Χαμήλωσε λίγο…

 

Χαμήλωσε ψυχή μου να σε δω. Μεγάλωσες αγάπη μου. Ψήλωσες. Δυο μέτρα άντρας έγινες. Θυμάσαι; Σου έπιανα από εδώ τα χέρια και τα έσφιγγες και πάλευες να σηκωθείς από το κρεβάτι. Κοκκινισμένος. Ιδρωμένος. Χαμήλωσε καρδιά μου. Σε έντυνα και σε καμάρωνα. Περπάταγες σαν μεθυσμένος και έλεγα κοίτα τον πώς τα καταφέρνει μωρέ. Κι ύστερα γύριζες και με έβλεπες πίσω σου να σου σφραγίσω την χαρά. Χαμήλωσε ψυχή μου να σε χαϊδέψω εδώ στο στήθος. Σε έπιανα μια χούφτα αγκαλιά και σε έτριβα εκεί δα σαν έκλαιγες ή πόναγες τα βράδια. Καλό μου θα περάσει σου έλεγα και εσύ με κοίταζες στα μάτια φορώντας τις υποσχέσεις μου. Θα περάσει… σώπα μάτια μου θα περάσει… και έπειθα και εμένα σαν με έβρισκαν οι λύπες. Χαμήλωσε ψυχή μου. Καρδιά μου τι όμορφος άντρας που έγινες. Σαν πήγες σχολείο για πρώτη φορά με εκείνη την ορθογώνια σάκα έκλαιγα και σκούπιζα κρυφά με το μαντηλάκι μου τα δάκρυα να μη με δεις. Σε έβλεπα να μαθαίνεις τα γράμματα κι εγώ που δεν κατάφερα να τα μάθω σε έβλεπα πουλί λευκό να πετάς. Κι όσο πέταγες πέταγε και η δόλια η δική μου καρδιά. Να έλεγα. Όνειρα που βαστάς μέσα στην τσέπη σου δικά σου και δικά μου μαζί. Πάρε όλα όσα δεν έκανα μάτια μου προσευχόμουν. Πάρε όσα δεν πρόλαβα. Να σου τα δώσει η ζωή. Να σου τα γράψει η μοίρα. Χαμήλωσε ψυχή μου. Μεγάλωσες και γκριζάραν τα μαλλιά σου μα έχεις μια λαμπερή καρδιά και χρυσίζεις σαν άγγελος. Ο δικός μου ο άγγελος. Μάνα μην σε νοιάζει μου είπες σαν τέλειωσες το σχολειό. Εγώ θα μας ζήσω. Εγώ θα σε προσέξω. Κι έβαλες χαρτιά και χαρτιά στην τσέπη με τίτλους που δεν καταλάβαινα μα στεκόμουν πάντα μπροστά στις καρέκλες βουρκωμένη και σε χειροκροτούσα. Σαν φόρεσες την άσπρη ρόμπα και έδινες ζωή, ζωή μου, είχες μια ομορφιά… Κι εγώ με καμάρι στις γειτόνισσες φώναζα ο γιος μου ο γιατρός και γέλαγαν οι ρυτίδες μου και τα τσαλακώματα του κορμιού μου. Μπόρεσες κυρά Μαριώ, μου έλεγα στις εικόνες μπροστά σαν έκανα το σταυρό μου. Μπόρεσες… Χαμήλωσε μάτια μου. Πόσα βράδια σε κοίταζα να κοιμάσαι. Πόσα πρωινά σηκωνόμουν αξημέρωτα και μέτραγα το λάδι να μας φτάσει κι ύστερα έδενα το μαντήλι μου κι άρχιζα τις δουλειές. Παραγγέλματα, χωράφια όλα η κυρά Μαριώ που ξέρει. Κι εσύ γύριζες από το σχολειό γεμάτος εικόνες. Μάνα η δασκάλα το ένα μάνα η δασκάλα το άλλο. Ντρεπόμουν καμιά φορά. Τίποτα δεν ήξερα να σου πω. Μα ποτέ σου δεν μου είπες τίποτα. Έπιανες το τετράδιο και μου μάθαινες. Εγώ θα σου μάθω μου έλεγες. Να μην σε κοροϊδεύει κανείς. Τα βράδια, έπαιρνες βιβλία από την δασκάλα και μου τα διάβαζες. Ιστορίες και ιστορίες. Ταξίδευα μαζί σου στο στρώμα. Κι όσο διάβαζες η φωνή σου ταξίδευε σε όλο το σπίτι… στόλιζε τους τοίχους, αγκάλιαζε τις κουρτίνες και έφτανε τόσο βαθιά στην καρδιά μου που με έκανε να γελώ και να κλαίω μαζί. Τι κλαις μάνα; μου έλεγες. Δεν κλαίω σου έλεγα. Χαίρομαι. Μου έδινες μια αγκαλιά και έλεγα από μέσα μου ποιος είναι το παιδί και ποιος η μάνα; Χαμήλωσε αγάπη μου. Έλα για εκείνο το φιλί το τελευταίο. Φεύγω περήφανη. Φεύγω γεμάτη. Φεύγω τυχερή. Χαμήλωσε χαρά μου. Τώρα που φεύγω θα σου κλέψω τα δάκρυα για να μην καταφέρεις να κλάψεις ποτέ. Κι ένα χαμόγελο από εκείνα που μου χάρισες θα σ’ το φορέσω στο στόμα να γελάς νικητής.

