Φέγγεις το βλέμμα του έρωτα
στα χείλη σου το μέλι,
η νύχτα απ' τ' αφανέρωτα
τα μυστικά σου θέλει.
Να ορίσει μοίρα και ζωή
κι απ' την αρχή ν' αρχίσει
στου πόθου το γλυκό κρασί
τη δίψα μου να σβήσει.
Ανοίγει δρόμο η θάλασσα
να φύγω, τ' άστρο λιώνει,
νύχτες και μέρες χάλασα,
το φως σου δεν παλιώνει.
Σ' άλλο τοπίο η καρδιά
κι αλλού η φλόγα καίει
τετράφυλλο παράπονο
το αχ, που δε μου φταίει.
Ας με φιλούσες στη βροχή
με γιασεμί στο χέρι
ν' αλλάξει χρώμα η εποχή
της νιότης τζιβαέρι.
Κυλούν τα δάκρυα που μιλούν
κι οι λέξεις που σωπαίνουν
κλειστά τα μάτια σου απειλούν
όσα στη σκέψη γέρνουν.
Στο φάρο αφήνουν οι ψυχές
το φως σαν προδοθούνε
κι ύστερα φεύγουν μοναχές
στη λήθη πριν χαθούνε.
Σ' έρημη πόλη μάγισσες
καίνε τα καλοκαίρια
τα ασήμαντα που κράτησες
ήταν τα δυο μου χέρια.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Τα ασήμαντα που κράτησες ήταν τα δύο μου χέρια…
μα πώς κεντιουνται οι λέξεις πάντα στην πένα αυτή. Τι εργοχειρα φτιάχνει ακουραστα αυτό το χέρι με τον αργαλειο της καρδιάς του!
Καλημερα, την αγαπη μου!
Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις. (Oscar Wilde). Μάχη, όπου η μνήμη καίει, φταίει κιόλας, αλλά είναι όμορφο κι ας καίει και τα μέσα μου καμιά φορά. Ας έχει η Αγάπη ουρανό, μέσα στα δυο σου μάτια. Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς.
Κυλούν τα δάκρυα που μιλούν
κι οι λέξεις που σωπαίνουν…..
Δέκα λέξεις για ΆΡΙΣΤΑ ΔΕΚΑ 10!!!!!!!!!!!!! Εύγε…πολύ όμορφο!
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ!
Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο. Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμα περισσότερο. Αν αγάπησες ακόμα περισσότερο και πόνεσες ακόμα περισσότερο, αγάπα περισσότερο, ώσπου να μην πονάει άλλο. (Γουίλιαμ Σαίξπηρ). Εκεί έφτασα αγαπητή Χρυσούλα και γράφω για να μη χάσω το δρόμο, να μην ξεστρατίσει η σκέψη. Ευχαριστώ για το άριστα. Τα όνειρα στο φως δικαιώνονται, στο φως.
Αχ Ζωή… υπέροχα αγαπησιάρικο το ποίημα σου… το λάτρεψα… καλό σου βράδυ.
Ευχαριστώ από καρδιάς Σοφία. Στο δρόμο της Αγάπης να σκοντάφτεις και στο φως.