Και σιγανά είπε: «Είμαι λυπημένη Έχω κατάθλιψη Χρειάζομαι βοήθεια  την χρειάζομαι τώρα Γιατί είμαι εδώ πνιγμένη  Σε μία θάλασσα από ατυχή συμβάντα  και λάθος υποθέσεις Τη θεραπεύεις; Αυτή την έλλειψη γνώσεων που κυλά στα δικά μου  τα γονίδια Τη μαγεύεις; Την μάζωξη...

Σκηνοθετούσε τη ζωή αρνιόταν την ανατομία του χρόνου ερωτοτροπούσε με τα προσωποποιημένα όνειρα βάδιζε πάνω σε θραύσματα νεκρών τρεφόταν με άγριο ρεαλισμό αγαπούσε τις πληγές των εβένινων πλασμάτων μετρούσε τις γραμμές του πεπρωμένου πάντα κατέληγαν σε θηλιές άγγιζε...

Δεκαπέντε πουλιά σε χρώμα χακί τα φτερά μας ξύρισαν σήμερα. Αναπνεύσαμε κάπως βαριά Αργά το απόγευμα Ιούνη του ‘20 σαν πέρασαν τα θεριά στον αέρα τρώγοντας τις σκεπές απ' τις παλιές οικοδομές. Τις σκέψεις κάρφωσαν σαν πόνο στο στομάχι κι ας είπαν άσκηση πως ήταν....

  γράφει η Άντια Αδαμίδου - Ερωτικό oι πόλεις συντρίβονται λίγο πριν εκτοξευθούμε στο φως μη με κοιτάζεις έτσι μόνο δώσε μου ένα μενεξέ του απρίλη -μα είναι χειμώνας- μια σταγόνα της αυγής -μα εδώ είναι έρημος- κοίταξε από το παράθυρό σου βλέπεις ό,τι βλέπεις δεν...

Ξεδιπλώνεις τον χάρτη και ψάχνεις για λαβύρινθο σε μια εικόνα ενός καθρέφτη μίας ασαφούς μάζας   Μπορείς να μυρίσεις τον δίχως βάρος καπνό του μελανιού του συγγραφέα προσπαθώντας να δημιουργήσει νέους κόσμους   Ένας σκοτεινός πίνακας σε χαρτί Μπορείτε να δεις...