Είναι που ασκητεύοντας
δίπλα στη λογική
βαλσάμωσα εκείνη την μεταξωτή
πολύχρωμη πεταλούδα
και μουτζούρωσα τις ακρογιαλιές
απ’ της ζωής το παραθύρι.
Είναι όταν στολίζω
τον ήλιο στα μαλλιά
και στο ξωκλήσι της προσμονής
παντρεύω με συνείδηση λευκή
ένα χάρτινο βαρκάκι
με τα όνειρα μου!
Είναι κι αυτό,
που δένω τα αστέρια στις ακτές
για να φυτεύω λουλούδια σε γκρεμούς
να μοσχοβολά
όταν ακούω
τον αντίλαλο απ’ τη σιωπή μου!
–
γράφει η Βίκυ Δρακουλαράκου
Πάρα πολύ ωραίο. Συγχαρητήρια!
Όμορφες εικόνες αναδύονται από έναν έντονο εσωτερικό κόσμο!Μπράβο σας!!