4 μικροδιηγήματα του Δήμου Χλωπτσιούδη

Δημοσίευση: 18.04.2019

Ετικέτες

Κατηγορία

τα παπούτσια

Πήραν το παπούτσι. Έδεσαν τα κορδόνια σαν να το φορούσε κάποιος αόρατος. Το άφησαν δίπλα στα άλλα. Πέντε χιλιόμετρα στον αστικό δρόμο γεμάτο παπούτσια. Αλλά μόνα, αλλά σε ζευγάρια. Λίγες κάλτσες στόλιζαν τα δέντρα. Ζήλεψα την πανδαισία των χρωμάτων στην άσφαλτο, το πάντρεμα της διαφορετικότητας. Η ταμπέλα έγραφε: «σε σύγκρουση οχήματος και πεζού με 70 χλμ/ώρα, στον χώρο μένουν μόνο παπούτσια δεμένα».

το άλφα του Θανάση

Με το χέρι δεμένο βγήκε από την πόρτα του νοσοκομείου. Ο ήλιος τον τύφλωσε για λίγο. Γύρω του μπαινόβγαιναν άνθρωποι∙ γιατροί, νοσηλευτές, συγγενείς. Ασθενοφόρα σταματούσαν και έφευγαν. Σε ένα πεζούλι στο αίθριο μία γυναίκα έκλαιγε, σχεδόν ούρλιαζε. Ένας άντρας όρθιος, σκυθρωπός την αγκαλιάζει διακριτικά. η άφιξη μιας νεκροφόρας επέβαλε μεταφυσικά τη σιωπή. Όλοι στράφηκαν στα κοράκια. Ο οδυρμός, μοιρολόι μονοφωνικό, έσπασε τη σιωπή.

Ο Θάνος κούμπωσε το παλτό με το καλό το χέρι και στηριζόμενος στην Αναστασία προχώρησαν. Όταν την είδε εκείνες τις θολές ώρες, τις πρώτες μετά το κώμα, ένιωσε την ανάσταση. Έξω από το νοσοκομείο ψιθύρισε Χατζηδάκι: «Α, ρε Θανάση, έκοψες το άλφα και έχασες την αθανασία». Όχι εγώ∙ θα πάρω πίσω το άλφα μου, και κουτσαίνοντας της είπε θα πουλήσω τη μηχανή.

 

φοβικός ρεαλισμός

Ανοίγει τα μάτια. Ο χώρος είναι σκοτεινός. Προσπαθεί να κουνηθεί∙ δεν μπορεί. Τα χέρια της είναι δεμένα∙ τα πόδια επίσης. Το μυαλό αναζητά εξηγήσεις. Θυμάται τον δρόμο. Είναι σε ένα αυτοκίνητο. Παρακολουθεί τον δρόμο, καθώς το αμάξι τρέχει, ακουμπισμένη στο παράθυρο. Φορά ένα μπουφάν ανδρικό. Δεν της είναι οικεία η περιοχή. Βλέπει έναν αχυρώνα, αλλά νυστάζει. Τα μάτια κλείνουν∙ χάνεται.

Είχε έρθει ένα αυτοκίνητο. Ένας δράκος με φώτα εκτυφλωτικά μέσα στη νύχτα. Ο οδηγός σταμάτησε και κατέβηκε. Την αγκάλιασε κοιτώντας γύρω του. Εκείνη ξέσπασε σε κλάματα. Της φέρνει ένα πανωφόρι πρόχειρο από το φορτηγάκι. Της δίνει νερό και της ανοίγει την πόρτα. Από την ομίχλη των ματιών βλέπει τον εαυτό της να τρέχει με ξεσκισμένα ρούχα στα χωράφια. Γυμνή σχεδόν, τρέχει. Κοιτά συνέχεια γύρω της, πίσω της. Τα πόδια της πληγωμένα, γεμάτα λάσπες και αίματα. Μαζεύει τα κουρέλια που έχει πάνω της και τρέχει. Σκοντάφτει, πέφτει, σηκώνεται. Ξανατρέχει με τα κουρέλια να ανεμίζουν.

