Μικρά σας λέω μυστικά τα στέλνω μ’ αεράκι
μηνύματα και ξωτικά και δροσερό νεράκι.
Ως που η κόκκινη κλωστή να φτάσει στο γιοφύρι
και παραμύθι να αρχινά που μοιάζει πανηγύρι.
Ήτανε κάποτε παλιά… ή ίσως και πριν λίγο,
σε ένα δάσος καταπράσινο που έμοιαζε καταφύγιο
και μάζευε και κούρνιαζε κάθε λογής ζωάκια
και οξυγόνο έστελνε σε όλα τα παιδάκια!
Μα αν στους στίχους μου χαθώ
μπορεί να σας μπερδέψω.
Για αυτό απλά θα σας τα πω
χωρίς να σας παιδέψω.
Ήτανε σε μια χωρά μακρινή ή ίσως και τη δική μας, ένα καταπράσινο δάσος. Δεν το είχαν σπείρει άνθρωποι ούτε και το φρόντιζαν, δεν τους είχε ανάγκη γιατί στις ρίζες του έτρεχε ένα όμορφο ποταμάκι με δροσερό και γάργαρο νεράκι.
Το ποταμάκι το μικρό το έλεγαν Ευτυχία
και το όνομά του γνώριζαν μέχρι και τα θηρία.
Του το ‘χαν βγάλει οι χωρικοί με όρεξη μεγάλη
γιατί πάντοτε έτρεχε γύρω τους σαν μια αγκάλη.
Μα πάλι ξεχάστηκα θαρρώ και έφτιαξα στιχάκι
ίσως να φταίει για όλο αυτό το γάργαρο νεράκι.
Εκτός από το ποταμάκι που το όνομα του ήταν Ευτυχία, το δάσος μας το όμορφο είχε πολλά λουλούδια, πολλά ζωάκια και κάθε λογής δεντράκια. Κι όλα ήταν τόσο όμορφα και τόσο ταιριασμένα που δεν μπορεί κάπου εκεί στο βάθος, εκεί που δεν μπορεί να δει ανθρώπου μάτι… θα υπήρχαν σίγουρα και τα ξωτικά και τα τελώνια. Για των μεγάλων τα μάτια μιλώ φυσικά, ξέρετε εσείς… Γιατί τα παιδικά μάτια που είναι αγνά και βλέπουν καλύτερα είμαι σίγουρη ότι τα βλέπουν!
Κι όλα φτιαγμένα σαν παραμύθι, τα δέντρα ψηλά και καταπράσινα τα πουλιά πλουμιστά και χρωματιστά και ο αγέρας με χιλιάδες μυρωδιές. Δεν μπορεί, παρά να ένιωθε ευτυχία ο κάθε τυχαίος περαστικός που πέρναγε από κοντά του αλλά και οι όλοι οι χωρικοί που ζούσαν δίπλα και παραδίπλα.
Και τα χρόνια κάποτε πέρασαν και έγιναν αιώνες και το δασάκι μας και το ποταμάκι μας ήτανε πάντα εκεί στέλνοντας ακούραστα στην γύρω περιοχή, ζωή, νερό και οξυγόνο.
Ώσπου… ώσπου φτάσαμε στο σήμερα.
Σήμερα που ο κόσμος από το πρωί ως το βράδυ τρέχει.
Και ο καθένας μας ούτε τον εαυτό του δεν αντέχει!
Σήμερα που δεν θέλουμε πια τα δάση…
Και η εκμετάλλευση της φύσης στα ύψη έχει φτάσει.
Σήμερα που τα ποτάμια μας στεγνά κυλούν το δίχως άλλο,
και τα πουλιά εξαφανίζονται το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο.
Σήμερα που τα παιδάκια χάνονται κάθε μέρα στο Αιγαίο!
Και που το μέλλον μας δεν είναι πια ωραίο!
