Δημοσιεύσεις
Δεν είχαμε ποτέ καλό σπίτι. Έτριζε πάντα το ξύλινο πάτωμα, φαγωμένο απ’ το σαράκι, κι η υγρασία γέμιζε το ταβάνι μαύρα σύννεφα. Τα κρεβάτια μας σκέπαζαν γκρίζες κουβέρτες που έγραφαν «ΙΚΑ». Ήταν κλεμμένες απ’ τη δουλειά του πατέρα μου. Ήταν ηλεκτρολόγος. Στο σαλόνι...
Ο Γιώργος έχει μεγαλώσει πια. Πάντα στο περιθώριο της φιλίας και πάντα χωρίς συγχώρεση. Πόσο θα κουράστηκε! Μου θυμίζει τον Σάιλοκ απ’ τον Έμπορο της Βενετίας. Σε τόσους χριστιανούς ανάμεσα, ένα απομεινάρι εθνικό, ένας γέρος φρικτός κι αντιπαθής σε όλους. Τριγύρω του...
Η Ζωή είχε το ξανθό φως στα μαλλιά στα σύνορα τ’ ουρανού. Στην ποδιά της μάζευε τ’ αστέρια να τους πει ένα παραμύθι χωρίς λόγια, που γι’ αυτό ποτέ δεν άκουσα. Μα μάζευα την ασημόσκονη των αστεριών κι έπλαθα μ’ αυτήν το δικό μου παραμύθι. Ο αποχωρισμός από ‘κείνη ήταν...
Και μετά ήρθ’ η Χούντα… Κι η Ελευθερία όλο έβλεπε τον ίδιο εφιάλτη. Ήταν λέει μαθήτρια και τ’ αγόρια της τραβούσαν τις κοτσίδες που δεν τολμούσε να κόψει: ο συνταγματάρχης το απαγόρευε κι εκείνη κάθε μεσημέρι γύριζε ταπεινωμένη στο αυστηρό σπιτικό της… [...] _ γράφει...
«Αν δεν ποτίσεις τη γλάστρα σου, θα την ποτίσει άλλος». Ποιος «άλλος»; Μα, τι τώρα…; Η μικρή το πήγαινε το γράμμα. Αυτός την τάιζε, αυτός την πότιζε κι όμως… υπήρχε «άλλος»! Και του Γιώργου του ‘κανε τσαλιμάκια! Ο «άλλος» ήταν ο Γιάννης, ο χαϊδεμένος γιος της Λέλας,...
