Τι ήμουνα για σένα, πες μου γιατί
Ο νους όσο κι αν ψάξει
ποτέ δε θα το βρει.
Μην ήμουν αύρα βάρκας πανί
που το φουσκώνει
Δελφίνι τρέχει για το νησί;
Μην ήμουν γλάρος που όλο πετά
Στο κύμα πάνω, μετά ψηλά
Ψάχνει κεφάτο για λιχουδιά;
Μην ήμουν ζέστη στην παγωνιά;
Μήπως δροσούλα στην αναψιά;
Νεράκι ήμουν, δροσοπηγή,
Ή κάποιο αηδόνι σ’ ένα κλωνί;
Μην ήμουν τάχα μία Θεά
Να σε φυλάει από ψηλά
Από κινδύνους, δαιμονικά
Γι’ αυτό κρυβόσουν στην αγκαλιά;
Λιμάνι ήμουν κι απανεμιά
Δεν τη φοβόσουν την ανταριά
Την τρικυμία, το χαλασμό,
Ο κόσμος όλος σου ήμουν εγώ.
Τι ήμουν πες μου, δεν το χωρεί
Ο νους τ’ ανθρώπου, δεν το μπορεί.
Δεν ξέρω τι ήμουν, γι’ αυτό ρωτώ,
Πληγή σου μήπως που αιμορραγώ;
Ομίχλη μήπως και καταχνιά
Βαρκούλα μόνη δίχως πανιά;
Κι εγώ το ξέρω δεν τις μπορείς
Τις βάρκες δίχως πανί ή κουπί…
Και τ’ είμαι τώρα; Ψάχνω ρωτώ
Μήπως πελώριο ένα μηδενικό;
Θεέ μου, τα όνειρα σημείο επαφής
Εκεί ρωτούσα καλά αν είσαι μα και πώς ζεις.
Κάποτε τ’ αποφάσισα να ψάξω να σε βρω,
Και να σου πω πια ζωντανά ό,τι είχα να σου πω.
Χρόνια και χρόνια με τι στοργή και τρυφεράδα
Η σκέψη μου πως σε ακολουθεί.
Κι εσύ; Δεν με θυμήθηκες ποια ήμουνα εγώ
Που στ’ όνομά μου έπινες το πιο γλυκό νερό…
Ε, άντε και χάσου, φύγε από δω
Κακό της Μοίρας μου αερικό.
Δεν ξέρω σαν τι ήμουνα το είπα; μπορεί,
Ξέρω όμως σίγουρα τι ήσουνα εσύ.
Κάλπικη ήσουν, ψεύτρα ρηχή.
Άξιζες να ’χεις φίλη πιστή;
Όχι δεν τ’ άξιζες. Γι’ αυτό κι εγώ
Σχισμένο ρούχο σε ξεπετώ.
-
γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Λένα μου,
Δεν ξέρω αν μπόρεσες ποτέ να βρεις τι ήσουν για το
– κατά πάσα πιθανότητα – σημαντικό πρόσωπο στη ζωή σου…
αλλά για εμάς είσαι η αστείρευτη έμπνευση προσωποποιημένη!
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!
Εστίασες ακριβώς στο ερώτημα που έμεινε ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ …Για τα υπόλοιπα σ’ ευχαριστώ καλή μου Χρυσούλα Πάντοτε έχεις μια καλή κουβέντα γα όλες μας να πεις. Να ‘σαι καλά…
Πόσο όμορφα λόγια!
Είτε τα όμορφα λόγια που λες ΆΝΤΑ αφορούν το ποίημα, είτε αφορούν τα σχόλια, σ’ευχαριστώ.
Λένα Καλημέρα. Γεμάτο συνεσθήματα κι ερωτηματικά το ποίημα σου. Που δεν σου κρύβω ότι κάποιες φορές έχουν παιδέψει και εμένα. Μου άρεσε πολύ!!!! Βγάζουν τόση δροσιά πάντα όλα όσα γράφεις!!!!! Να έχεις μία όμορφη εβδομάδα!!!!!
Ξεκίνησες γλυκά να αναρωτιέσαι, να αναπολείς και στο τέλος η οργή ξεχείλισε σαν τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Λόγια βγαλμένα από την καρδιά που προσπαθει να κατανοήσει τα γιατί μα απάντηση δεν παίρνει. Το τέλος ήταν λυτρωτικό.
Και βέβαια θα έχουν βασανίσει κόσμο και κοσμάκι.Είναι να μη σού λάχει Έλαχέ σου!!!
Καλή σου μέρα Σοφία…
ΈΡΧΕΤΑΙ ΚΆΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ που λες :Όλα λάθος λάθος. Δεν το παίρνεις απόφαση βέβαια αλλά το ότι λες ΤΕΛΟΣ είναι καλό για να μη βασανίζεσαι εσαεί.
Την καλημέρα μου Σουλελέ
Απέδωσες τα ερωτηματικά και τα συναισθήματα, που γεννά η απιστία σε όλους τους τομείς, με τον πιο γλαφυρό τρόπο, Λένα μου. Θα στο ξαναπώ, είσαι ποιήτρια. Μπράβο!!!
Και αφού με βάφτισες με ένα όνομα που είναι τόσο βαρύ που απορώ πώς και δεν βούλιαξα μέσα στην κολυμβήθρα κατά την διάρκεια του μυστηρίου(!) να σού πω ότι ορισμένα βιώματα σε κάνουν πολλές φορ’ες και γίνεσαι ακόμη και ποιητής …Σε κάθε περίπτωση ευχαριστώ Μάρθα, είσαι ευγενέστατη.
Καλησπέρα Λένα! Πάντα φοβερή, πάντα με το αστείρευτο χιούμορ σου!
Βρε συ Ελένα ΠΟΎ ΤΟ ΒΡΉΚΕς ΤΟ ΧΙΟΎΜΟΡ σ΄αυτό μου το κείμενο ;;; Εγώ θυμάμαι το’γραφα και έκλαιγα γιατί είναι από τα βιωματικά μου. Φαίνεται όμως ότι εγώ και όταν κλαίω είμαι για γέλια !!! Σέ ευχαριστώ Καλό ξημέρωμα.
Δύσκολο να τα πεις..να τα γράψεις..όλα αυτά…Το απέδωσες όμως με ομορφοφτιαγμένους στίχους γεμάτους συναίσθημα…
Βρε καλώς τη Μάχη ….
Ευχαριστώ πολύ …Καλό απόγευμα.
Είσαι καλά;;;;;;;;;;;
Σ’ ευχαριστώ, έστω και πάλι αργοπορημένα, για το χαμόγελο που μου χάρισες, σαν τέλειωναν οι λέξεις!!!
“Όχι δεν τ’ άξιζες. Γι’ αυτό κι εγώ
Σχισμένο ρούχο σε ξεπετώ.”
Πόσο με ξεγέλασες στην αρχή και πόσο αληθινά κατέληξες! Και δεν είσαι μόνη. Αυτό το ξέρεις, φαντάζομαι!!!
Oταν είσαι εν θερμώ λες και καμιά λέξη πάρα πάνω Μετά μετανιώνεις΄όχι γιατί άλλαξαν τα συναισθήματά σου αλλά η υπερβολή σου σε εκθέτει στα ίδια σου τα μάτια κυρίως… Αθηνά σ’ ευχαριστώ.