Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, μα σε εμένα οι θόρυβοι του δρόμου, μεγάλοι ή μικροί, στην όποια ώρα της μέρας ή της νύχτας μου, μού κρατούν μιαν ιδιότυπη συντροφιά. Ακόμη και αυτός του απορριμματοφόρου του δήμου, είτε αυτού των 12 το βράδυ, είτε εκείνου των 6 το...

Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ...Τι υπάρχει το βράδυ;Ζωή ή θάνατος;Ανυπαρξία ή ύπαρξη;Τριβή ή παθητικότητα;Παραπέτασμα ή παραδοχή;Το βράδυ επικοινωνείς με το πνεύμα σου= ΖΕΙΣΤη μέρα επικοινωνείς με τους άλλους= ΠΕΘΑΙΝΕΙΣΤο βράδυ μεταμορφώνεσαι σε μύγα,...

«Α πα πα πα, τι είναι αυτό πια με σένα βρε παιδί μου; Γλώσσα δεν έβαλες μέσα σου όλη τη νύχτα απόψε. Μα γιατί άραγε; Πρόβαρες τα καινούρια σου ποιήματα και σε ενέπνεε αυτό να το κάνεις μέχρι τα χαράματα; Έστησα μεν αυτί να ξεχωρίσω τι έλεγες αλλά στ’ αυτιά...

Όταν έρχεσαι για μένα θα το φωνάζεις. Θα λες το όνομά μου με έναν τρόπο καθηλωτικό. Όταν με ζητάς θα το έχει ζητήσει πρώτα ολόκληρο το σώμα σου. Όταν έρχεσαι για μένα δεν θα κρύβεσαι πίσω από μάσκες δειλίας και ατολμίας. Θα μου απευθύνεσαι σταράτα με τα μάτια σου να...

Ακόμα ένα βλέμμα λατρείας σου, που με αγκυλώνει. Μη με κοιτάζεις. Η εικόνα μου ξεθωριάζει καθώς βουλιάζω σε σκοτεινό ουρανό. Μα μην τρομάζεις. Είμαι ασφαλής. Τυλίγομαι σφιχτά με τον ιστό μιας αράχνης και περιμένω. Την περιμένω. Και γίνομαι θύτης και θύμα. Εκτελεστής...

Είσαι το σημείο εκείνο που όλα τα όνειρά μου ενώνονται. Οι μαθηματικοί το αποκαλούν "τομή". Εγώ, πάλι, "έρωτα"... -             γράφει ο Μάριος Τσακρής

Νύχτα κι είπες να φύγεις Ένα βήμα η εκπνοή Φορούσες ένα μπλε φουστάνι Και μια γαλάζια θλίψη στα μάτια Νύχτα Κι είπες να φύγεις Σε πήραν στο κατόπι Κάτι σκοτωμένα όνειρα Κάτι μαραμένα μυστικά Νύχτα Κι είπες να φύγεις Το φεγγάρι μοίραζε τ΄άστρα στο σκοτάδι Με ένα αχνό...

Το άδειο κορμί, κείτονταν στο πάτωμα, με νεκρικές κραυγές να περιλούζουν την ατμόσφαιρα. Δεν ήθελε, δεν αποζητούσε την ηδονή, τα θέλγητρά της, είχαν πεθάνει μαζί με τα δικά του. Κι όμως, δεν ομολογούσε σε κανένα, τη σιχασιά που ένοιωθε, τον αποτροπιασμό,για τα δικά...

Ήτανε τα μάτια σου άστρα στον ουρανό μα συχνά με κάνανε, με κάναν να πονώ,   λίγο πριν το δείλι, λίγο πριν την αυγή, με δυο χείλη να θέλουνε φιλί,   πριν το δείλι, πριν απ’ την αυγή, τριαντάφυλλο ήσουν στην αυλή· τ’ αγκάθια τρυπούσαν, μα τι να σου πω, μες τα πέταλα θα...

Σ' άλλους καιρούς κατέφευγαν σε μαγεία -μαύρη- σκυμμένοι πάνω από καυτούς ατμούς, βοτάνια, τρίχες και σωματικά υγρά αναδεύοντας επέμεναν ν' αναστρέψουν τα αισθήματα, να ανακατευθύνουν πάνω τους τα ξένα μάτια Για τις ίδιες εκείνες επιθυμίες, για ίδιους πόθους βουτάνε...

Τι έχω πάθει με σένα μικρή,  Άγριας Δύσης μου αναλαμπή Τη μέρα όλη είσαι μπροστά Στο νου, στα μάτια, μέσ’ την καρδιά. Εικόνες έρχονται κι είναι καυτές, Που ο νους μου φτιάχνει και είναι στιγμές, [...] _ γράφει η Λένα Μαυρουδή...