20.11.2016

Το πέρασμά σου… Το πέρασμά μας!

walking_away

Σαν από άβυσσο σκοτεινή έρχεται η ζωή…

και απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε, αρχίζει

η επιστροφή.

Σ’ αυτή θα καταλήξουμε ήρωες ή δειλοί

έχοντας μόνο λάφυρο της μάνας το φιλί!

Κάθε στιγμή πεθαίνουμε κι ας ψάχνουμε για ελπίδα,

ορμές ζωής κι οράματα, είν’ το μεσοδιάστημά μας.

Αθανασίας στοχασμοί η μόνη μας αχτίδα,

κάνοντας ύλη τη ζωή όλο το πέρασμά μας.

Τα αστέρια λάμπουν μες στο νου και γίνονται ιδέες!

Στιγμές υφαίνουν τον καιρό, τη θλίψη τη χαρά σου.

Η αντρειά σαν ίλιγγος σε αντρικές παρέες,

γκρέμισες, έχτισες, στέριωσες το κάθε γύρισμά σου.

Κι εκεί που όλα τα θωρείς, τα γεύεσαι, τα αγγίζεις.    

Κει που σε καίει η ανατολή, που σε πλανεύει η δύση.

Εκεί που οι άνθρωποι μοιάζουν να χωρούν, σε σύνορα

που χωρίζεις,

σβήνει ξάφνου το πέρασμα, ως έχει.. ή ως Ορίζει!

Και η γη δεν εκλονίζεται, ούτε ο ήλιος πέφτει.

Ούτε τα αστέρια χάνονται σαν σβήσει η θωριά σου,

ήρθες και έκανες πολλά ή έφυγες σαν τον κλέφτη…

μα όσα ξωπίσω άφησες, μετρούν το πέρασμά σου…!

_

γράφει η Σοφία Ντούπη 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

16 σχόλια

16 Σχόλια

  1. Lena Mavroudi Mouliou

    ”kι’ούτε η γη κλονίστηκε μήτε ο ήλιος πέφτει ούτε τ’ αστ’ερια χάνονται σαν σβήσει η θωριά σου” ΑΥΤΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΌΝΟ Η ΦΡΆΣΗ δείχνει την ματαιότητά μας που αντί να στην κάνουμε κορώνα στο κούφιο μας κεφάλι περνιόμαστε σαν ΔΥΝΑΤΟΙ, σαν μικρόι Θεοί τρομάρα μας, και ξεχνάμε μέσα ατην ματαιοδοξία μας τον ίδιο το Θεό Πολύ καλό Σοφία..

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Έτσι είναι Λένα μου δυστυχώς η ματαιοδοξία μας δεν μας αφήνει να δούμε την αλήθεια. Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!

      Απάντηση
  2. Άννα Ρουμελιωτη

    Συγκλονιστικό Σοφία μου!!!! Καλό βράδυ!!

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Καλημέρα Άννα μου…να είσαι πάντα καλά και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!

      Απάντηση
  3. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ

    ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!! <3
    To πέρασμά μας στη ζωή παίρνει τρανή αξία
    όταν λόγια (σαν και τα δικά σου Σοφία μου)
    κλείνουν όλη την ουσία!
    Το όνομα π' αφήνουμε να είναι σαν λυχνάρι,
    να φέγγει εδώ σ' αυτή τη γη σαν ήλιος σα φεγγάρι…
    Ν' ακολουθούν τα βήματα όσοι ξωμένουν πίσω …
    Το ποίημα σου μου θύμισε αγέρα πελαγίσιο…
    που όταν φυσάει χάνονται τα νέφη κι όλο λιάζει
    και διώχνει κάθε παγωνιά ή πρωινό αγιάζι!
    ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΦΟΥΛΑ ΜΟΥ!

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Σ’ ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου Χρυσούλα να έχεις – έχετε υγεία και χαρά και μια όμορφη εβδομάδα!!!

      Απάντηση
  4. Αθηνά Μαραβέγια

    Δεν έχω να πω τίποτα άλλο, από το να υποκλιθώ…
    Πόσες αλήθειες και πόσο “ασήμαντοι” μπορούμε να γίνουμε μέσα στο σύμπαν… Κι όπως πολύ σοφά λες: “…απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε, αρχίζει η επιστροφή…”
    Σε φιλώ και σ’ ευχαριστώ!

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Έτσι είναι αγαπημένη μου Αθηνά κι όσα αφήνουμε πίσω μας μετρούν το πέρασμα μας!!! Ευχαριστώ από καρδιάς για το πολύτιμο πέρασμά σου!!!

      Απάντηση
  5. Milia Tsobanidou

    …απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε, αρχίζει η επιστροφή…»

    Πολύ σωστό Σοφία μου!!!
    Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε ίσως καταφέρουμε με τις πράξεις μας να χαραχθεί το πέρασμά μας θετικά στις μνήμες των ανθρώπων που μας συνόδεψαν σ’ αυτή τη σύντομη διαδρομή.
    Καλό βράδυ Σοφία μου και μια όμορφη και δημιουργική εβδομάδα!!! 🙂

    Απάντηση
  6. Σοφία Ντούπη

    Αυτή η συνειδητοποίηση φέρνει τη γαλήνη στην ψυχή και την αγάπη στις πράξεις… το θέμα είναι να τα καταφέρουμε πριν είναι πολύ αργά!!! Ευχαριστώ πολύ Μηλιά μου…να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!

    Απάντηση
  7. Βάσω Καρλή

    Το πέρασμά σου, Σοφία μου κάθε φορά, είναι όλο και πιο αισθητό και μας αγγίζεις με τα υπέροχα κείμενά σου. Μπράβο!!!

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Ευχαριστώ πολύ Βάσω μου…και το δικό σου πάντα!!! Την καλημέρα μου να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!

      Απάντηση
    • sofia25164

      Ευχαριστώ πολύ Μάχη μου… την αγάπη μου σε όλους σας!!!

      Απάντηση
  8. Ανώνυμος

    Πέρασμα που δεν ξεχνιέται! Υποκλίνομαι.

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη

      Καλησπέρα σας ευχαριστώ πολύ!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου