8 Σχόλια

1. 

   sofia25164 στο 04/09/2016 σε 8:56 πμ

   Πανέμορφο και νοσταλγικό το ποίημα-μονόλογος σου αγαπημένη μου Χρυσούλα!!!!!!Ευχαριστώ… να είσαι πάντα καλά και να σε διαβάζουμε!!!!!!!!!!!!

   Απάντηση
2. 

   Ανώνυμος στο 04/09/2016 σε 12:38 μμ

   Σοφούλα μου αγαπημένη!
   Σε ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου!
   Να είσαι καλά με όλη την οικογένειά σου!!!

   Καλό σου μεσημέρι…..

   Απάντηση
3. 

   Χριστινα Σουλελε στο 04/09/2016 σε 2:44 μμ

   Αχ Χρυσουλα μου, οπως τα λες ειναι. Παντα η παιδεια ηταν παραμελημενη αλλα τωρα ειναι στην εντατικη βαρια πληγωμενη. Νοσταλγικο το ποιημα σου και τρυφερο

   Απάντηση
   • 

     Ανώνυμος στο 05/09/2016 σε 10:34 μμ

     Σε ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου……
     Ευχή κάνω να αλλάξουν γρήγορα τα κακώς κείμενα της παιδείας μας….και να είναι το σχολείο κοιτίδα πολιτισμού……

     Απάντηση
4. 

   Βάσω Καρλή στο 04/09/2016 σε 11:16 μμ

   Τι ωραία τα μαθητικά τα χρόνια … εκείνα τα χρόνια. Τώρα δυστυχώς τα πράγματα έχουν αλλάξει τραγικά. Πολύ όμορφο Χρυσούλα.

   Απάντηση
5. 

   Βάσω Καρλή στο 04/09/2016 σε 11:38 μμ

   Τι ωραία τα μαθητικά τα χρόνια … εκείνα τα χρόνια. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει τραγικά. Πολύ όμορφο Χρυσούλα.

   Απάντηση
   • 

     Ανώνυμος στο 05/09/2016 σε 10:39 μμ

     Σε ευχαριστώ πολύ Βάσω …..
     Όντως τα ωραιότερα της ζωής μας!!!
     Τώρα τα πράγματα έχουν πιάσει πάτο!
     Δυστυχώς!!!

     Απάντηση
6. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 06/09/2016 σε 4:13 μμ

   Η Παιδεία μοιάζει με κηδεία! Καλύτερη ομοιοκαταλήξία δε μπορούσατε να πετύχετε κυρία Χρυσούλα!

   Την καλησπέρα μου

   Απάντηση