Χτες το μεσημέρι, πήδηξε από τον 5ο ένας παππούς. Σκεπασμένος με μια κουβέρτα, λίγη ώρα μετά, στο αίμα μουσκεμένη,  να κρύβει το παράταιρο θέαμα της σπασμένης μαριονέτας. Φωνές, ασθενοφόρα, κόσμος. Κόσμος… κουτσομπολιά … μα εγώ ξέρω Ανέβηκα στην ταράτσα και κοίταξα...

«Είναι μαζί σου;», τη ρωτά εξερευνώντας τον κόσμο τριγύρω της. «Τι να είναι μαζί μου;», αποκρίνεται η Καίτη νιώθοντας τα πόδια να μουδιάζουν. «Η Πηγή είναι μαζί σου; Πού είναι;», συνεχίζει και το παγωτό γλιστρά από το χέρι. Συνειδητοποιεί πως το κινητό είναι ακόμη...

«Αυτή είναι μία από τις εισόδους της Παλιάς Πόλης», λέει ο Πρόδρομος δείχνοντας την κεντρική πύλη. «Έναν καφέ, αγναντεύοντας αυτά τα τείχη, τον πίνω με μεγάλη ευχαρίστηση», ολοκληρώνει κλείνοντας το μάτι στη μικρή που τον παρατηρούσε μέσα από τον καθρέφτη. Αυτό...

«Πόσο μάταιο είναι να κάθεσαι να γράψεις, όταν δεν έχεις σηκωθεί να ζήσεις!» Χ. Ντ. Θορώ (1817-62)   Ξημερώματα. Παραμονή της Παναγίας... Μήτε σε Παναγίες μήτε σε Χριστούς πίστευε η Λένα. Μικροαστισμός η θρησκεία, αποκούμπι για τους αδύναμους. Δεν είχε ανάγκη τον...

Αύριο Το πλοίο προσεγγίζει το λιμάνι του νησιού. Οι καμαρότοι χτυπούν βιαστικά τις πόρτες στις καμπίνες, ενημερώνοντας τους επιβάτες για την άφιξη στη Ρόδο. Στα μεγάφωνα ακούγεται η επιβεβαίωση στα ελληνικά και σε δύο ακόμη γλώσσες. Ο Πρόδρομος γυρνά πλευρό και...

Κράτα το Η ποιητική συλλογή Εν δυνάμει πραγματικότητα αποτελείται από τρεις ενότητες: Συγγένειες, Πρόσωπα του έρωτα, Αποχωρισμοί, δίχως ωστόσο να αποκλείεται ο διάλογος μεταξύ των ενοτήτων. Τα περισσότερα ποιήματα δεν είναι βιωματικά, είναι προϊόντα νοητικής...

Έτσι και σήμερα. Ξεφυλλίζοντας την κυριακάτικη εφημερίδα ετοιμάζει το πρωινό. Η Καίτη στο κρεβάτι, ακόμη. Η μικρή τον βοηθά να μεταφέρει τα ποτήρια και τις κούπες στο τραπέζι της κουζίνας, ανεβαίνοντας στο σκαμπό με προσοχή. Περνά δίπλα της και τη φιλά στο κεφάλι,...

Στα μονοπάτια της Πηγής [αστυνομική νουβέλα σε συνέχειες] Η μικρή Πηγή βασανίζεται από έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη, καιρό τώρα. Ο Πρόδρομος και η Καίτη σχεδιάζουν τις διακοπές του ερχόμενου καλοκαιριού. Ποιος και τι θα τους οδηγήσει στο νησί της Ρόδου; -   Χθες...

«Πόσο μάταιο είναι να κάθεσαι να γράψεις, όταν δεν έχεις σηκωθεί να ζήσεις!» Χ. Ντ. Θορώ (1817-62)   Δίπλα σε πλαστικούς κάδους απορριμμάτων συναντώ, πότε άρτια, πότε σε θραύσματα, αδιάφορα πεταμένα, έπιπλα χρόνων και ζωών περασμένων. Μια πολυθρόνα  του...

