέντρων. Μονάχα όταν κοιτάζω προς τον ουρανό βλέπω τη φυλλωσιά τους που αποχαιρετά τον ήλιο. Μια ηλιαχτίδα παιχνιδίζει πίσω από το διάτρητο φράχτη που σχηματίζουν τα δέντρα.

Περνώ θαρρείς με χορευτικές φιγούρες ανάμεσά τους. Μια βάζω τον αριστερό ώμο μπροστά, μια τον δεξιό. Όσο πλησιάζω, η ηλιαχτίδα χάνεται. Τούτο το κρυφτό γίνεται ανυπόφορο.

Κάποτε φτάνω σε ένα ξέφωτο. Μία φιγούρα γνώριμη, μα από πού; Ένα κορίτσι ακουμπάει την πλάτη σε ένα δέντρο και αγκαλιάζει τα γόνατα. Έχει την ανεμελιά του αέρα στα μαλλιά και μια σκιά από σούρουπο στα μάτια. Μια προσμονή βαραίνει τους ώμους της. Πώς βρέθηκα εδώ; Τα ανεκπλήρωτα χάδια της παιδικής μου ψυχής περιμένουν σε αυτό εδώ το ξέφωτο. Έφτασα!

_

γράφει η Ελένη Δεληβοριά

Ακολουθήστε μας

Διανύοντας την εσχάτη

Διανύοντας την εσχάτη

Τετάρτη απόγευμα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Σιωπή ασυνήθιστη στην πτέρυγα των μελλοθανάτων. Από ένα κελί μόνον ακούγονταν ομιλίες. Οι άλλοι έχουν στήσει αυτί.  «Έρχεται το φαγητό;».  «Όχι. Είναι το καρότσι με τα βιβλία». «Έχεις δίκιο. Το άλλο τρίζει...

Άφιλτρο τσιγάρο

Άφιλτρο τσιγάρο

ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα..  Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!.  Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα.  Ολόκληρη.  Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Άφιλτρο τσιγάρο

Άφιλτρο τσιγάρο

ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα..  Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!.  Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα.  Ολόκληρη.  Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....

Υπόγεια ρεύματα

Υπόγεια ρεύματα

Εμφύλιος πόλεμος και στα δύσβατα και απαράκλητα βουνά που πολεμούσαν οι φαντάροι, συνήθιζε τα δύο στρατόπεδα να τα χωρίζει ένας πλατύς ποταμός. Ο ποταμός αυτός δεν είχε όνομα γιατί κάθε φορά που μετακινούνταν τα πεδία των μαχών, ο ποταμός ακολουθούσε την ίδια πορεία,...

Η αφιέρωση

Η αφιέρωση

ΤΟΝ ΕΙΔΕ ή δεν τον είδε; Ιδού η απορία, η οποία δυστυχώς δεν θα λυθεί σε κάποιο άδηλο σαιξπηρικό μέλλον, αλλά σήμερα το βράδυ όταν επιστρέψει στο σπίτι του. Η γυναίκα του ήταν που γύρισε το κεφάλι μέσα από το Καγιέν, το οποίο έστριβε αργά από την Ακαδημίας προς την...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Σοφία Ντούπη

    Πολύ τρυφερό!!!Ξέρει η καρδιά και βρίσκει πάντα το ξέφωτο της!!!

    Απάντηση
  2. Βάσω Καρλή

    Περιεκτικό και όμορφα γραμμένο. Μου άρεσε πολύ!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου