Εσύ ο λιμήν ο υπήνεμος, εσύ το ταραχώδες πέλαγος, εσύ το εφαλτήριο, εσύ η παραμυθία, εσύ και η ακένωτη δεξαμενή από όπου ανασύρονται, μορφώνονται και ενδύονται λεκτικό και αισθητικό περιεχόμενο, σχήμα, πνοή και σώμα οι πόθοι και τα πάθη μου, οι σκέψεις, οι μνήμες...

Ρηχοί και άβουλοι και μοιραίοι, αυτιστικά στραμμένοι στα ανούσια, τα παροδικά και τα τιποτένια διάγουμε βίον ανύποπτο και ευδαιμονικό, ανέφελο προβληματισμών, άμοιρο αλληλεγγύης. Ο λόγος μας άθροισμα ακατάληπτο από ατάκες δανεικές και τσιτάτα ανδρών μεγάλων και...

Μάθαμε να πορευόμαστε στενά περιορισμένοι σε χρονικά ορόσημα μέλλοντος ή αορίστου, πρόδρομα τσακισμένες σελίδες ημερολογίων, αναδρομικές θύμησες σκονισμένων και ανενεργών επετείων, λησμονημένες ημέρες μνήμης, άνευρα, απονευρωμένα ιωβηλαία και κατατμήσεις του έτους...

    νῦν αὖτέ με μοῖρα κιχάνει. μή μάν ἀσπουδί γε καί ἀκλειῶς ἀπολοίμην, ἀλλά μέγα ῥέξας τι καί ἐσσομένοισι πυθέσθαι *   (Ιλιάδα, Χ 303-305)   Αιώνια, ατελεύτητη η γυροβολιά του νοητού λεπτοδείκτη στο ακαταπόνητο ρολόι του πατέρα θνητών τε και...

Άνθρωποι-σκιές, πουκάμισα αδειανά και κύμβαλα αλαλάζοντα, δοχεία κενά φέροντα φωνή μα όχι ομιλία` υπάρξεις ανθρωπόμορφες μα απανθρωπισμένες, με ανάστημα τιποτένιο αλλά μωροφιλοδοξία κολοσσιαία, με ειδικό βάρος ανεπαίσθητο μα ελαφρότητα αβάστακτη. Παρεισφρέουν στη...

Πάντα με άλλοθι τους "άλλους", πάντοτε θύμα της τύχης, πάντα έρμαιο της συγκυρίας, πιόνι της μοίρας ή μαριονέτα των "καιρών". Ακόμα και αν κάποιοι άλλοι ή κάτι άλλο κρατάνε τη σμίλη και το σφυρί για να σε λαξεύσουν στο άγαλμα ή στο ξόανο που είσαι ή θα γίνεις, να...

Η φωτιά με πρώτη αλλά όχι κύρια αφετηρία τη λάβρα που πυρακτώνει τις καλοκαιρινές ημέρες μα και εξάπτει τις διετήσιες νύχτες` η φωτιά ως θεμελιώδες συστατικό μέρος της συμπαντικής δομικής αρμονίας, αναγκαστική συνθήκη της κοσμικής ολότητας και απαρέγκλιτη...

Δεν μ' αρέσουν οι επέτειοι· δεν μ' αρέσει να θυμάμαι για όσο διαρκεί η σχολική εορτή, ο πανηγυρικός της ημέρας ή τα συνήθη τηλεοπτικά αφιερώματα κατ' επιταγήν της εθιμοτυπίας. Δεν μ' αρέσουν οι επέτειοι και ο τυποποιημένος αναμηρυκασμός έργων σπουδαίων από...

Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κ’ επήγα. Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές, μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν, επήγα μες στην φωτισμένη νύχτα. Κ’ ήπια από δυνατά κρασιά, καθώς που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής. "Επήγα" - Κ.Π. Καβάφης  (Από τα Ποιήματα...