Ψυχής αθανασία

Δημοσίευση: 12.11.2014

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Σαν ένα όνειρο θα γυρνώ μες στα βράδια,

θα  ζωντανεύω την αυγή, θα βλέπω τον ήλιο,

θα πεθαίνω και θα γεννιέμαι κάθε φορά, κάθε στιγμή.

Ένας αέρας θα γίνομαι ζεστός, και η δύση πάντα

θα με βρίσκει να καρτερώ τη ζωή ξανά στο χάραμα,

μέχρι η ψυχή ν’ αδειάσει από ανάσες,

να γεράσει και να παρασυρθεί, σαν σκόνη στου πελάγους την ορμή.

Να λιώσει, να τελειώσει.

Θα ζω και θα υπάρχω κάθε φορά κάθε στιγμή,

αθάνατη θα είμαι.

Στην αγάπη, και στων ερώτων τα κύματα εγώ θ’ ανασαίνω,

θα ζωντανεύω προσμένοντας να νιώσω των κορμιών τη δίψα.

Τη δίψα για ζωή.

 

_

γράφει ο Κώστας Βελούτσος

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

(Σαν) όνειρο ήταν

(Σαν) όνειρο ήταν

Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου.    Προσοχή! Η αυλαία κλείνει.   Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου