Τα υψωμένα χέρια των υποσχέσεων

Να η ωραιότερη εικόνα: αυτά τα δυο χέρια, το ένα μέσα στο άλλο. Το ένα το έχουν ήδη μεταπλάσει τα έργα και οι ημέρες. Σε κάθε δάχτυλο, τα σημάδια των χρόνων που πέρασαν, όπως σ’ ένα κορμό δένδρου οι κόμποι και οι προεξοχές. Το άλλο χέρι τρυφερό, άθικτο ακόμα, προφυλαγμένο.

Η μεγάλη διαδοχή έχει εξασφαλιστεί. Τα δυο χέρια είναι με το μέρος των αδύναμων και των φτωχών. Τα δυο χέρια δεν είναι με το μέρος όσων εξουσιάζουν, αλλά με το μέρος όσων υποφέρουν. Τα υψωμένα χέρια του πόθου και τα απλωμένα χέρια της ανάγκης περιμένουν μια άφιξη, μια επιστροφή, ένα σημάδι που υποσχέθηκαν.

Έχουν σημαδέψει τη φοβερή εκείνη ώρα της κρίσεως. Έχουν σημαδέψει μια νέα οδό της Αναστάσεως. Έναν δρόμο αυτογνωσίας με οποιοδήποτε αντίτιμο στο ρήμα «να ζήσω». Ένα σημάδι της μεγάλη ελπίδας της επιστροφής, απ’ όπου απουσιάζει κάθε οδύνη, λύπη και στεναγμός.

Μέχρι να έρθουν στα χέρια της εξουσίας, θα χτίσουν χέρια ανθρώπινα, γεμάτα φως και θα δουν καινούριο ουρανό. Μέχρι να έρθουν στα χέρια της εξουσίας, θα μετέχουν στις χαρές και στις λύπες ασφαλισμένα αιώνια και θεμελιωμένα γερά.

Ένα ζευγάρι χέρια πρωτόπλαστα που ατενίζουν μέσα στο σκοτάδι μας κοιτάζουν. Ο χρόνος τους είναι εξαιρετικά πολύτιμος, κάθε λεπτό έχει αξία, αυτήν τη στιγμή. Έχουν ήδη σβήσει τα φανάρια τους και τις δάδες τους από πριν και περιμένουν να δουν μια καθαρή λευκή φωτιά για να οδηγήσουν την ουράνια καρδιά στον προορισμό της.

Ονειρεμένα χέρια που αιωρούνται σαν ωραίες αναμνήσεις πάνω απ’ την ανάταση ψυχής, επειδή δοκιμάζονται στο μεταίχμιο αυτής της αντοχής, αυτής της αδυναμίας στη μεγάλη ιδέα που προϋποθέτει αλληλοβοήθεια σε στάση ευχαριστίας, μοιάζουν όλο και περισσότερο, όλο και πιο βασανιστικά, γυμνά και λυτρωμένα, μέσα στην ψυχρότητα του καινούριου συναινετικού πολιτισμού.

Αυτά τα δυο χέρια με τα απατηλά, χωρίς περιεχόμενο λόγια, θα ζητήσουν όνομα που δεν θα μπορούν να βρουν και πολλούς τότε θα ξεγελάσουν. Αυτά τα δυο χέρια με όνειρα εφήμερα, δεν υπάρχουν ακόμη και πρέπει να εισχωρήσει εκεί ο πόνος για να υπάρξουν.

Αυτά τα δυο ελεύθερα χέρια που μέσα στον καθρέφτη των εικόνων θα σε χαϊδέψουν, θα σε πονέσουν, θα σε περιποιηθούν. Θα σε κοιμίσουν στην αρχή και θα σε πάρουν απ’ το χέρι για να σε πάνε στο πάρκο των παιχνιδιών τους. Θα σε κυκλώσουν στο τέλος και θα σε πάρουν απ’ το χέρι για να σε ξαναφέρουν στους κήπους της παιδικής σου ηλικίας.

Αυτά τα δυο ελεύθερα χέρια που μέσα στον καθρέφτη των εικόνων έρχονται και παρέρχονται στο εκκρεμές του χρόνου που ξαναγυρίζει πίσω.

Χέρι μεγάλου ανθρώπου και χέρι παιδιού. Ας ήταν να μη χωρίσουν αμέσως απ’ τον καρπό τους! Έλαβαν σινιάλο να μη μας ακολουθήσουν στον διαχωρισμό τους από ένα σώμα. Αν και εφόσον το θελήσουν, θα είναι γέννημα, με μορφή και σχήμα ανθρώπου, ενάντια στο καθετί που αποξηραίνει και σκληραίνει τις καρδιές.

Με τα δυο τους χέρια να φωτίζονται από ένα πνεύμα διστάζουν, ξεθαρρεύουν, στερεώνονται, σμίγουν, δένονται, οργανώνονται. Με τα δάχτυλα των χεριών τους γράφουν όρκους αγάπης. Είναι μια ώρα ευλογημένη μέσα στη φυγή των ωρών. Η στιγμή του θαύματος μιας γέννησης που αιώνια ξαναρχίζει: Η ένωση της δύναμης και της αδυναμίας πάνω στα σημάδια των χεριών.

_

γράφει ο Χρήστος Αθανασίου

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Επιστροφή στο χωριό

Επιστροφή στο χωριό

Ήθελε πολύ να κλάψει, να ξεσπάσει. Μα όσο κι αν προσπάθησε να βγάλει από μέσα του αυτό που του άδραχνε σφιχτά την καρδιά και του έκοβε την ανάσα, δεν το κατάφερνε. Τα κόκκινα από την αγρύπνια μάτια του παράμεναν στεγνά, σαν τα χωράφια που τα είχε ζεματίσει η αναβροχιά...

Άφιλτρο τσιγάρο

Άφιλτρο τσιγάρο

ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα..  Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!.  Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα.  Ολόκληρη.  Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Άφιλτρο τσιγάρο

Άφιλτρο τσιγάρο

ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα..  Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!.  Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα.  Ολόκληρη.  Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....

Αντρικό κούρεμα

Αντρικό κούρεμα

Τα καλοκαίρια γυρίζαμε έξω. Οι μανάδες στο σπίτι οι πατεράδες στη δουλειά εμείς στις αλάνες. Οι αλάνες - δρόμοι, ήταν σαν τις γελοιογραφίες του Mordillo. Αν σου έφευγε η μπάλα στην κατηφόρα, είχες δυο επιλογές. Η μια ν’ αρχίσεις το τρέξιμο ώστε τα δεδομένα του...

Routine

Routine

- γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης - Ήταν ίσως η μόνη γυναίκα στον κόσμο που ξέβαφε τα χείλια της! Έμοιαζε με εξώφυλλο ακριβού περιοδικού πολυτελείας που κανείς δεν μπορούσε να (εξ)αγοράσει. Είχε φίλους. Πολλούς και λίγους. Οι πολλοί της φίλοι, σαν τα πουκάμισα τα αδειανά...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου