“Δεν το περίμενε κανείς μας τούτο το δέντρο στην μέση του σαλονιού. Μα σαν δοκιμάσαμε τους καρπούς του συμφωνήσαμε όλοι μας σιωπηλά πως κάπου εδώ πρέπει να κράταγε ο χρόνος τις ρίζες του”
Ακολουθήστε μας
Διαβάστε κι αυτά
Μια μέρα μετά το χιόνι. Ήταν γκρίζα, ''κλεισμένη'' η προηγούμενη μέρα. Πολλοί δεν θέλησαν να μετακινηθούν, ο πάγος δεν αστειεύεται. Όπου δεν βλέπει ο ήλιος, ο χιόνι είναι πιο ''σκληρό'', πιο ''άγριο''. Οι πιτσιρικάδες προφανώς δεν καταλαβαίνουν από λογικές. Κάπου...
- γράφει η Ιωάννα Μαρία Νικολακάκη - Θα ‘χε ένα χρόνο τώρα, ίσως και παραπάνω, που ο Σταμάτης ο Δακαρέμης είχε ανοίξει εκείνο το καινούργιο καφενείο στην πάνω γωνία του Νέου Φαλήρου. Προηγουμένως, ο χώρος αυτός ενοικιαζόταν για κάτι παραστάσεις χοροδράματος, δεν...
Ο Δημητράκης ήταν ένα μοναχικό αγόρι επτά χρόνων. Δεν ήταν αυτό που λέμε ’’μονόχνοτος,’’ παρά ταύτα δεν έκανε παρέες και φίλους, ούτε εύκολα ούτε δύσκολα. Στα διαλείμματα του σχολείου, ναι μεν συμμετείχε στα ομαδικά παιχνίδια των συμμαθητών του, μα μόλις ακουγόταν...
0 Σχόλια