Δημοσιεύσεις
Έτυχε τις μέρες που μου προτάθηκε να γράψω αυτό το κείμενο να διαβάζω “Το χάρτινο σπίτι” του Αργεντινού συγγραφέα Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες. Και στις πρώτες γραμμές του μυθιστορήματός του εκείνος ισχυρίζεται πως “τα βιβλία αλλάζουν το πεπρωμένο των ανθρώπων”. Γιατί είν’...
Κουλουριασμένο μου μικρό (σ)... Τι αξία τάχα να προσθέσω εγώ στο -ο- σου. Του μηδενός ή του απείρου; Να σου χορέψω στη γραμμή να μου ανασάνεις σύμπαν ή να σου δείξω το κενό εντός σου; Κι αυτή η άκρη που απλώνεται μ’ ελπίδα, λίγο ουρανό παρακαλά ή είν’ απάγγειο; Των...
Αχ εσύ, Kerouac με τους δρόμους σου… Εσύ, ο Paco Ignasio, ο Marcos και μερικοί ακόμα. Στοιχειά μου αιώνια, πόσες σπονδές μ’ αγνή τεκίλα; Πλωτίνε, πόσες; Διάπυρη περνάω στις βουβές σας παραισθήσεις. Καίω κι αφήνω στάχτες. Ξερνώντας δηλητήρια κι αμέτρητες...
Με τελείως διαφορετικό ύφος από τα προηγούμενα βιβλία της, η Κατερίνα Τεμπέλη έρχεται τούτη τη φορά με μια συλλογή διηγημάτων που κινούνται γύρω από τον άνθρωπο. Η κάθε μία από τις ιστορίες πραγματεύεται διαφορετικά πράγματα, τα οποία όμως έχουν να κάνουν με την...
«Ζηλεύω που δεν είμαι ένα άσπρο σεντόνι ξενοδοχείου. Ζηλεύω που δεν μπορώ να ξεγράψω, τόσο εύκολα όπως αυτά, τους ανθρώπους που κοιμούνται στην αγκαλιά μου, τους ανθρώπους που με τσαλακώνουν, αλλά κι αυτούς που με χαϊδεύουν στοργικά κι ακουμπούν πάνω μου ξέγνοιαστα»...
Ποίημα της ψυχολόγου και συγγραφέως Αικατερίνης Τεμπέλη .
ΜΠΛΕ ΤΟΥ ΚΟΒΑΛΤΙΟΥ .. Τέμνουσες ματιές. Στο μπλε του κοβαλτίου. Και μια σκισμένη σημαία να υπογραμμίζει την παραίτηση. Ο δρόμος δεν έχει αξία χωρίς τον ταξιδιώτη. Μα η Ναυσικά άλλαξε όνομα. Λιώνει τις γόπες της με γόβες στιλέτα κι όταν μας χαμογελά,...
