Έστησε βρόχια ο κυνηγός σ’ ενός βουνού τη μέση
και ξόμεινε να σωντηρά μέσα τους τι θα πέσει.
Κι ως έστεκε σιωπηλός μπροστά του βλέπει θάμα
τ’ αηδόνι και ο αετός πιαστήκανε αντάμα.
Ο αετός περήφανος στεκόταν σκλαβωμένος
τ’ αηδόνι κοίταζε θαρρώ καλά συλλογισμένος.
Και τότε απόκτησε λαλιά κι έλεγε του ανθρώπου…
“Άσε τ’ αηδόνι, κυνηγέ, να πάει σ’ άλλους τόπους.
Να κελαηδεί, να χαίρεται, να κάνει αηδονάκια
είναι μικιό κι ανήμπορο μα ξέρει από μεράκια.”
Ο κυνηγός ξεστάθηκε, κοντά μπλιό δε σημώνει
κι άκουσεν ανθρώπινα να λέει το αηδόνι…
“Κράτησ’ εμένα, κυνηγέ, τον αετό ν’ αφήσεις
γιατί δεν πρέπει λεβεντιά εσύ να κυνηγήσεις.
Έχει μικρά αετόπουλα στην κορυφή στο χιόνι
κι η δόλια η μανούλα τους κατέχω το κρυγιώνει.”
Ο αετός δεν ήθελε, κουβέντα δε σηκώνει
πως θα ’ναι αυτός ελεύθερος χωρίς το αηδόνι…
Μα ο κυνηγός κατάλαβε πως η αδελφοσύνη
έχει φτερά και έδειξε κι αυτός την καλοσύνη.
Τα δυο πουλιά ελεύθερα αφήκεν να πετάξουν
με τις φτερούγες της χαράς στον ουρανό να φτάσουν.
Τ’ αηδόνι πάντα πήγαινε στου κυνηγού την πόρτα
κι εγλυκολάλιε καθ’ αυγή καλύτερα από πρώτα.
Κι ο αετός περήφανος πετούσε προς τα όρη
στην Κρήτη μας τη λυγερή και την πανώρια κόρη.
–
γράφει η Χρυσούλα Πλοκαμάκη
έτσι γλυκά και τρυφερά γεμάτη από καλοσύνη να ξεκινά η κάθε μέρα….όπως και με το ποίημα σας…
Καλημέρα
Πολύ γλυκό και τούτο σου Χρυσούλα. Είμαι περίεργη να μάθω, πεζά ποιήματα έχεις καθόλου γράψει ή είσαι μόνο της σχολής της ρίμας;Καλή σου μέρα
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ
Για μια ακόμη φορά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ το βιβλίο .net για το βήμα λόγου που μου προσφέρει…ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ…
Καλημέρα Μάχη μου,
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου….
Χαίρομαι που βλέπεις την ποίησή μου σαν ένα καλό ξεκίνημα της μέρας σου!!!!!
Να είσαι καλά!
Καλημέρα Λένα μου,
Με τιμάς πάντα με τα όμορφα σχόλιά σου!
Καλά να είσαι!!!
Είμαι όντως της σχολής που υπηρετεί τη ρίμα…
Ελάχιστα είναι τα πεζά ποιήματά μου!
Το λάτρεψα κυρία Χρυσούλα!!Να είστε καλά!!
“Ο αετός δεν ήθελε, κουβέντα δε σηκώνει
πως θα ’ναι αυτός ελεύθερος χωρίς το αηδόνι…”
Αυτή είναι και η ομορφιά της φύσης. Η αρμονία . Μακάρι να διδασκόμαστε κι εμείς από αυτή. Μπράβο Χρυσούλα που ανέδειξες αυτή την ομορφιά μέσα από το ποίημά σου!
Ομορφογραμένο και τούτο το ποίημά σου Χρυσούλα μου!!! Εκτός από την Κρήτη σου πάει πολύ και η φύση!!! Έχεις την αγάπη μου από Ορεστιάδα πια…Ευχαριστώ πολύ για όλα!!!
Σε ευχαριστω πολυ ΑΝΝΑ μου…
Να εισαι καλα και να απολαμβανεις την καθε μερα σου…
[Γραφω απο το κινητο τηλεφωνο …Για τον λογο αυτο δεν εχω βαλει τονους….Ο υπολογιστης μου εχει προβλημα …]
Ευχαριστω απο καρδιας Χριστινα μου για το πολυ ομορφο σχολιο σου…
Οντως…η πανσοφη φυση ξερει μοναδικα να μας διδασκει….Ο ανθρωπος ~ δυστυχως ~ κωφευει…..
Καλο σου απογευμα…….
Αγαπημενη μου Σοφια
Σε ευχαριστω πολυ….Να εισαι καλα….
Καλως ορισες….
Μη με ευχαριστεις για τιποτε…Χαρα μου ηταν…..
Πόσο γλυκιά ιστορία…. γεμάτη νόημα και ανθρωπιά…
Θα μπορούσε να είναι μια παιδική ιστορία!
Ευχαριστω πολυ ΕΛΕΝΑ….
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ…..