 

το χαστούκι

– Σκέφτηκα το αίτημά σας για προαγωγή. Η αλήθεια είναι ότι το αξίζετε∙ τόσα χρόνια σε όλα σχεδόν άψογη. Έπρεπε να έρθει νωρίτερα. ΠΕ Οικονομικού με μεταπτυχιακό κι ακόμα γραμματέας Β’. Κι όμορφη…
– Σας ευχαριστώ.
– Σκέφτομαι, αποφάσισα μάλλον, να εισηγηθώ την προαγωγή σας στο Δ.Σ.
– Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πολύ…
– Ελάτε το βράδυ από το σπίτι μου να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες και τον χρόνο ανακοίνωσης της προαγωγής.
Ο ήχος του χαστουκιού έσχισε την σιωπή που για λίγο απείλησε να καλύψει τον χώρο. Κάθεται στην καρέκλα κλαίγοντας. Σκεπάζει το πρόσωπό με τα χέρια. Τον κοιτά αγριεμένος να στρώνει τη γραβάτα του και να φτιάχνει τα μαλλιά του με το χέρι.
– Τι ώρα να έρθω; Έχω ανάγκη την αύξηση, το ξέρετε… Πρέπει να στηρίξω τον αδελφό μου.
– Αυτισμός, αν θυμάμαι καλά;
Σκουπίζοντας τα δάκρυά της, έγνεψε καταφατικά και φόρεσε το γλυκό της χαμόγελο.

Κράτα το

Κράτα το

Ακολουθήστε μας

Αναμνήσεις

Αναμνήσεις

Ο περιπτεράς απορημένος σηκώνει τα πρωινά ρολά του καταστήματός του, εκείνη στέκεται στη στάση του πρώτου πρωινού λεωφορείου. Βρέχει όμως, σταματά ένα διερχόμενο ταξί. Βρέχει και στέκεται αποσβολωμένη. Γράφει μάθημα το πρωί και ξενυχτά ευχαρίστως, διαβάζοντας. Θα του...

Τα λουλούδια φυτρώνουν στη στάχτη

Τα λουλούδια φυτρώνουν στη στάχτη

Δεν πρόλαβαν να σταματήσουν οι εκκωφαντικοί ήχοι των εκρήξεων και ο Αλεξέι είχε ήδη κουμπώσει τον επενδύτη και έτρεχε βάζοντας το κράνος προς το πυροσβεστικό όχημα – δεν έχει παιχνίδια στον πόλεμο, ο Μιχαήλ στην προχθεσινή βάρδια έκανε εφτά ράμματα που δεν φόραγε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Τα λουλούδια φυτρώνουν στη στάχτη

Τα λουλούδια φυτρώνουν στη στάχτη

Δεν πρόλαβαν να σταματήσουν οι εκκωφαντικοί ήχοι των εκρήξεων και ο Αλεξέι είχε ήδη κουμπώσει τον επενδύτη και έτρεχε βάζοντας το κράνος προς το πυροσβεστικό όχημα – δεν έχει παιχνίδια στον πόλεμο, ο Μιχαήλ στην προχθεσινή βάρδια έκανε εφτά ράμματα που δεν φόραγε...

Ευτυχισμένοι καιροί

Ευτυχισμένοι καιροί

Ο ροδώνας όλο και μεγάλωνε στο μεγάλο τετράγωνο παρτέρι που είχε στήσει με πολλή δουλειά και αγάπη ο πατέρας της. Στη μέση δέσποζε ένας μεγάλος φοίνικας σε σχήμα βεντάλιας και οι τριανταφυλλιές όλο και πετούσαν καινούρια φυλλαράκια μα και αγκάθια μαζί.  Ζούσε μόνη της...

Εκείνοι, της αντίπερα όχθης

Εκείνοι, της αντίπερα όχθης

Η Μίνα βιαζόταν. Δεν μπορούσε να περιμένει. Έκλεισε βιαστικά τα χαρτιά της. Προχώρησε προς την έξοδο. Έκλεισε με επιμέλεια την πόρτα και κλείδωσε σχολαστικά τρεις φορές. Κατεβαίνοντας την φρεσκοσφουγγαρισμένη αποβραδίς κοινόχρηστη σκάλα, ο ήχος του τηλεφώνου την έκανε...

16 σχόλια

16 Σχόλια

  1. Μάχη Τζουγανάκη

    Εξαιρετικά όλα. Κοφτερά και γεμάτα νόημα Δήμο. Πονάνε μα είναι πέρα για πέρα αληθινά.

