Άλλο δε σκέπτεται

Δημοσίευση: 9.09.2017

Ετικέτες

Κατηγορία

Ώρες πολλές του μίλαγε για

ποίηση, για τον Αλκαίο και τον Πίνδαρο

και για το έξοχον ανάστημά των, το ποιητικό.

Πόσο πολύ, με πάθος φοβερό, ρίχνεται

εις την μελέτη των. Και πόσον δύναται να εκφωνεί

από μνήμης, ως οι αρχαίοι αοιδοί,

«λθες κ περάτων γς λεφαντίναν
λάβαν τ
ξίφος χρυσοδέταν χων».

Μα τώρα άλλο δε σκέπτεται

όλες αυτές τες ώρες

παρά, τα μάτια εκείνα, του απογέματος

τα χέρια εκείνα, τα άλκιμα, που

του ΄δωκαν έναν τούρκικον καφέ.

Άλλο δε σκέπτεται, παρά την έρμη τη Σαπφώ

και το «γλυκύπικρον μάχανον ρπετον».

_

γράφει η Ευαγγελία Γραμμένου

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου