Τον φίλο από τα παλιά τον συνάντησα στη γειτονιά του πατρικού. Έμοιαζε φευγάτος. Δεν ξέρω τι είχε καταφέρει από όσα ζητούσε, όμως έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει πια το ρήμα. ''Ζω ανάμεσα στο παρελθόν και στο τώρα'' μου είπε και δεν πολυκατάλαβα. ''Με δένει ένα περίεργο...

Μια μέρα μετά το χιόνι. Ήταν γκρίζα, ''κλεισμένη'' η προηγούμενη μέρα. Πολλοί δεν θέλησαν να μετακινηθούν, ο πάγος δεν αστειεύεται. Όπου δεν βλέπει ο ήλιος, ο χιόνι είναι πιο ''σκληρό'', πιο ''άγριο''. Οι πιτσιρικάδες προφανώς δεν καταλαβαίνουν από λογικές. Κάπου...

Περπατάς στην παραλία. Είναι ξεκούραση για το μάτι και για την ψυχή η θάλασσα κι ο ουρανός που αγκαλιάζονται κι ας είσαι δίπλα στην πόλη που αγκομαχάει τους πόνους της. Βήματα που τά ’χεις ξανακάνει φορές ατέλειωτες. Άμμος και πάλι άμμος και βότσαλα και κράσπεδα από...

Ήταν 1945, τα Δεκεμβριανά νωπά κι ο Μήτσος ο Σελέντης ίσα που την είχε γλυτώσει. Ο φόβος κρεμόταν ακόμα πάνω απ' την πόλη κι ο εμφύλιος μαγειρευόταν, όμως εκείνος πια είχε τρυπώσει στο δωματιάκι μιας μικρής αυλής στην Καλλιθέα και ψευτοζούσε. Νέος ήταν, θα τα...

Τέλη Αυγούστου και δροσίζει. Ο καύσωνας του καλοκαιριού μοιάζει πλέον παρελθόν και τα δειλινά έχουν μια γεύση από φθινόπωρο. Καθόμαστε στο μπαλκόνι και χαζεύουμε τη θέα, πίνοντας κρύα λεμονάδα. Μου μιλάς κι εγώ σ’ ακούω για ώρα ενώ ταυτόχρονα ρίχνω κλεφτές ματιές στις...

Με ξύπνησε η καμπάνα, απ' τις λίγες Κυριακές που την άκουσα. Μάλλον ήμουν μισοξύπνια ήδη. Αποφάσισα να μην καθίσω στο κρεβάτι, χθες που έκλεισα δωδεκάωρο ανησύχησα κόσμο. Στην κουζίνα, λες και με πήρε η μυρωδιά του καφέ, πριν ανοίξω το βάζο. Ελληνικό θα...

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1936             Ένα χλωμό φεγγάρι κρεμόταν πάνω απ’ το κοιμισμένο χωριό. Ησυχία επικρατούσε σ’ όλον τον οικισμό και μονάχα στο διώροφο πέτρινο σπίτι απέναντι από την εκκλησία υπήρχε ακόμη φως. Στο πάνω πάτωμα μια πόρτα ξεκλειδώθηκε. Ο πατέρας...

εκ του προχείρουκόσμος πολύς στο 32Α. όχι στο 32. εκείνο πάει από αλλού. στο δρόμο παιδιά ανεβαίνουν. φωνάζουν, γελούν, βρίζουν. ένας παππούς ενοχλείται. διαμαρτύρεται για τους νέους που δεν σέβονται τίποτα και μόνο βρίζουν. φταίνε τα τραγούδια που ακούν...

σημειώσειςτέσσερις τα ξημερώματα. ο κλέφτης σπάει το τζάμι σπιτιού. Είχε κόψει το σύρμα της περίφραξης. Θέλει να κλέψει το ακριβό αυτοκίνητο. Στο δωμάτιο κοιμάται η αγαπημένη του. Ο ιδιοκτήτης ξυπνά. Τον πιάνει απ’ αυτοφώρω. Η κόρη ξυπνά και  ισχυρίζεται...

Το συνεργείο κόντευε να τελειώσει την κατεδάφιση στο παλιό σπιτάκι.Περίμεναν τον μηχανικό κι εκείνος είχε πει πως θα ’ρθει στις δώδεκα κι ήταν πάντα εντάξει στις ώρες του.Τον είχαν για λίγο φευγάτο, όμως τον εμπιστευόντουσαν, γιατί όσα έλεγε ήταν...

Έβρεχε για ώρες, μα εκείνος δε σταματούσε να περπατάει. Δεν ήξερε πού πήγαινε, δε γνώριζε τους δρόμους, ούτε τους ανθρώπους. Όλα του φαίνονταν ξένα. Ήταν ξένα. Δεν ήταν στην πόλη του. Ένας πρόσφυγας ήταν κι αυτός ανάμεσα στους χιλιάδες που έφτασε σ’ αυτή...