Μεταναστεύω με τον αέρα κανείς μας δεν αιωρείται. Τεμαχιζόμαστε, ψηφίδες του χρόνου γινόμαστε. Μια σαύρα ερήμου ενσαρκώνεται εμπρός μου. Τα μικρά της ποδαράκια, στην καυτή άμμο. Φλεγόμενα βήματα, πάνω τους έρπεται πυρπολημένο το μυαλό μου. Θύμησες άνυδρες. Η ανάγκη...

Έλα αγάπη μου, δες πως απλώνω το χέρι για να σε βρω... Έλα αγάπη μου το ιερό μυστικό μας να σφαλίσουμε Αντάρτικα "Σ' αγαπώ" [...] γράφει η Ελένη...

Μου αρέσει το χαμόγελό σου είναι δροσερό και φρέσκο Στάλες υγρές, μου νοτίζουν το βλέμμα καθώς σε κοιτάζω Μύες και νευρώνες πάλλονται ξανά και ξανά κρουστά, στα μελίγγια μου -θεριεύει- Συμφωνική μέσα στο κεφάλι μου παίζει ένα Mαδριγάλι* Σαν το Mαδριγάλι του Τρετσέντο...

Και δεν είδα μάτια άλλα να φεγγοβολούν μέσα στους αιώνες τόση νιότη και ομορφιά… κι έγινε ο Παρθενώνας και δικό μου θεμέλιο που με κρατά σε τούτα τα χρόνια τα δύστυχα… και νομίζω πως μέσα στα στενά σου… ακούω την Αθηνά να ψιθυρίζει… και να δείχνει με το Δόρυ της τον...