Σαν καταφυγή και σαν όνειρο μοιάζεις  μικρή σύνθεση σε μορφή χλωρίδας Κάποιος επαίτης θηρευτής του άλλου τρόπου Θα σε ονόμασε   Και καθώς σε παρατηρώ -αυτό μόνο αφού διάλογος ανάμεσα  σε φύση και άνθρωπο ουδόλως ευδοκιμεί- Δεν διακρίνω μήτε άνθος μήτε μίσχο Του...

Ο ουρανός μαζεύει τις πληγές του κόσμου  το φεγγάρι αφουγκράζεται τα όνειρα των ανθρώπων  ο ήλιος ζεσταίνει τα δάκρυα και τα κάνει αστέρια  να λάμπουν στο μαντήλι του.  Το κόκκινο ποτάμι γαλήνεψε στις εκβολές του παραδείσου η ανώφελη κόλαση πάγωσε στα φτερά των...

Οι μέρες φεύγουν άβουλες, νωθρές κυλούν οι νύκτες  με ορχήστρα μοιάζει η ζωή που έχασε τον τόνο δίχως σκουριά σταμάτησαν το μέτρημα οι δείκτες στάθηκαν σαν να ‘ναι φιλί, μηδένισαν το χρόνο...     Αποκοιμήθηκε η ανατολή, αλάργεψε η δύση  σταμάτησε και η ψυχή δάκρυα να...