Χάνεται ο Έρωτας σε αφύλακτες διαβάσεις
Χαϊδεύω νύχτα
τη σιωπή του φεγγαριού
κουράστηκε η ψυχή
απ' τις αναμνήσεις
έρημοι οι δρόμοι
του μικρού καλοκαιριού
μα είναι γραμμένο,
κάποια μέρα θα γυρίσεις.
Κρέμονται οι λέξεις
μα τα χείλη δεν ανοίγουν
βαριά σκοτάδια και καπνοί
πάντα με πνίγουν
στα μονοπάτια τ’ ουρανού,
μάτια σμαράγδια
μα εδώ ξοδεύεται
η ζωή σε άδεια βράδια.
Κρυφές, θαλασσινές σπηλιές
της φαντασίας
πράσινες φλόγες
σε πελάγη νοσταλγίας
χάνεται ο Έρωτας
σε αφύλακτες διαβάσεις
να βρεις το χρόνο
να προλάβεις να με φτάσεις.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολύ όμορφο γεμάτο παλμό!!! Μπράβο σας.
Έρχονται ψιθυρίσματα από παντού Σοφία. Μια προσπάθεια μικρή είναι και η δική μου, μια άμυνα της ψυχής.
χάνεται ο άτιμος… χάνεται….
(Πολύ αληθινό και ανθρώπινο. Πολύ όμορφο)
Φιλικά Λία Ράμου
Σας ευχαριστώ από καρδιάς.
Πολύ πολύ ωραίο!!!
Με άγγιξε!!!
Όταν ανοίγω τα ματοτσίνορα στο φως ξέρω καλά πως το δάκρυ δεν αφήνει ορατά ενθύμια Ελένη. Καλό ξημέρωμα.
στα μονοπάτια τ’ ουρανού,
μάτια σμαράγδια….
τι όμορφη εικόνα…πόσα αληθινά λόγια…πόση ψυχή…
Καλό ξημέρωμα!
Από το βαθύ της ψυχής, οι σκέψεις στ’ ανοικτά τ’ ουρανού με την αλήθεια και το κόστος της Μάχη. Καλή σου νύχτα.
σώσε λιγάκι έρωτα
σ΄ ένα μικρό κοχύλι
και όταν έρθει και σε βρει
στάξ΄ του απ΄ αυτό στα χείλη!
Καλό βράδυ τρυφερή μας ποιήτρια!
Ευχαριστώ για την τρυφερή κατάθεση της σκέψης σας και την εκτίμηση. Καλή σας νύχτα.
να βρεις τον χρόνο… αχ αυτός ο χρόνος!!! αδυσώπητος