Δημοσιεύσεις
Δύο παιδικά βιβλία για την αγάπη και την διαφορετικότητα!! Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί; Με το μικρό μου όνομα, αν και πολλές φορές μου δίνουν τα ίδια τα παιδιά ένα καινούργιο όνομα ανάλογα πάντα με τον ήρωα του παραμυθιού που τους παρουσιάζω. Τι...
Μια φορά και έναν καιρό σε ένα σπίτι φιλικό ήρθε ένα χελιδονάκι για να φτιάξει ένα σπιτάκι. Όλη μέρα κουβαλούσε τη φωλίτσα του κεντούσε και ποτέ δε σταματούσε. και το βράδυ ονειροπολούσε. Είχε μακριά μαύρα φτερά και μια ψαλιδωτή ουρά. Όμως το στολίδι του ήταν η άσπρη...
Άλλη μια κουραστική μέρα έφτασε στο τέλος της, σκέφτηκε και άνοιξε με την κάρτα της την πόρτα του δωματίου της. Σήκωσε το βλέμμα της και είδε τον αριθμό του δωματίου της: 233. «Τι σύμπτωση», μουρμούρισε. 23/3 ήταν τα γενέθλια της. Ένιωσε ότι το είχε ξαναζήσει όλο...
Άνοιξε βιαστικά το ημερολόγιο της ζωής της και ξεφύλλισε τις σελίδες μέχρι να βρεθεί μια λευκή σελίδα. Με τρεμάμενο χέρι προσπαθούσε να βάλει σε μια σειρά τις σκέψεις της και να τις αποτυπώσει στο χαρτί. Μάταια όμως! Η ένταση των συναισθημάτων της έκαναν τις λέξεις να...
Μέσα καλοκαιριού και οι καύσωνες είχαν αρχίσει να πολιορκούν τις όμορφες καλοκαιρινές μέρες. Tα τζιτζίκια είχαν ξεκινήσει τη συναυλία της θερμής ημέρας παίρνοντας τη σκυτάλη από τα τριζόνια που είχαν ολοκληρώσει τη μουσική παράσταση της νύχτας… “Θυμάσαι”, είπε η Άννυ...
Την κοίταξε με βλέμμα θυμωμένο. Αυτήν τη μάσκα φορούσε όταν έβγαινε εκτός εαυτού και τη φορούσε πολλές φορές τον τελευταίο καιρό. Με μάτια κατακόκκινα από την πίεση, πλημμυρισμένα από δάκρυα που τα κρατούσε με μεγάλη προσπάθεια μην κυλήσουν και χαθούν. «Χαμένα...
Σε βρήκα εκεί, στο μισοσκόταδο, να κάθεσαι στην άκρη του δρόμου και με το βλέμμα σου να προσπαθείς να παραμερίσεις τα αστέρια για να δεις που κρύβεται ο κλέφτης των ονείρων σου. Οι πρώτες σταγόνες της βροχής χάιδευαν το λευκό σου πουκάμισο αφήνοντας πίσω διάφανες...
Η Λιβελούλα ήταν ένα κορίτσι που μεγάλωσε στο Μεσολόγγι. Το ξύλινο σπίτι ήταν χτισμένο μέσα στην λιμνοθάλασσα. Τα βράδια καθόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού ακουμπώντας τους αγκώνες στα ξεθωριασμένα ξύλα της κουπαστής, ψάχνοντας να βρει την ηρεμία της και να ταξιδέψει με...
Περνούσαν τόσο γρήγορα δίπλα οι μπάρες του δρόμου σαν τις στιγμές που έζησε μαζί του, τόσο βιαστικές, τόσο φευγαλέες. Οι ρόδες του ταξί έτριζαν όταν έφτανε στο κόκκινο φανάρι, φρέναραν κρατώντας πίσω όλη την ένταση της ροπής. Ήταν σαφείς οι οδηγίες, έπρεπε να είναι...
Ένας βροντερός ήχος ήχησε στα αυτιά της. Ήταν η πόρτα που έκλεισε πίσω της με δύναμη. Το στεφάνι της Πρωτομαγιάς που κρεμόταν πάνω από την πόρτα έπεσε με δύναμη στο πλατύσκαλο και τα πέταλα των λουλουδιών σκόρπισαν σαν χαρτοπόλεμος Είχε ήδη νυχτώσει. κρατώντας ένα...
