Είσαι πικραμένος μες στην πόλη, τ' άγνωστο σ' αρέσει να ζητάς, κάτι σε κρατάει όταν μένεις, κάτι στο μυαλό σου κυνηγάς. Σε σαράντα θάλασσες θα φεύγεις, σαν κυνηγημένος πειρατής, είναι άγνωστες οι αφορμές σου, του ονείρου είσαι ταξιδευτής.... Το φεγγάρι σ' έχει...

Χαμένο, το φεγγάρι, χαμένο κι εσύ λες πως  μ' αναζητάς... κι αν είν' το πρόσωπό σου κλαμένο, στα μάτια ξέρω δεν κοιτάς... γιατί... τις νύχτες δεν μπορείς, μέσα στο σκοτάδι, τη σκέτη την αλήθεια να πεις και χάνονται οι ώρες  κι οι μέρες να ξέρεις, μέσα στον ιστό της...

Τον φίλο από τα παλιά τον συνάντησα στη γειτονιά του πατρικού. Έμοιαζε φευγάτος. Δεν ξέρω τι είχε καταφέρει από όσα ζητούσε, όμως έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει πια το ρήμα. ''Ζω ανάμεσα στο παρελθόν και στο τώρα'' μου είπε και δεν πολυκατάλαβα. ''Με δένει ένα...

Μια μέρα μετά το χιόνι. Ήταν γκρίζα, ''κλεισμένη'' η προηγούμενη μέρα. Πολλοί δεν θέλησαν να μετακινηθούν, ο πάγος δεν αστειεύεται. Όπου δεν βλέπει ο ήλιος, ο χιόνι είναι πιο ''σκληρό'', πιο ''άγριο''. Οι πιτσιρικάδες προφανώς δεν καταλαβαίνουν από λογικές. Κάπου...

Περπατάς στην παραλία. Είναι ξεκούραση για το μάτι και για την ψυχή η θάλασσα κι ο ουρανός που αγκαλιάζονται κι ας είσαι δίπλα στην πόλη που αγκομαχάει τους πόνους της. Βήματα που τά ’χεις ξανακάνει φορές ατέλειωτες. Άμμος και πάλι άμμος και βότσαλα και κράσπεδα...

Ήταν 1945, τα Δεκεμβριανά νωπά κι ο Μήτσος ο Σελέντης ίσα που την είχε γλυτώσει. Ο φόβος κρεμόταν ακόμα πάνω απ' την πόλη κι ο εμφύλιος μαγειρευόταν, όμως εκείνος πια είχε τρυπώσει στο δωματιάκι μιας μικρής αυλής στην Καλλιθέα και ψευτοζούσε. Νέος ήταν, θα τα...

Το συνεργείο κόντευε να τελειώσει την κατεδάφιση στο παλιό σπιτάκι.Περίμεναν τον μηχανικό κι εκείνος είχε πει πως θα ’ρθει στις δώδεκα κι ήταν πάντα εντάξει στις ώρες του.Τον είχαν για λίγο φευγάτο, όμως τον εμπιστευόντουσαν, γιατί όσα έλεγε ήταν...

Εσύ το ξέρω, προτιμάς τυρόπιτα πασπαλισμένη με σποράκια, είσαι της υγιεινής διατροφής... Έτσι κι εκείνο το πρωί, πήρες την τυρόπιτα με τους σπόρους και κάποιος από αυτούς έπεσε κάτω, στο πεζοδρόμιο κι έπειτα το αεράκι τον γλύτωσε και τον έσπρωξε στη ρίζα της...

Για να δείτε ολόκληρο το ημερολόγιο ή να το κατεβάσετε δωρεάν, κλικ...

Έλεγες πως γνώριζες γλώσσες και γαλλικά κι ήσουν όλο comme il faut και  excuse moi πέρναγε ο χρόνος, πέρναγε ο καιρός, demi saison κι αόριστος ήθελα δυο λέξεις να σου πω μα μου λεγες κοφτά excuse moi κι έμειναν οι λέξεις βουβές και ξεχασμένες στο excuse χαμένες...

Ήτανε τα μάτια σου άστρα στον ουρανό μα συχνά με κάνανε, με κάναν να πονώ,   λίγο πριν το δείλι, λίγο πριν την αυγή, με δυο χείλη να θέλουνε φιλί,   πριν το δείλι, πριν απ’ την αυγή, τριαντάφυλλο ήσουν στην αυλή· τ’ αγκάθια τρυπούσαν, μα τι να σου πω, μες τα πέταλα...

Οι Γερμανοί είχαν φύγει... Οι πανηγυρισμοί είχαν τελειώσει… Έμενε μόνο ο χειμώνας κι εκείνος ο χειμώνας του '44 ήταν πονηρός... Με τα εγγλεζάκια παρόντα και με τους αντιστασιακούς οπλισμένους με κάθε είδους οπλισμό το πρώτο αίμα ήταν αρκετό για να ξεκινήσει το...

Ήταν τα μάτια σου το μόνο φως μες στο σκοτάδι σκάλα στον ουρανό πηγάδι για τον Άδη Ήταν τα χέρια σου του φεγγαριού πυξίδες ευχές που πιάσανε του σκοταδιού περσίδες Βράδυ πανσέληνο θα είμαι μακριά σου Άδης και ουρανός παίζουν με τη σκιά σου _ γράφει ο Νίκος...

Το ’ξερα πως ό,τι συμβαίνει είναι προέκταση του αέναου πολέμου φωτός και σκότους. Ίσως το ξέρουνε πολλοί, όμως λίγοι δίνουν σημασία. Τι να πρωτοσκεφτούν… Έχουν τόσες υποχρεώσεις. Τόσες άχρηστες συσκευασίες να πετάξουν στα σκουπίδια… Και τους το λέω πως οι...

Μου ’πες πέντε   σκάρτα λόγια ’κείνη τη βραδιά κι από τότε δε σε θέλω πια Ήτανε και όσα είχα σβήσει από καιρό, μαζευτήκανε ηφαίστειο Σκάρτα λόγια πρόσεχε τη νύχτα να μη λες, αγριεύονται και φεύγουν, φεύγουν οι καρδιές μόνο γλύκα θέλει, θέλει η νυχτιά το σκοτάδι...

Η καρδιά σου, το ξέρω, αγαπά. Όμως ο χρόνος θα δείξει αν αξίζουν όλα αυτά ή αν θα νικήσει η θλίψη... Οι καρδιές είναι για ν’ αγαπούν και τα λόγια είναι για να πονάνε. Κράτησε όλα αυτά που σου πάνε κι άσε τ’ άλλα στη φωτιά να καούν Το ξέρω ο χρόνος είναι πάντα...