Σήμερα που τα χωριά μας έσβησαν και γίναν οι πολιτείες. Και το χωριό μεγάλωσε και έγινε και δήμος και το νερό της Ευτυχίας δεν μας φτάνει…! Ο δήμαρχος απόφαση πήρε πολλή μεγάλη να αλλάξει λέει το νερό να του βρει άλλο δρόμο και να έχει κι όνομα λαμπρό γιατί το Ευτυχία! Ε…όσο να ναι είναι φτωχό. Δεν έχει καμιά αξία!
Εκάλεσε και τους σοφούς απ’ όλον τον πλανήτη,
να κάνουνε συνέδριο για ό,τι θα τους τύχει.
Και το όνομα του αλλάξανε του δώσανε άλλο δρόμο
και το δασάκι αφήσανε στεγνό και ερημωμένο…
Και εγώ σε σας θα ξαναρθώ να πάρω μία γνώμη.
Σεις που του κόσμου αύριο θα έχετε το τιμόνι.
Το Ευτυχία σας φαίνεται μικρό; Φτωχό; Δίχως αξία;
Ε… τότε το Ευρώ σαν όνομα, δεν φέρνει δυστυχία;
Και δυστυχία έπεσε και ξεραθήκαν όλα, καήκανε και τα σπαρτά, πέταξαν τα πουλάκια, τα αγρίμια φύγαν στα βουνά, τα πεύκα σαν κλαδάκια και τα παιδιά κι οι ανάσες τους, δεν χόρτασαν παιχνίδι, τα έλατα πριν αντρειωθούν στη σάλα γίναν στολίδι.
Και εκεί που όλα μονομιάς για πάντα θαρρείς χάθηκαν, κι ο κόσμος γύρω έψαχνε τι πήγε στραβά και γιατί το νερό δεν τρέχει γάργαρο όπως παλιά; Γιατί τα πουλιά περιδιαβαίνουν την πόλη μουγκά; Γιατί ο αέρας πεύκο και ρετσίνι δεν μοσχοβολά;
Έγινε ένα θαύμα τρομερό και γύρισαν τα ξωτικά.
Τα ξωτικά που βλέπετε μονάχα σεις παιδάκια…
γιατί στα μάτια σας χωρούν σαν να ‘ναι αστεράκια!
Τα βλέπουν μόνο τα παιδιά με καθαρή καρδούλα
και ποιηματάκι τραγουδούν που μοιάζει με ευχούλα!
“Ευχή γλυκιά σου τραγουδώ μικρό μου αστεράκι
στον ύπνο μου πάλι να ‘ρθεις να σε έχω στο χεράκι”.
Δεν θέλω όμως να σας κρατώ σε μεγαλύτερη αγωνία,
για αυτό και θα σας πω ευθύς, πως όλα στη φύση φτιάχτηκαν με περισσή σοφία.
Και αυτό ο κόσμος και ιδιαίτερα οι μεγάλοι το ξεχνούν, όμως τα ξωτικά που επαγρυπνούν ξέρουν ότι η Ευτυχία ήταν ζήτημα χρόνου να επιστρέψει και πάλι στη θέση της. Και όχι…όχι για το συναίσθημα, για το ποταμάκι μας σας μιλάω.
Για αυτό και στείλανε βροχή. Πολλή βροχή, για μέρες!
Κι ύστερα στείλαν χρωματιστό τόξο μες στους αιθέρες!
Που έβαψε με χρώματα και γλύκανε τον κόσμο
και γύρισε τον ποταμό πίσω με δίχως κόπο.
Γιατί να ξέρετε καλά και πάντα να κρατάτε…
πως η φύση ξέρει και νογά όσα εσείς ζητάτε!
Και να που πάλι στο χορό εκεί στου χωριού το αλώνι,
γέμισε ο τόπος με χαρά που έφερε χελιδόνι!
Μπήκανε όλοι στο χορό μέχρι και τα πλατάνια…
και όσοι ήπιαν από το μαγικό νερό γέμισαν την αλάνα.
