Ήτανε τα μάτια σου
άστρα στον ουρανό
μα συχνά με κάνανε,
με κάναν να πονώ,
λίγο πριν το δείλι,
λίγο πριν την αυγή,
με δυο χείλη
να θέλουνε φιλί,
πριν το δείλι,
πριν απ’ την αυγή,
τριαντάφυλλο ήσουν
στην αυλή·
τ’ αγκάθια τρυπούσαν,
μα τι να σου πω,
μες τα πέταλα θα κοιμηθώ.
Ήτανε τα χέρια σου,
άσπρα σαν την αυγή,
περιστέρια τ’ Απριλιού
κι εγώ, κι εγώ δεντρί
στα κλαριά μου μπλέξανε
τα χέρια σου τα δυο
τώρα πια, τώρα πια δεν πονώ.
_
γράφει ο Νίκος Νασόπουλος
μία από τις μελοποιήσεις είναι αυτή…https://soundcloud.com/nikos-notos/by-nikos-nasopoulos-8