    Απάντηση
  2. Ευθυμία

    Πολύ ωραία σύντομα και περιεκτικά. Στο “το άλφα του Θανάση” κάτι ξέφυγε μέσα στην ορμή τού γραψίματος (Ο οδυρμός, μοιρολόι μονοφονικό, έσπασε τη σιωπή)

    Απάντηση
  3. Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά

    Αγαπητέ Δήμο, με τα μικρά τούτα κείμενα ,που εγώ συμπαθώ ιδιαιτέρως ,μας δίνεις αφορμή και χρόνο να σκεφτούμε και γιατί όχι,να καλοσυλλογιστούμε:αν δεν ήταν έτσι πώς θα μπορούσε να είναι !Μας φέρνεις πιο κοντά στον άνθρωπο, που εδώ και δεκάδες χρόνια αγνοούμε ,δίνοντας προτεραιότητα στην τεχνολογία και στα περί αυτής !Στην αμφιλύκη του μυαλού μας αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι τρέχει τελικά .

    Απάντηση
  4. Lena Mavroudi Mouliou

    Άκου.Με ένα ποίημα τεσσάρων στίχων μπορείς να πεις όσα θα έλεγες σε ένα εκτενές διήγημα. Το ίδιο μπορείς να κάνεις με αυτά τα διηγήματα ”αστραπή”μεν ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΛΕΊΠΕΙ Η ΔΡΑΣΗ. Μοιάζουν με περίληψη.Και δεν μπορώ να φανταστώ ένα βιβλίο 200 σελίδων με 100 τέτοια μεστά έστω, κείμενα.

    Απάντηση
    • Δήμος Χλωπτσιούδης

      Δεν είναι η δράση το παν. Το παν είναι η πλοκή και το χτίσιμο χαρακτήρα, όπου ο τελευταίος θα εξελίσσεται, θα ολοκληρώνεται ως ζώσα προσωπικότητα. Αν θεοποιήσουμε τη δράση, τότε θα οδηγηθούμε σε μεγάλα έργα αποκλειστικά.
      Ο αναγνώστης δεν είναι παθητικός δέκτης, συλλογάται όσο διαβάζει, θυμάται και ερμηνεύει ταυτόχρονα κάθε λέξη.
      Αναφορικά με την ποιηση, δεν έχω να πω κάτι. Όσα λένε τα μυθιστορήματα τα έχουμε πει με στίχους, με μεγαλύτερο συναισθηματικό βάθος. Για αυτό είναι δυσκολότερη η ποίηση και για αυτό τη λατρεύουμε.

      Απάντηση
  5. G.C

    Λιτά, περιεκτικά, μεστά από νοήματα. Πιο πολύ μου άρεσε το τρίτο. Τόσο ζωντανό που το ζεις!

    Απάντηση
  6. Ανώνυμος

    Σημαντικές, πολύ σημαντικές εικόνες και στιγμές, πρόσωπα, αδιέξοδα και πόνος που συμβαίνει. Όταν αυτόν τον όγκο τον χωράς σε λίγο χώρο του δίνεις την έκταση της σκέψης του αναγνώστη.

    Απάντηση
    • Δήμος Χλωπτσιούδης

      Ο όγκος ενός διηγήματος και η πλοκή σε τόση μικρή έκταση, συνδέεται άμεσα με την αναγνωστική ανταπόκριση, με την ενεργό συμμετοχή του αναγνώστη να φαντάζεται και να καλύπτει κενά ενός έργου με τη δική του αναγνωστική εμπειρία (και τους ορίζοντες προσδοκίας του).

      Απάντηση
  7. Απόστολος Παλιεράκης

    Σημαντικές, πολύ σημαντικές εικόνες και στιγμές, πρόσωπα, αδιέξοδα και πόνος που συμβαίνει. Όταν αυτόν τον όγκο τον χωράς σε λίγο χώρο του δίνεις την έκταση της σκέψης του αναγνώστη.

    Απάντηση
    • Δήμος Χλωπτσιούδης

      Σ’ ευχαριστώ, Απόστολέ μου. Γιατί ο αναγνώστης είναι ενεργητικός δέκτης και δεν έχει ανάγκη από όλες τις πληροφορίες. Μερικές φορές μία σειρά μπορεί να ορίσει την πλοκή (προ-ιστορία και μετά-ιστορία).

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου