Δημοσιεύσεις
Δύο παιδικά βιβλία για την αγάπη και την διαφορετικότητα!! Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί; Με το μικρό μου όνομα, αν και πολλές φορές μου δίνουν τα ίδια τα παιδιά ένα καινούργιο όνομα ανάλογα πάντα με τον ήρωα του παραμυθιού που τους παρουσιάζω....
Μια φορά και έναν καιρό σε ένα σπίτι φιλικό ήρθε ένα χελιδονάκι για να φτιάξει ένα σπιτάκι. Όλη μέρα κουβαλούσε τη φωλίτσα του κεντούσε και ποτέ δε σταματούσε. και το βράδυ ονειροπολούσε. Είχε μακριά μαύρα φτερά και μια ψαλιδωτή ουρά. Όμως το στολίδι του ήταν η...
Άνοιξε βιαστικά το ημερολόγιο της ζωής της και ξεφύλλισε τις σελίδες μέχρι να βρεθεί μια λευκή σελίδα. Με τρεμάμενο χέρι προσπαθούσε να βάλει σε μια σειρά τις σκέψεις της και να τις αποτυπώσει στο χαρτί. Μάταια όμως! Η ένταση των συναισθημάτων της έκαναν τις λέξεις...
Μέσα καλοκαιριού και οι καύσωνες είχαν αρχίσει να πολιορκούν τις όμορφες καλοκαιρινές μέρες. Tα τζιτζίκια είχαν ξεκινήσει τη συναυλία της θερμής ημέρας παίρνοντας τη σκυτάλη από τα τριζόνια που είχαν ολοκληρώσει τη μουσική παράσταση της νύχτας… “Θυμάσαι”, είπε η...
Την κοίταξε με βλέμμα θυμωμένο. Αυτήν τη μάσκα φορούσε όταν έβγαινε εκτός εαυτού και τη φορούσε πολλές φορές τον τελευταίο καιρό. Με μάτια κατακόκκινα από την πίεση, πλημμυρισμένα από δάκρυα που τα κρατούσε με μεγάλη προσπάθεια μην κυλήσουν και χαθούν. «Χαμένα...
Σε βρήκα εκεί, στο μισοσκόταδο, να κάθεσαι στην άκρη του δρόμου και με το βλέμμα σου να προσπαθείς να παραμερίσεις τα αστέρια για να δεις που κρύβεται ο κλέφτης των ονείρων σου. Οι πρώτες σταγόνες της βροχής χάιδευαν το λευκό σου πουκάμισο αφήνοντας πίσω διάφανες...
Η Λιβελούλα ήταν ένα κορίτσι που μεγάλωσε στο Μεσολόγγι. Το ξύλινο σπίτι ήταν χτισμένο μέσα στην λιμνοθάλασσα. Τα βράδια καθόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού ακουμπώντας τους αγκώνες στα ξεθωριασμένα ξύλα της κουπαστής, ψάχνοντας να βρει την ηρεμία της και να ταξιδέψει...
Περνούσαν τόσο γρήγορα δίπλα οι μπάρες του δρόμου σαν τις στιγμές που έζησε μαζί του, τόσο βιαστικές, τόσο φευγαλέες. Οι ρόδες του ταξί έτριζαν όταν έφτανε στο κόκκινο φανάρι, φρέναραν κρατώντας πίσω όλη την ένταση της ροπής. Ήταν σαφείς οι οδηγίες, έπρεπε να είναι...
Ένας βροντερός ήχος ήχησε στα αυτιά της. Ήταν η πόρτα που έκλεισε πίσω της με δύναμη. Το στεφάνι της Πρωτομαγιάς που κρεμόταν πάνω από την πόρτα έπεσε με δύναμη στο πλατύσκαλο και τα πέταλα των λουλουδιών σκόρπισαν σαν χαρτοπόλεμος Είχε ήδη νυχτώσει. κρατώντας ένα...
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/GkEtMOYg_5IΚαθημερινή https://youtu.be/kwGMsX_YNkM?si=BpZYVUE9dxacYDEi Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε...
γράφει ο Πάνος Τουρλής Τέσσερις φίλες ετοιμάζονται μεσούσης της Δικτατορίας του 1967 να δώσουν εξετάσεις. Είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, προέρχονται από ποικίλα οικογενειακά και κοινωνικά περιβάλλοντα, δέθηκαν όμως και απολαμβάνουν η μία την παρέα της άλλης....
Θ΄ Λογοτεχνικός διαγωνισμός από το Σύλλογο «ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΙ ΕΔΕΣΣΑΣ» Ο σύλλογος «ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΙ ΕΔΕΣΣΑΣ» προκηρύσσει λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν Έλληνες ή αλλοδαποί, με ένα (1) μόνον διήγημα, στην ελληνική γλώσσα, το οποίο μπορεί να...
- γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης - Η απόσταση είναι ίσως το πιο χρήσιμο εργαλείο κάθε μελετητή τής Ιστορίας διότι η διαφορά τού χρόνου από το παρελθόν ενεργεί πάντοτε αφαιρετικά, σαν φίλτρο που διηθεί τής μελετούμενης περιόδου τις μικροσυγκυρίες, τα μικροσυμφέροντα και...
Στη ζωή της σταθερό, ένα πράγμα είχε: τη θάλασσα. Ένας ανελέητος ήλιος, αέρας, ξερά βράχια, και κάτω το απέραντο γαλάζιο. Κι ύστερα είναι και το άλλο: στις βόρειες παγωμένες θάλασσες, καθώς βυθίζεται το βαπόρι, την υπηρέτρια μέλλει το παλτό...
- γράφει η Κατερίνα Σιδέρη - Η Μυρτώ είναι δημοσιογράφος. Στα πλαίσια ενός επετειακού άρθρου που ετοιμάζει για τα γεγονότα του ’40, θα γνωριστεί με την Ελπίδα και την Ανθούλα και μαζί τους θα ταξιδέψει πίσω στον χρόνο. Το ταξίδι τους δεν είναι απάνεμο. Κρύβει...
Για ποια ύπαρξη σε τούτο τον πλανήτη Αγώνες γίνονται της στιγμής κυνηγώντας την ελπίδα Μα δεν κρατά, την σκοτώνει η παρακάτω σου γέννα, ρουφήχτρα κάθε σου θυσίας και το κακό ανακυκλώνει Δεν έχεις συνέχεια, τη φύση σου την χάνεις είσαι ομοίωμα μιας άλλης στιγμής...
γράφει ο Πάνος Τουρλής Μια σειρά από γυάλινες προθήκες που φιλοξενούν πτώματα μέσα σε φορμαλδεΰδη εμφανίζονται ξαφνικά σε διάφορα σημεία του Λονδίνου, προκαλώντας φρίκη και αποτροπιασμό αλλά και φρενίτιδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όχι μόνο γιατί κάποιοι τραβούν...
