Άρρωστο το κύμα
ξεψυχάει στην αμμουδιά.
Θύελλες μου είχες τάξει
φουρτουνιασμένα νερά.
Κι εγώ ήσυχος κάλπαζα
σε αναζητήσεις
γι’ άγριους καιρούς
κι αιθερογέννητους βοριάδες.
Με υποσχέσεις έωλες
και χλιαρές σιωπές
πότισες το βλέμμα μου
μια θάλασσα λάδι
να με κρατάει όμηρο
να μου θολώνει το μυαλό.
Σαν πέφτει η νύχτα
παίρνω τους δρόμους
μα όσο κι αν ψάχνω
δεν μπορώ να βρω
που μπορείς ν’ αγοράσεις
ταραγμένους καιρούς.
Περνούν οι ώρες
χάνομαι
αργώ να βρεθώ
και την αυγή δεν περισσεύουν
ιδέες για να ξοδέψω.
_
γράφει ο Χάρης Αγγελογιάννης
0 Σχόλια