Πόλη μακάβρια
Ζέχνεις σαπίλα και θάνατο
Όλα νεκρώνουν μέσα σου
Μία μία σκυλεύω τις νότες
Στο τελευταίο μου τραγούδι
Η μουσική, μου φωνάζει
«σώσε με»
«σώσε με»
Μα εγώ σωπαίνω τελικά
Πνίγω τη μελωδία
Στα κατάβαθα σκοτάδια μου
Κανείς δεν θα με ακούσει
Κανείς δεν θα με δει ξανά
Κατρακυλάω στην άβυσσο
Θύτης μαζί και θύμα
Να κρυφτώ
Στο ίδιο έγκλημα, που κάλυψα ξανά και ξανά
Δεν υπάρχει επιστροφή
Μόνο μια τελευταία νότα του σούρουπου
Κι οι σιγανές κουβέντες της θάλασσας
Να ξεθωριάζουν μαζί μου
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
0 Σχόλια