Πράξεις αδικαιολόγητες, αισχρές, ακατανόητες,
φόβοι κρυφοί, περίεργοι, υπερβολικοί,
κρύβονται εκεί στο σκοτεινό υποσυνείδητο!
Εξαιτίας των μεταπτώσεων,
βιαζόμουν να τα σβήσω όλα
να μην τα βλέπω, ήμουν ξένος πια
με όλα αυτά τα τραγικά και ανυπόφορα!
Τώρα, πέρασαν τα χρόνια
Ο σκοτεινός θάλαμος δεν έχει φως
αλλά σπρώχνει στο φως
τα στοιβαγμένα, τα παλιά ,
γελοίες επιδείξεις, μεγαλεπήβολες επιδιώξεις!
Κι έρχονται στο φως θεαματικοί καλπασμοί
στα πρωτινά μου χρόνια!
Ανοίγω- κλείνω αθόρυβα τα βλέφαρα
τούτη η κερασιά γέμισε άνθη
Μια διαπίστωση!
Ως του χρόνου
πόσες άλλες εικόνες ,
πόσες σκέψεις και συναισθήματα
θα πάρουν θέση
στο εξαιρετικής πυκνότητας υποσυνείδητο,
που όταν τα συναντά η μνήμη
θα έρχονται μπροστά με αυξημένη παιδικότητα
να δικαιολογήσουν την παρουσία τους!
Επτά Χαϊκου
(Στους αλύτρωτους)
Σφιγμένη καρδιά
Οδυρμοί απωλειών
Φόβος, σκοτεινιά!
Η άνοιξη φευ
Χάνεται τριγύρω μας
Φεύγουν τα πουλιά!
Αδειάζει ο νους
Κι οι καρδιές παγωμένες
Δεν αγαπούν πια!
Μίσος στα μίση
Φονικές επιθέσεις
Κλείνω τα μάτια!
Υποχείρια
Σκοτώσαμε το Θεό
Εκρήξεις παντού!
Φίδια στον κόρφο
Οι εχθροί του λαού μου
Μας θανατώνουν!
Ανάβω κεριά
Η ζωή μας, εν τάφω
Ζω στη μοναξιά!
Ως γυναίκα εγώ!
Έρχονται οι αισθήσεις μου απόψε πάλι
και την καρδιά μου κάνουν να χτυπά
η ψυχή μου αγρυπνά στο μαξιλάρι
των ματιών μου τα βλέφαρα ανοιχτά!
Το χέρι απλώνω και σ’ αγγίζω
παρηγοριά στων ανέμων τη βοή
δυο λόγια μοναχά σου ψιθυρίζω:
Της γυναίκας είν’ αλλιώτικη η ζωή!
Ως γυναίκα εγώ,
Κρουστό στημόνι, χωρίς αναπαμό
Που μέρα –νύχτα υφαίνουν όλοι
κάθε τους σχέδιο, κάθε σκοπό!
Τα βήματά μου, σε τριμμένο γυαλί
Τα όνειρά μου, του «εγώ» μου φωνή!
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Συγχαρητήρια για όλα!!!!Έκρηξη συναισθημάτων που με καθήλωσε!!!