Ήτανε και τα ξωτικά σαν πλουμιστά παγώνια
που μόνο εσείς μικρά παιδιά βλέπετε τα τελώνια.
Και γλέντησαν και χόρεψαν και έστησαν γαϊτανάκι
και πιάστηκε από το χορό της γης κάθε παιδάκι!
Κι εκείνα που είναι κίτρινα κι αυτά που είναι άσπρα
μα και ένα παιχνιδιάρικο γλυκό σοκολατάκι!
Ψηλά κοιτούν τον ουρανό και προσκαλούν και τα άστρα
να μπουν τώρα στο χορό που σέρνει το φεγγαράκι!
Έτσι η κόκκινη κλωστή ξανάγινε κουβάρι που μες στο χέρι της κρατά πάντοτε το φεγγάρι…
Γράφουν μαζί για τα παιδιά την κάθε ιστορία και στραφταλίζουν τα όνειρα, με περισσή Μαγεία.
Στραφταλίζω: αστράφτω, λάμπω. Όπως ο ήλιος μέσα στη θάλασσα.
Νογώ: καταλαβαίνω
_
γράφει η Σοφία Ντούπη
Καλή χρονιά Σοφία μου!Να είσαι γερή και δημιουργική!!Μαγικό το παραμύθι σου και λίγα λέω . Μαγική η φύση και λίγα λέω. Μπράβο σου!Ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα με το θέμα που καταπιάστηκες!!Η φύση νογά εμείς οι άνθρωποι δεν νογάμε, δεν χαμπαριάζουμε πόση καταστροφή της έχουμε προκαλέσει.Εύχομαι μόνο να μην είναι πολύ αργά για να συνειδητοποιήσουμε πόσο μακριά έχουμε φύγει από το φυσικό μας περιβάλλον. Εύγε!!!!
Καλημέρα και καλή χρονιά Άννα μου! Υγεία χαρά και ευτυχία και οι μέρες του καινούργιου χρόνου καθαρές και ευλογημένες σαν το γάργαρο νεράκι από το ποταμάκι της ζωής… Τι μπορώ να πω τώρα εγώ, όταν μιλάει μια υπέροχη κυρία, μια μεγάλη ποιήτρια σαν κι εσένα; Ευχαριστώ… δεν ξέρω, αρκεί; Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!!!Όσο για το αν είναι αργά για την καταστροφή…πιστεύω ότι προλαβαίνουμε, φτάνει να πάρουμε την ευθύνη.
Πολύ ιδιαίτερο το παραμύθι σου Σοφία και μαρτυράει μεγάλες αλήθειες. Μου άρεσε η εναλλαγή ρίμας και πεζού. Εύχομαι να καταλάβουμε κάποια στιγμή το κακό που προξενούμε στη φύση για χάρη του κέρδους και να σταματήσουμε να της φερόμαστε βάναυσα. Την καλημέρα μου!
Αν το παραμύθι μου άγγιζε μόνο έναν… ήμουνα σίγουρη πως θα ήσουν εσύ Χριστίνα μου, που δεν παραλείπεις ποτέ να μοιράζεσαι την αγάπη σου για τη φύση. Δεν ξέρω αν έχουν και πόση δύναμη έχουν οι ευχές, όμως δίπλα στη δική σου βολεύω και την δική μου…και ποιος ξέρει!!! Και την δική μου καλημέρα!!!
Καλημέρα Σοφία μου. Πολύ όμορφα γραμμένο με πολύ όμορφες εικόνες και χρώματα, μα και πολλές αλήθειες που το παραμύθι σου αυτό θα έπρεπε να το διαβάσουν και κάποιοι μεγάλοι που καταφέρνουν ακόμη και την λίγη ομορφιά που έχει απομείνει σ’ αυτόν τον κόσμο να την καταστρέψουν κι αυτή. Μα ή φύση ξέρει και νογά… όπως πολύ όμορφα έγραψες και τα διορθώνει όλα. Στέλνεις ένα πολύ αισιόδοξο μύνημα σε μικρούς και μεγάλους!!!
