ocean_sea_man

Σκέψεις σκόρπιες στο νου,
εικόνες παντού.
Από κάπου να πιαστείς
κάτι για να πεις.

Φταίει η εποχή;
Αποκαλόκαιρο,
αρχές του φθινοπώρου.
Ο καιρός άστατος,
όπως κι οι ζωές μας.

Πώς να συνταιριάξεις λέξεις,
πώς να γεννήσεις μια ιστορία,
όταν η δική σου
τείνει να γίνει τραγωδία;

Από πού να πιαστείς
και ποιο χέρι να δώσεις;
Παντού κατήφεια
ολούθε ανασφάλεια.

Παιδιά με όνειρα
και όρεξη για δημιουργία.
Έτοιμα να πετάξουν
και ν’ απογειωθούν.
Κι οι μεγάλοι έχουν φροντίσει
να τους κόψουν τα φτερά·
δε χρειάζονται πια “τρελοί”
με όνειρα πολλά.

Χέρια χρειάζονται
χέρια εργατικά.
Οι σκέψεις απαγορεύονται,
εκτός αν είναι στα κουτιά.

Ιστορίες ξαναγράφονται
καταπώς συμφέρουν.
Λαοί αποδεκατίζονται…
Τι κι αν υποφέρουν…

Ένας τρελός
ή ένας Χριστός
να δώσει μια κλωτσιά στο συμφέρον
και να χαρίσει φως κι ελπίδα.
Να τι χρειάζεται ο κόσμος τούτος σήμερα,
μήπως και λασκάρουν τα γρανάζια
της μηχανής που έχουν στήσει και κινούν
οι έχοντες κι οι κατέχοντες,
να προχωρήσει τούτη η ζήση…

-

γράφει η Αθηνά Μαραβέγια

Διαβάστε όλους τους Μονολόγους εδώ!

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!