  Βρήκα την πόρτα του γραφείου μου μισάνοιχτη. Κοντοστάθηκα να πάρω μια αναπνοή και με το χέρι μου έψαξα μηχανικά το περίστροφο στην τσέπη της καμπαρτίνας μου. Μαλακίες. Αφού ποτέ δεν το παίρνω μαζί μου. Έσπρωξα μαλακά με το πόδι μου την πόρτα και κοίταξα λοξά στο...

Βυθιζόμουν σε κινούμενη άμμο. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω και έβλεπα σαν ταινία τη ζωή μου να τρέχει ανάποδα με γρήγορη ταχύτητα. Όταν έφτασα κάπου εκεί στην εφηβεία άνοιξα τα μάτια μου. Ήμουν ιδρωμένος. Δεν έκανε ζέστη αλλά εγώ ζεσταινόμουν. Διψούσα αλλά δεν ήθελα...

«Πόσο μάταιο είναι να κάθεσαι να γράψεις, όταν δεν έχεις σηκωθεί να ζήσεις!» Χ. Ντ. Θορώ (1817-62) "Γκιαννάκη; Αγκάπη μου; Γκιανάκη μου; Πέρασες καλά τη γιουρτή αγκάπη μου; Τα έρτω άλλη βδομάδα αγκάπη μου... Μαμά, μπαμπά καλά;" γλυκιά και καθησυχαστική άκουγα τη...

Λένε ότι τα μαθηματικά και η φιλοσοφία γεννήθηκαν στην Ελλάδα γιατί οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ανάγει την συζήτηση σε επιστήμη. Aκόμα κι όταν ανήκαν σε μια σχολή οι Έλληνες ήταν μεμονωμένοι διανοητές, κοινωνική θέση που εμφανίζεται πρώτη φορά στην Ιστορία. Άτομα που...

«Πόσο μάταιο είναι να κάθεσαι να γράψεις, όταν δεν έχεις σηκωθεί να ζήσεις!» Χ. Ντ. Θορώ (1817-62) Με ένα αίσθημα ανακούφισης ανάκατο με αγαλλίαση με χαιρέτησαν απόψε τα λαμπιόνια που φέγγιζαν στο παράθυρο των γειτόνων στο αντικρινό μπαλκόνι. Τριάντα πέντε χρόνια...

«Πόσο μάταιο είναι να κάθεσαι να γράψεις, όταν δεν έχεις σηκωθεί να ζήσεις!» Χ. Ντ. Θορώ (1817-62)   Κοκκινοπρόσωπος, χαμογελαστός, στρουμπουλός και... πλαστικός! O κλασσικός φουσκωτός Άγιος Βασίλης της παιδικής μας ηλικίας που πάνω του πέφταμε σε κάθε βήμα...

Μια υπόθεση μοιχείας το καλοκαίρι δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί και οι λόγοι είναι οφθαλμοφανείς. Εραστές της μπάλας, όπως εγώ, σε περιόδους που τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα έχουν πια τερματίσει, είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν όταν βλέπουν...

«Πόσο μάταιο είναι να κάθεσαι να γράψεις, όταν δεν έχεις σηκωθεί να ζήσεις!» Χ. Ντ. Θορώ (1817-62)   Ανασήκωσε τον γιακά του μάλλινου παλτού του και έβαλε με ανακούφιση τα χέρια στις τσέπες. Ριπές ψυχρού αέρα χάιδευαν τα μάγουλα του κι έκαναν τις τούφες από τα...

«Πόσο μάταιο είναι να κάθεσαι να γράψεις, όταν δεν έχεις σηκωθεί να ζήσεις!» Χ. Ντ. Θορώ (1817-62)     Περιστέρια  πλήθος πάλλευκα  αγνά επάνω στον καμβά, και  σημαία γαλανόλευκη κυματιστή στου αττικού αέρα τη σκεπή. Κλάδος ελαίας, στέφανος και όλα τα  συναφή...

  -Είμαι ένας άνθρωπος της παρακμής. Παιδί ενός πολιτισμού που γέρασε πολύ. Πιστεύω σ’ αυτό το μύθο. Δεν υπάρχει τρόπος να πιστέψω σε κάτι άλλο. Έζησα έτσι όλη μου τη ζωή. Προσπάθησα, ειλικρινά, ν’ αλλάξω δρόμο, αλλά στάθηκε αδύνατο. Ήταν κάτι πάνω απ’ τις δυνάμεις...