Χαμήλωσε μάτια μου να σου ψιθυρίσω δυο λόγια στο αυτί. Κειμήλιο και φυλαχτό. Για σένα που άξιζες την κάθε αναπνοή μου….

 

[αφιερωμένο σε όλες τις Μητέρες του κόσμου]

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 – 25 Μαΐου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 – 25 Μαΐου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Ο αλγόριθμος στο χαμόγελό της!

Ο αλγόριθμος στο χαμόγελό της!

- γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης Η Ελένη καθόταν στο μικρό καφέ της γειτονιάς με τον καπουτσίνο της να κρυώνει δίπλα στον φορητό υπολογιστή. Στα 38 της χρόνια είχε μάθει να κρύβει τις ρυτίδες της με φίλτρα και τις απογοητεύσεις της με χιούμορ. Δούλευε ως...

Επιστροφή στο χωριό

Επιστροφή στο χωριό

Ήθελε πολύ να κλάψει, να ξεσπάσει. Μα όσο κι αν προσπάθησε να βγάλει από μέσα του αυτό που του άδραχνε σφιχτά την καρδιά και του έκοβε την ανάσα, δεν το κατάφερνε. Τα κόκκινα από την αγρύπνια μάτια του παράμεναν στεγνά, σαν τα χωράφια που τα είχε ζεματίσει η αναβροχιά...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Επιστροφή στο χωριό

Επιστροφή στο χωριό

Ήθελε πολύ να κλάψει, να ξεσπάσει. Μα όσο κι αν προσπάθησε να βγάλει από μέσα του αυτό που του άδραχνε σφιχτά την καρδιά και του έκοβε την ανάσα, δεν το κατάφερνε. Τα κόκκινα από την αγρύπνια μάτια του παράμεναν στεγνά, σαν τα χωράφια που τα είχε ζεματίσει η αναβροχιά...

Άφιλτρο τσιγάρο

Άφιλτρο τσιγάρο

ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα..  Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!.  Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα.  Ολόκληρη.  Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....

Αντρικό κούρεμα

Αντρικό κούρεμα

Τα καλοκαίρια γυρίζαμε έξω. Οι μανάδες στο σπίτι οι πατεράδες στη δουλειά εμείς στις αλάνες. Οι αλάνες - δρόμοι, ήταν σαν τις γελοιογραφίες του Mordillo. Αν σου έφευγε η μπάλα στην κατηφόρα, είχες δυο επιλογές. Η μια ν’ αρχίσεις το τρέξιμο ώστε τα δεδομένα του...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου