Σαν από άβυσσο σκοτεινή έρχεται η ζωή…
και απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε, αρχίζει
η επιστροφή.
Σ’ αυτή θα καταλήξουμε ήρωες ή δειλοί
έχοντας μόνο λάφυρο της μάνας το φιλί!
Κάθε στιγμή πεθαίνουμε κι ας ψάχνουμε για ελπίδα,
ορμές ζωής κι οράματα, είν’ το μεσοδιάστημά μας.
Αθανασίας στοχασμοί η μόνη μας αχτίδα,
κάνοντας ύλη τη ζωή όλο το πέρασμά μας.
Τα αστέρια λάμπουν μες στο νου και γίνονται ιδέες!
Στιγμές υφαίνουν τον καιρό, τη θλίψη τη χαρά σου.
Η αντρειά σαν ίλιγγος σε αντρικές παρέες,
γκρέμισες, έχτισες, στέριωσες το κάθε γύρισμά σου.
Κι εκεί που όλα τα θωρείς, τα γεύεσαι, τα αγγίζεις.
Κει που σε καίει η ανατολή, που σε πλανεύει η δύση.
Εκεί που οι άνθρωποι μοιάζουν να χωρούν, σε σύνορα
που χωρίζεις,
σβήνει ξάφνου το πέρασμα, ως έχει.. ή ως Ορίζει!
Και η γη δεν εκλονίζεται, ούτε ο ήλιος πέφτει.
Ούτε τα αστέρια χάνονται σαν σβήσει η θωριά σου,
ήρθες και έκανες πολλά ή έφυγες σαν τον κλέφτη…
μα όσα ξωπίσω άφησες, μετρούν το πέρασμά σου…!
_
γράφει η Σοφία Ντούπη
”kι’ούτε η γη κλονίστηκε μήτε ο ήλιος πέφτει ούτε τ’ αστ’ερια χάνονται σαν σβήσει η θωριά σου” ΑΥΤΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΌΝΟ Η ΦΡΆΣΗ δείχνει την ματαιότητά μας που αντί να στην κάνουμε κορώνα στο κούφιο μας κεφάλι περνιόμαστε σαν ΔΥΝΑΤΟΙ, σαν μικρόι Θεοί τρομάρα μας, και ξεχνάμε μέσα ατην ματαιοδοξία μας τον ίδιο το Θεό Πολύ καλό Σοφία..
Έτσι είναι Λένα μου δυστυχώς η ματαιοδοξία μας δεν μας αφήνει να δούμε την αλήθεια. Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!
Συγκλονιστικό Σοφία μου!!!! Καλό βράδυ!!
Καλημέρα Άννα μου…να είσαι πάντα καλά και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!! <3
To πέρασμά μας στη ζωή παίρνει τρανή αξία
όταν λόγια (σαν και τα δικά σου Σοφία μου)
κλείνουν όλη την ουσία!
Το όνομα π' αφήνουμε να είναι σαν λυχνάρι,
να φέγγει εδώ σ' αυτή τη γη σαν ήλιος σα φεγγάρι…
Ν' ακολουθούν τα βήματα όσοι ξωμένουν πίσω …
Το ποίημα σου μου θύμισε αγέρα πελαγίσιο…
που όταν φυσάει χάνονται τα νέφη κι όλο λιάζει
και διώχνει κάθε παγωνιά ή πρωινό αγιάζι!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΦΟΥΛΑ ΜΟΥ!
Σ’ ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου Χρυσούλα να έχεις – έχετε υγεία και χαρά και μια όμορφη εβδομάδα!!!
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο, από το να υποκλιθώ…
Πόσες αλήθειες και πόσο “ασήμαντοι” μπορούμε να γίνουμε μέσα στο σύμπαν… Κι όπως πολύ σοφά λες: “…απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε, αρχίζει η επιστροφή…”
Σε φιλώ και σ’ ευχαριστώ!
Έτσι είναι αγαπημένη μου Αθηνά κι όσα αφήνουμε πίσω μας μετρούν το πέρασμα μας!!! Ευχαριστώ από καρδιάς για το πολύτιμο πέρασμά σου!!!
…απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε, αρχίζει η επιστροφή…»
Πολύ σωστό Σοφία μου!!!
Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε ίσως καταφέρουμε με τις πράξεις μας να χαραχθεί το πέρασμά μας θετικά στις μνήμες των ανθρώπων που μας συνόδεψαν σ’ αυτή τη σύντομη διαδρομή.
Καλό βράδυ Σοφία μου και μια όμορφη και δημιουργική εβδομάδα!!! 🙂
Αυτή η συνειδητοποίηση φέρνει τη γαλήνη στην ψυχή και την αγάπη στις πράξεις… το θέμα είναι να τα καταφέρουμε πριν είναι πολύ αργά!!! Ευχαριστώ πολύ Μηλιά μου…να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!
Το πέρασμά σου, Σοφία μου κάθε φορά, είναι όλο και πιο αισθητό και μας αγγίζεις με τα υπέροχα κείμενά σου. Μπράβο!!!
Ευχαριστώ πολύ Βάσω μου…και το δικό σου πάντα!!! Την καλημέρα μου να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!
Εξαιρετική καλή μου Σοφία. Η ρίμα σου εντυπωσιακή. Το νόημα υπέροχο..
Ευχαριστώ πολύ Μάχη μου… την αγάπη μου σε όλους σας!!!
Πέρασμα που δεν ξεχνιέται! Υποκλίνομαι.
Καλησπέρα σας ευχαριστώ πολύ!