13.11.2021

Το χρονικό των μετρητών

Έγινε διόρθωση στο όνομά μου,

δεν είμαι πια εγώ.

Έγινε διόρθωση στα όνειρά μου,

σκέφτομαι πριν πω.

Η υπερχείλιση συναισθημάτων κόπηκε.

Το ρεύμα κόπηκε.

Πήγα σε άλλη εταιρία.

Άλλαξα πρόσωπο, ταυτότητα

τι θέλεις να σου πω;

Είχαν ακριβή προμήθεια.

Τέλος το χρονικό των πυροτεχνημάτων.

 

Με συνάντησα ξανά.

Ήταν άλλη. Δεν ήμουν πια πρωταγωνίστρια σε παραμύθια.

Μυθιστορήματα με δράκους και πριγκίπισσες δεν διάβαζε.

Φορούσε ρολόι, βιομετρικό.

Μετρούσε το χρόνο, λεπτό προς λεπτό

μετρούσε και βήματα.

Κρατούσε σταθερό τον καρδιακό της παλμό.

Τέλος το χρονικό των πυροτεχνημάτων.

 

Ζούσε στο χρονικό των μετρητών

με κάθε είδους αξιολογήσεων και αξιολογητών.

Η αυθεντία πέθανε.

Εσύ είσαι αυτή και αυτή είμαι εγώ.

 

_

γράφει η Ειρήνη Κτενίδου

Ακολουθήστε μας

Mαρμαρυγή

Mαρμαρυγή

Στην αμμουδιά που μ’ έφερες στάθηκα για λίγο Να θυμηθώ τον χτύπο της καρδιάς Και το φτερούγισμα εκείνο το ανεξήγητο Που ούτε ο γιατρός δεν μπορεί να περιγράψει Και την ταχύτητα των χτύπων της Έτοιμη να σπάσει η καρδιά Τραβώντας μέ απαλά και με χειρουργική ακρίβεια...

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Στις βροχερές μεγαλουπόλειςτης Ευρώπης,χρόνια και χρόνια πέρασε,περπάτησε και γέρασε.Μα η καρδιά δεν γέρασε!Τον έρωτα αναζητά,χρόνο μετρά και στα κρυφά.Σκιές παραληρούν,χτυπώντας ρυθμικά τα χέρια.Έχασε το παιδί με το μπαλόνι!Στους ουρανούς να περπατά,να χαίρεται και...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Στις βροχερές μεγαλουπόλειςτης Ευρώπης,χρόνια και χρόνια πέρασε,περπάτησε και γέρασε.Μα η καρδιά δεν γέρασε!Τον έρωτα αναζητά,χρόνο μετρά και στα κρυφά.Σκιές παραληρούν,χτυπώντας ρυθμικά τα χέρια.Έχασε το παιδί με το μπαλόνι!Στους ουρανούς να περπατά,να χαίρεται και...

Μνημόσυνο στη Χαμένη Άνοιξη

Μνημόσυνο στη Χαμένη Άνοιξη

Μες την κοιλάδα των Τεμπών, πάνω σε ράγες προδοσίας, ένα τρένο νεκρών προσευχών σε πομπή πουλιών θρηνωδίας.   “Είναι παιδιά, είναι φωνές, έχουν φτερά να ανοίξουν. Τρέξτε, σφραγίστε τις γραμμές έχουν σε αγάπες να γυρίσουν.”   Μα οι δείκτες μένουνε βουβοί, τα...

Θυσία

Θυσία

  Πόσες εμπνεύσεις έχω θάψει, από παιδί ακόμη. Πόσο πόνο έχω κρύψει στα σπλάχνα μου. Δε γίνεται αλλιώς. Κάποιες φορές δεν προλαβαίνεις  να αποτυπώσεις τις σκέψεις σου. Είναι τόσες πολλές  και ρέουν αδιάκοπα. Κάποιες φορές σε επισκέπτονται  σε...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου