Ετικέτα: Παναγιώτης Κουμπούρας

Διπλό σονέτο Σκόπελος καταπράσινη, Πεπάρηθέ μου, τ’ αρχαία κάλλη σου, μα και τα τωρινά σου,...

Αρχέγονη του κόσμου ύλη, σ’ αναζητώ την ύστατη αυτή ώρα Βωμό ν’ ανάψω εξιλασμού για...

  Χιλιάδες χρόνια να ζήσεις, Βυζαντινή εικόνα μνήμης, στην ψυχή μου. Κεκοσμημένη λαμπρύνεται...

(Διπλό  σονέτο)             Παιδί  μου, άπτερο  πουλί,  πόσα  φιλιά  ν’ απλώσω      στο  άρμα  των...

    ΑΥΤΑΡ ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΙΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ ΝΟΗΣΑΙ ΗΣ ΓΑΙΗΣ, ΘΑΝΕΕΙΝ...

 Πάρε με στ’ όνειρο –ταξίδι σου, Οδυσσέα,  επτά ζωές –επτά ψυχές στην ίδια πλώρη  να με μαγεύει...

Πνεύμα στα δάση των ψυχών κι αχός στου Νου τη μάχη, της Λευτεριάς βιγλάτορα, αιώνιε Καζαντζάκη!...

Της θάλασσας οι σκόπελοι, τα βράχια, οι νησίδες, άμοιρων ναυαγών ψυχών σωσίβιες ελπίδες… Πέλαγος,...

      Ποιος τάφος σε κλείνει, αχώρητη σκέψη, που φτάνει την πλάση σαν μάννα να θρέψει με...

Αριστοτέλη, του βίου σου τέλος της σκέψης το άπειρο… Μακεδόνας Έλληνας γεννήθηκες, αέναη ύλη και...

Αχάραγα γουργουρίζουν της ανέχειας τα εσώψυχα. Η γιαγιά Δωροθέα, η ποιήτρια, νύχτα ξυπνάει να...

Σολωμέ, Ποιητή μου, του λαού των Ελλήνων ξορκιστής του Κακού, φωτοδότης του νου είσαι συ, της...