–
γράφει η Κατερίνα Σιδέρη
–
Σε έναν κόσμο ο οποίος θα μπορούσε να είναι κομμάτι του μέλλοντος, που αν θέλετε τη γνώμη μου δεν επιθυμώ να δημιουργηθεί, σε ένα κόσμο που κυριαρχεί η αποξένωση, η απομόνωση και η παντελής έλλειψη συναισθήματος, θα διαδραματιστεί η ιστορία του βιβλίου της Άννης Παπαθεοδώρου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας υπάρχει στο τέλος της παρουσίασης.
Μια μεγάλη αρρώστια, δημιούργησε τις προδιαγραφές και το εύφορο έδαφος για να κτιστεί μια νέα τάξη πραγμάτων, όπου ο άνθρωπος πλέον ζει μόνος, χωρίς προβλήματα στην καθημερινότητά του και «απολαμβάνει» τα οφέλη μιας τέτοιας ζωής. Δεν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει παρελθοντική ανάμνηση και όλα είναι τοποθετημένα στο βωμό του προγραμματισμού.
Όλα λειτουργούν φυσιολογικά για τα δεδομένα της Νέας Κοινωνίας, όταν ξαφνικά προκύψουν σε δομές όπου φιλοξενούνται παιδιά μακριά από τις βιολογικές τους μητέρες, προβλήματα ικανά να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Μια ομάδα επιστημόνων, στοιχειωθετείται για να παρακολουθήσει από κοντά το πρόβλημα και άμεσα να δώσει λύσεις με την μικρότερη δυνατή αναστάτωση. Στην ερευνητική ομάδα ανήκει η Ήβη, μια ορθολογίστρια κοινωνιολόγος η οποία είναι θερμή υποστηρίκτρια της Νέας Κοινωνίας, του νέου τρόπου ζωής, όπου όλοι είναι ασφαλείς και απαλλαγμένοι από ασθένειες.
Υπηρεσία διατροφής, η εργασία κατ’ οίκον, ο θεσμός αποκοπής, οι προγραμματισμένες εγκυμοσύνες με άγνωστο δότη σπέρματος, η απομάκρυνση από την μητρική εστία των παιδιών σε μικρή ηλικία και όλα αυτά για τη γενικότερη ασφάλεια της Νέας Κοινωνίας.
Ποιος ισχυρίζεται ότι η πηγή των δεινών της ανθρωπότητας είναι τα συναισθήματα;
Ποια είναι η Μυρτώ και τι τη συνδέει με την Ήβη;
Τι μνήμες ξυπνά η φράση «καστανόξανθη πλεξούδα»;
Πως κατευνάζεις τους χτύπους της καρδιάς όταν χτυπούν ανεξέλεγκτα για έναν άλλον άνθρωπο;
Πως κρύβεται ο πόθος της Ήβης για τον Πάρη;
Τι θέσει έχουν στη Νέα Κοινωνία η αγάπη, ο έρωτας, η φιλία και ο θεσμός της οικογένειας;
Υπάρχουν σκευάσματα που αναστέλλουν πλήρως τη μνήμη;
Κι αν υπάρχουν παραβατικοί άνθρωποι, ποια είναι η τιμωρία τους;
Λένε ότι ο πιο δυνατός δεσμός είναι αυτός που γεννιέται ανάμεσα στη μάνα και το παιδί της. Από εκεί λοιπόν θα ξεκινήσουν όλα και θα καταλήξουν στην κατατονία όπου τα πρώτα «θύματα» θα ζουν σε λήθαργο χωρίς να μπορούν να ξυπνήσουν, έως ότου καταφέρει να τα απαγκιστρώσει από το τέλμα, το χάδι και η αγκαλιά, ταρακουνώντας με αυτόν τον τρόπο τα θεμέλια την τόσο οργανωμένης Νέας Κοινωνίας.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Άννης Παπαθεοδώρου, επέλεξα την παρακάτω:
…ένα πρόσωπο μπορεί πάντα να σου μιλήσει, έστω και βουβά, έστω και χωρίς λέξεις …
Πρόκειται για ένα βιβλίο αφύπνισης, ένα βιβλίο ψυχολογικής επαγρύπνησης, ένα βιβλίο που υμνεί την επικοινωνία, αλλά πάνω από όλα τις ευεργετικές ιδιότητες του συναισθήματος, καταρρίπτοντας τον μύθο του ωφέλιμου εγκλεισμού και την απομόνωσης.
Η Άννη Παπαθεοδώρου γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικά στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Δούλεψε σε διάφορες εταιρείες στον ιδιωτικό τομέα και στη συνέχεια εργάστηκε στην Εμπορική Τράπεζα.
Μετά τη συνταξιοδότησή της ασχολήθηκε κυρίως με θέματα της πόλης. Κυψελιώτισα γέννημα θρέμμα, ανήκει σε μια άτυπη συλλογικότητα, την Ομάδα Κατοίκων Κυψέλης.
Δεν εγκατέλειψε ποτέ το ενδιαφέρον της για την οικονομία, καθώς και την πολιτική, διαβάζοντας πάρα πολλά σχετικά βιβλία. Σημαντικό ενδιαφέρον της είναι το σκάκι, και είναι μέλος του Α.Ο. Πήγασος Κυψέλης.
Ζει πάντα στην Κυψέλη και έχει έναν γιο.
Aπό την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορεί και το πρώτο βιβλίο: «Ευτοπία – Τα χρόνια του μανιφέστου» (μυθιστόρημα, 2018)
Το βιβλίο κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική.
0 Σχόλια