Ψυχής αθανασία

Σαν ένα όνειρο θα γυρνώ μες στα βράδια,

θα  ζωντανεύω την αυγή, θα βλέπω τον ήλιο,

θα πεθαίνω και θα γεννιέμαι κάθε φορά, κάθε στιγμή.

Ένας αέρας θα γίνομαι ζεστός, και η δύση πάντα

θα με βρίσκει να καρτερώ τη ζωή ξανά στο χάραμα,

μέχρι η ψυχή ν’ αδειάσει από ανάσες,

να γεράσει και να παρασυρθεί, σαν σκόνη στου πελάγους την ορμή.

Να λιώσει, να τελειώσει.

Θα ζω και θα υπάρχω κάθε φορά κάθε στιγμή,

αθάνατη θα είμαι.

Στην αγάπη, και στων ερώτων τα κύματα εγώ θ’ ανασαίνω,

θα ζωντανεύω προσμένοντας να νιώσω των κορμιών τη δίψα.

Τη δίψα για ζωή.

_

γράφει ο Κώστας Βελούτσος

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!