Χρόνια είχε σώας τας φρένας. Μια μέρα όμως της την σβούριξε για τα καλά όταν βρήκε τον δικό της μέσα σε άλλη αγκαλιά. Μετά από αυτό το συμβάν πήρε το χαρτάκι και είπε να το πάει το έργο από την αρχή και να γίνει κοριτσάκι.
Φόρεσε ρούχα πλουμιστά, πλεξούδες έκανε τα μαλλιά, άλλαξε τρόπο συμπεριφοράς και τα είδε όλα διαφορετικά. Πήδηξε σε ένα ροζ συννεφάκι και γνώρισε κόσμο και κοσμάκη. Ποθούσε να ξαναερωτευτεί και να το ζήσει όλο από την αρχή. Κανένας όμως δεν την κοιτούσε και αυτό πολύ την στεναχωρούσε. Πλούτη δεν είχε, ούτε περιουσιακά, μα είχε μια χρυσή καρδιά. Το μόνο της ελάττωμα η αφέλειά της, όχι πως ήταν εντελώς χαζή, απλά είχε την τρέλα τη δικιά της.
Αφού είδε και απόειδε, έβαλε αγγελία και βρήκε γαμπρό με χρυσωρυχεία. Όταν την πρωτοαντίκρισε είπε: “Βοήθα Παναγιά μου” και όταν του έδειξε και το χαρτάκι είπε: “Πάρτε την από κοντά μου”.
Τι φταίει και αυτή η άμοιρη που της έστριψε η βίδα, το χαρτάκι της δείχνει στα φανερά και πορεύεται με οδηγό την ελπίδα.
–
γράφει η Βάσω Καρλή
Μου αρέσει πολύ η ηρωίδα σου Βάσω. Πάρα πολύ!!
Παρόλο που δεν έχει σώας τας φρένας, ΤΟΛΜΑ. Καλό μεσημέρι, Άννα.
Ωραία η Αγάπη, την εξυμνούμε, την αποζητούμε, την βάζουμε στο πιο ψηλό σκαλί της υπόληψής μας, μα έτσι και θελήσει εκείνη να μας αφήσει, το κάνει άπονα και χωρίς πολλές πολλές τσιριμόνιες και μας οδηγεί πολλές φορές στα άκρα κατά του εαυτού μας πρώτον και κύριον, εκούσια ή ακούσια.
Σ’αυτή τη μορφή τρέλας Βάσω, τουλάχιστον η ηρωίδα σου δεν έχει και συναίσθηση της τρέλας της και η απελπισία της έχει, μη πω και μια ρομαντική χροιά. ΩΧ Θεέ μου.
Έχει βαλθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της και η τρέλα … τρέλα. Ένα ΩΧ, είναι λίγο, Λένα.