22.05.2018

 

Θαυμάζω το βήμα της διεκδίκησης που δεν το χωρεί

ο δρόμος, ο διάπλατος, ο αδιάβατος- ο δικός μου.

Καρτερώ τους ανθρώπους που δεν πλάθονται πια

να ξυπνήσουν το χάραμα, ζητώντας βοήθεια από το μπλε.

Αξιώνω το προστατευτικό μακριά και το ανέμελο κοντά

της θέσης που παραχωρήθηκε ευάλωτα λατρευτική.

Βάπτισες πατρίδα, τους καινούριους κόσμους, εκείνους

 που περπάτησες πλάι στην ανήσυχη νιότη.

Γέλασες, φλερτάροντας την αμαρτία των άλλων σαν πόνεσες

κεκλεισμένων των θυρών για τη δική σου άνοιξη.

Ζήλεψες «το ατρόμητο» της διαφορετικότητας, 

με το παιδί μέσα σου να καρδιοχτυπά ακόμη στη θύμηση.

Γιατί το όνειρο, γεννιέται απ’ το κουράγιο στο ανείπωτο συναίσθημα,

όταν η επιθυμία μαζεύει τα παπούτσια των ομοίων της.

Και εμείς ξυπόλητοι, γλιστράμε στις καύτρες του ίσως

αναπαλαιώνοντας τους χάρτες της γαλήνιας διαδοχής μας.

Γυμνοί, άμαθοι, άκομψοι, πνευματικοί εραστές

κάθε φωτεινής πλατείας που το βράδυ γίνεται υπόκοσμος.

 

_

γράφει η Αλεξάνδρα Στελλάκη

Ακολουθήστε μας

Μέσα σε λίγα εκατοστά

Μέσα σε λίγα εκατοστά

  Πώς χωρούν όλες οι ομορφιές   όλη η ζωή μας πώς χωρά  μέσα σε λίγα εκατοστά;   Σε μια κάμαρη μικρή  σε ένα δωμάτιο φθηνό  σε ένα εύθραυστο κορμί  σε μια γωνιά    Πώς ο κόσμος μας όλος  η ευτυχία και η χαρά  μέσα από τα μάτια σου περνά;    Πόσοι βοριάδες και...

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Αντανακλάσεις

Αντανακλάσεις

Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου