–
γράφει η Άννα Αργύρη
–
1664. Στο παλάτι των Βερσαλλιών υπάρχει κίνηση. Περίτεχνα χτενίσματα, περούκες, καπέλα βγαίνουν από τα κουτιά, χρωματιστοί ταφτάδες ράβονται και οι κορσέδες δένονται σφιχτά.., όπως επιβάλει το ύφος και το επιφανειακά θρησκόληπτο ήθος της εποχής. Ετοιμάζεται γιορτή. “Les plaisirs de l’ ile Enchantee”, προς τιμή της μητέρας του βασιλιά Λουδοβικου XIV, Άννας της Αυστρίας και της συζύγου του Μαρίας Θηρεσίας. Στο πλαίσιο της γιορτής ο Μολιέρος, μπολιάζει γόνιμα τη γαλλική φάρσα με την ιταλική Commedia dell’ Arte και, αποστρεφόμενος τη θρησκοληψία, ανεβάζει τον “Ταρτούφο”.
Ο Αρχιεπίσκοπος των Παρισίων διατάζει: “Aπαγορεύεται να διαβάσουν ή να ακούσουν να απαγγέλλεται η εν λόγω κωμωδία, είτε δημόσια είτε ιδιωτικά” Ποινή; Ο αφορισμός!
Μετά από πολύ κόπο, αγωνία, περικοπές, αφορισμούς, ο Μολιέρος Επιτέλους ανεβάζει ολόκληρο το έργο: “Tartuffe ou l’imposteur” στις 5 Φεβρουαρίου 1669.
0 Σχόλια