Καλημέρα Μηλιά μου!!! Έτσι είναι. Και ευτυχώς δηλαδή που η φύση ξέρει, νογά και διορθώνει. Το θέμα είναι μέχρι πότε θα καταστρέφουμε εμείς; Μας παίρνει και πιο πέρα; Και πότε θα καταλάβουμε; Έχουμε χρόνο; Το παραμύθι το έγραψα για του μικρούς μου ξέρεις… όμως τώρα που το βλέπω, νομίζω ότι απευθύνετε περισσότερο στους μεγάλους μου φίλους… γιατί τα μικρά “νογούν” και αγαπούν περισσότερο τη φύση!!! Την αγάπη μου σε όλους σας…και μια όμορφη και δημιουργική χρονιά σε σένα!!!
Πώς τα καταφέρνουμε αλήθεια εμείς οι άνθρωποι να διώχνουμε την ευτυχία και να ελκουμε τη δυστυχία; Ένα παραμύθι που μας ταξιδεψε στη φύση και το απολαύσαμε βλέποντας με τα μάτια των μικρων παιδιών. Μπράβο σου, Σοφία!!!
Να είσαι καλά Βάσω μου…όμορφα είναι τα παιδικά μάτια κι οι εικόνες γίνονται αλλιώτικες μέσα από αυτά!!! Ευχαριστώ, καλό βράδυ!!!
Σοφούλα,
Μας ταξίδεψες
σε μαγικά ποστάλια…
με μάτια αθώα παιδικά
βαρκούλες στ ακρογιάλια…
Της Ευτυχίας το νερό
πάντα να σε ποτίζει
και το λουλούδι της χαράς
στον κήπο σου ν ανθίζει…
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ …
ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ…
Χρυσούλα μου αγαπημένη που και ανώνυμη βάζεις την σφραγίδα σου… Έχουμε ανάγκη από το νερό της Ευτυχίας έστω κι αν το βρίσκουμε μέσα στα παραμύθια. Την αγάπη μου σε όλους σας καλό βράδυ!!!
Τεραστιο το θεμα…που θιγεις Σοφια ..αυτα πρεπει να διδασκονται..στα σχολεια…αλλα ας ειναι…..ενα πανεμορφο ταξιδι το εξαιρετικο παραμαθυκι σου…
Συγχαρητηρια!!!
Είναι τεράστιο το θέμα Ασημίνα μου, παρότι μας απασχολεί πολύ λίγο…βλέπεις το Ευρώ (και όχι σαν όνομα του ποταμού) και τα παρελκόμενα του, μας έχουν μαγέψει τόσο που δεν καταλαβαίνουμε πόσο κακό κάνουμε, αλλά και πόσα ανεπιστρεπτί χάνουμε!!! Να είσαι πάντα καλά, καλό σου βράδυ!!!
Τι όμορφα που στραφτάλισες τον κόσμο!!!!!!!!!
Καλή χρονιά, Σοφία μου, κι απ’ όσο φαίνεται, με το πανέμορφο παραμύθι σου, θα πρέπει να είναι όμορφη και δημιουργική!!!
Πόσο θα ήθελα όλο αυτό να υπήρχε στα σχολικά βιβλία, για να καταλάβουν τα παιδιά, με την αγνή ψυχούλα τους, πόσο ωραίο κόσμο έχουμε κι υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να τον αφανίσουν….
Εύγε σου!!!!!!!!!!!!!!!!!
Υποκλίνομαι!!!!!!!!!!!!
Καλημέρα και καλή χρονιά Αθηνά μου!!! Μεγαλή τιμή για μένα τα λόγια μια κυρίας που ξέρει να αναλώνει με τόση αγάπη το χρόνο της για τα παιδιά… Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα φτερά που μου δίνεις σε κάθε μας συνάντηση!!! Να είσαι πάντα καλά υγεία χαρά και δημιουργική διάθεση!!!!!!