Συντροφιά μου

29.09.2015 | Ποίηση, Ω | 6 |

Μικρή μου δροσοσταλίδα
στο ξημέρωμα του φθινοπώρου
σήμερα σε είδα.
Μικρή ακριβή μου ανάσα
Σταλαγματιά πονεμένη
Απ΄των σύννεφων την αγκαλιά κατέβηκες
κι εκεί στην άκρη των ματιών μου
στέκεσαι τώρα μαραζωμένη.
Κάποιο πικρό μαντάτο
λες πως μου έφερες
γι αυτό είσαι θλιμμένη.
Μήνυμα αμετάκλητο και οριστικό
μα έτσι είναι το τέλος αγαπημένη.
Κι εγώ σου λέω πως σε περίμενα
και ήθελα εσύ μονάχα
συντροφιά μου να γενείς
στης θάλασσας τα σπλάχνα.

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Σχετικά

Επιμέλεια κειμένου

Νίκος Φάκος

Μελισσουργώ, διαβάζω και γράφω. Σ' αυτά τα τρία αντίβαρα ακροβατώ και ζω στιγμές. Σ' αυτήν την πορεία βρέθηκα στην όμορφη οικογένεια του δικτυακού τόπου τοβιβλίο.net όπου φιλοξενούνται γραπτά μου. Πιστεύω ότι η δύναμη της γλώσσας έχει μία απειρίζουσα εντροπία και η γραφή είναι ο μοχλός που αποτυπώνει την ύπαρξή μας. Ίσως και τη ματαιοδοξία μας. Ζω στην όμορφη Κύμη και έχω ως το σημείο ισορροπίας μου τις δυο μου κόρες.

6 Σχόλια

Μάχη Τζουγανάκη στο 29/09/2015 σε 9:13 πμ

Μελαγχολικά γλυκό το ποίημα σου Άννα μου. Καλημέρα!
Απάντηση
Άννα Ρουμελιώτη στο 29/09/2015 σε 9:38 πμ

Καλημέρα γλυκιά παρουσία!Σε ευχαριστώ!
Απάντηση
Παναγιώτης Σκοπετέας στο 29/09/2015 σε 1:14 μμ

Δροσερό και όμορφο!

Καλό απόγευμα Άννα!
Απάντηση
- Άννα Ρουμελιώτη στο 29/09/2015 σε 2:22 μμ
  
  Ευχαριστώ πολύ Παναγιώτη!Να είσαι καλά!
  Απάντηση
Ελένη Ιωαννάτου στο 29/09/2015 σε 7:41 μμ

Άννα μου πολύ τρυφερό!!! Πολύ γλυκό!!!
Απάντηση
- Άννα Ρουμελιώτη στο 29/09/2015 σε 7:55 μμ
  
  Γλυκιά Ελένη σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
  Απάντηση