ΓΙΑ ΈΝΑ ΈΦΗΒΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

Με εφημερίδας φτερά και
με μάτια φωτιά
ανεβαίνει.

Το δικό της βουνό
μες στο δρόμο αυτό
καταφέρνει

Έχει μέσα της γη
των  ονείρων πηγή
το φεγγάρι για δίσκο δικό της

Και έτσι αυτή θα περνά
θα ζει και θα γελά,
της ζωής το καινούργιο ταξίδι

ΜΕΡΑ ΑΧΡΟΝΗ

Μέρα άχρονη,
ψίθυροι  αέρα  δηλώνουν παρουσία,
πριν τα σύμφωνα  ο φλοίσβος
ο ρόχθος των κυμάτων πριν τους φθόγγους,
σε αντάμωμα με τη στεριά.
Ραψωδία του Απόλλωνα στο στρόβιλο της άμμου.
Ανάσα!

Κι ήρθαν τα χελιδόνια να ξεδιψάσουν με τ’ αρμυρό νερό
φέρνοντας ορμή στις πέτρες του βυθού,
 ξύπνημα μέδουσας από βαθύ λήθαργο.

Η  ζέστη μ’ έκαψε,
το φως με λάβωσε,
με ευδαιμονία θωρώ το είδωλο μου
 στην υγρή κυρά που ορμήνιες σπέρνει στα μύχια.
Με ηλιοτρόπια στολίζουν το κεφάλι οι νέες
 και σέρνουν χορό στα αμπέλια.
Μύρισε μούστος και έρωτας βαθύς, του ήλιου πράμα.