Για ποιόν να γράψεις λόγια ερωτικά
κάθε βραδάκι κι άλλος μεσ’ στην αγκαλιά σου
κανείς δεν χτύπησε την πόρτα της καρδιάς
κανείς δεν στάθηκε ποτέ παρηγοριά σου.

Κάμαρα κρύα και σκοτάδι το φιλί
αντάμα πάνε η αγάπη και η θλίψη
και εκεί απάνω στο κρεββάτι σου θα βρεις
κορμιά που αναδύουνε οσμές, βρωμιά και σήψη.

Σαβάνωσες σε βρώμικα σεντόνια τη ψυχή
ξεπούλησες κομμάτια την καρδιά σου
τώρα πονάς και ψάχνεις στα σκουπίδια για στοργή..
όμως το κλάμα έμεινε στερνή παρηγοριά σου.

Στα χείλια βάζεις κοκκινάδι,
άρωμα πάνω στο κορμί
και κόβεις βόλτες στο σκοτάδι
χωρίς αιτία και αφορμή

Σε λίγο κλείνεις τα τριάντα
για να προλάβεις την ζωή
παίζεις στα ζάρια τ’ όνειρό σου
μα δεν θυμάσαι το γιατί…

Τη μία στα σκυλάδικα την άλλη στα κλαμπάκια
έπνιξες κάθε ομορφιά σε έρωτες μίας βραδιάς
σε πίστες και σφηνάκια.

_

γράφει Αγγελική Λαμπέτη