Ώρα 2 και κάτι το βράδυ. Στο πάρκο απέναντι κάτι γυμνασιόπαιδα το παίζουν άντρες πίνοντας μπύρες. Λίγο τσιγαριλίκι και δυο τρεις βρισιές από τις βαριές και έτοιμη η αντρίλα. Κανά δυο ρεψίματα και λίγες ροχάλες από το καπνό που τους ενοχλεί -αλλά δε θα στο πουν ποτέ- τους κάνουν πρωταγωνιστές. Εκείνης της ταινίας που είδανε πρόωρα και σφίξανε την παιδική τους ζώνη.
Κάτι κορίτσια -από εκείνα που τα ξεχνά το σπίτι τους- με μπογιές και ανύπαρκτα ρούχα χορεύουν στο ρυθμό της μουσικής που παίζει στα αυτιά τους και χασκογελούν. Πού και πού τους ρίχνουν κλεφτές ερωτικές ματιές, μη φανταστείς, ξεπατικωτούρα κάνουν από ό,τι έχουνε δει στους σινεμάδες και σερφάροντας. Λαχανιασμένες τρέχουν στον γυναικείο στίβο. Κι ας δεν τους πρέπει τούτη η διαδρομή. Και ας βαρά η καμπάνα του χρόνου ότι ακόμα είναι νωρίς.
Δύο και κάτι το βράδυ. Όλες οι κούκλες και τα φορέματά τους σε κούτες χάρτινες και σε πατάρια. Αυτοκίνητα και τρένα και λοιπά ηλεκτρονικά, φυλακισμένα στο χρόνο. Κραγιόν και μάσκαρες και αντισυλληπτικά και μεγάλες κουβέντες του ποτέ και του πάντα ποτισμένες με δάκρυα κρυφά μιας χαμένης αθωότητας.
Ώρα δύο και κάτι. Ασφυκτικός τούτος ο χρόνος. Κι η εποχή.
Όχι δεν είναι χαμένη. Κλεμμένη είναι…
Κάπως έτσι γίνεται με την αθωότητα τη χαμένη σε όλες τις εποχές αντιγράφοντας κυρίως τον ξένο κινηματογράφο Στο περιτύλιγμα μόνο διαφέρουν. Άλλοτε πιο ρομαντικό (παλιά), άλλοτε με αδρά χρωματισμένες ζωγραφιές (στα χρόνια μου) και άλλοτε με άχρωμο ή σκούρο χαρτί(τώρα).
Καλά να περάσεις το Σ/Κ.
Είναι ενοχλητικό…Λένα…όσο περνά ο χρόνος..μειώνεται η διάρκειά της… Καλό σου βράδυ και εύχομαι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο
Στραγγαλισμένη ………………… η αθωότητα……..καλό ξημέρωμα
Η χαμένη αθωότητα που τόσο απεγνωσμένα ψάχνουμε μόλις ….χαθεί….Βιαζόμαστε να μεγαλώσουνε κι ένα ωραίο πρωί αναζητάμε τα χνάρια της μέσα στα μάτια ενός παιδιού και στα ξερά φύλλα του δέντρου της ζωής μας που στροβιλίζονται και χάνονται στο φρεάτιο των αναμνήσεών μας….Καλό σου βράδυ Μάχη μου!!!
Τόση βιασύνη χωρίς λόγο κυρία Χρυσούλα. Καλό σας βράδυ και όμορφο ξημέρωμα…
Δυστυχώς Άννα μου…τούτα τα μικράκια δεν τα προστατεύουμε… Καλό ξημέρωμα
Βιάζονται να μεγαλώσουν τα παιδιά κι όταν μεγαλώσουν αρκετά, πασχίζουν να ξαναγίνουν παιδιά. Αλλάζουν οι εποχές και μας παρασέρνουν στο διάβα τους. Μπορείς να τους μιλήσεις, να σε ακούσουν και να τα προστατέψεις έως ενός σημείου. Σάμπως τα ίδια δεν έλεγαν και οι μεγαλύτεροι για μας; Καλή σου μέρα Μάχη!,
Χριστίνα μου ας είμαστε από κοντά…και το ξέρω οτι είναι δύσκολο είναι πολλοί από εμάς που είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν μέχρι αργά το απόγευμα ή και το βράδυ. Αλλά ας είμαστε από κοντά..ας βρίσκουμε τους τρόπους εκείνους που τα παιδιά μας θα είναι πρώτη προτεραιοτητα… Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό και εσύ το ξέρεις ως εκπαιδευτικός να μην ανέβουν τόσο γρήγορα ετούτη τη σκάλα της παιδικότητας.. Σε ευχαριστώ καλή Κυριακή!
Δεν αλλάζουν τα παιδιά … αλλάζουν λίγο οι λέξεις κι ο τρόπος… μα αυτά εκεί!… Επαναστάτες με ή χωρίς αιτία!!! Ωραίο θέμα Μάχη μου… και με τον τρόπο σου το απογείωσες!!! Την καλημέρα μου και την αγάπη μου σε όλους σας!!!
Σοφία μου…τα παιδιά δεν αλλάζουν…αλλάζει όμως συνεχώς και μικραίνει η χρονική διάρκεια της παιδικότητάς τους και είμαστε υπεύθυνοι για όσα τους σερβίρουμε και όσα τους επιβάλλουμε να είναι. Μια βιασύνη να μεγαλώσουν σε έναν κόσμο εξίσου βιαστικό..από οικογένειες…που βιάζονται πολύ… Καλή σου μέρα!
Μπράβο Μάχη για το θέμα που επέλεξες αλλά και για τον ωραίο τρόπο/ύφος/ιστορία (όλα!) που μας το έδωσες. Με άγγιξε πολύ.
Βιάζονται τα παιδιά σήμερα… χωρίς λόγο…
Καλό Σαβ/κο κορίτσι!
Εμείς τους δίνουμε το λόγο Έλενα. Μην ξεχνάμε ότι εμάς αντιγράφουν πρώτα… Καλή σου μέρα!
Εξαιτίας αυτή της βιασύνης τα λάθη πολλές φορές είναι τέτοια που σημαδεύουν ζωές, χάνεται η γνήσια ομορφιά, έχεις δίκιο κι αυτό το δίκιο σου το απογειώνεις!
Πόπη μου ετούτο το σημάδι πλέον φαίνεται έντονα σε πολλούς ενήλικες…και λείπει αυτή η ομορφιά που αναφέρεις.. Καλή σου μέρα και σε ευχαριστώ..