Ένα δάκρυ πολύ μικρό

16 Σχόλια

1. 

   Πόπη Κλειδαρά στο 07/06/2016 σε 8:44 πμ

   Το μικρό δάκρυ κρατάει τόσο πόνο, θα κυλήσει… αλλά ο πόνος θα παραμείνει. Θέλει πολλά δάκρυα για να λυτρωθούμε. Ωραίο Άννα μου! Καλημέρα

   Απάντηση
2. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 07/06/2016 σε 9:42 πμ

   αν κυλήσει απ’ τα μάτια θα χαθεί στο λεπτό
   μα εσύ θα αντέχεις ακόμα
   να βαστάς στο μυαλό μια καταιγίδα
   και έναν σκυφτό ουρανό.

   ….αχ Αννα..κάνεις κάτι φινάλε που μουδιάζουν… Καλημέρα!

   Απάντηση
3. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 07/06/2016 σε 10:04 πμ

   Πράγματι Πόπη μου η λύτρωση θέλει πολλά δάκρυα!!Σε ευχαριστώ πάρα πολύ την καλημέρα μου!

   Απάντηση
4. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 07/06/2016 σε 10:06 πμ

   Καλημέρα Μάχη μου!Να είσαι καλά σε ευχαριστώ 🙂

   Απάντηση
5. 

   Μάρθα Δήμου στο 07/06/2016 σε 11:46 πμ

   Πολύ όμορφο και αληθινό ποίημα για τον πόνο της ψυχής που εκτονώνεται σε ένα δάκρυ!!!! Μπράβο!!!!

   Απάντηση
6. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 07/06/2016 σε 12:27 μμ

   Ευχαριστώ πάρα πολύ Μάρθα!!

   Απάντηση
7. 

   Χριστίνα Σουλελέ στο 07/06/2016 σε 1:07 μμ

   “Μα πες μου αλήθεια

   μπορείς να τον μετρήσεις

   μπορείς να τον χωρέσεις ίσως

   και σε ποιον αριθμό;”

   Δε μετριέται ο πόνος, δε χωράει σε κάποιον αριθμό, μόνο κρατιέται από ένα δάκρυ. Πολύ ωραίο το ποίημά σου Άννα!

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 07/06/2016 σε 2:16 μμ

     Δεν μετριέται ο πόνος Χριστίνα μου πράγματι… κι αυτό το δάκρυ πονάει μαζί του ανήμπορο να φέρει μια λύτρωση…να είσαι καλά σε ευχαριστώ!

     Απάντηση
8. 

   Σοφία Ντούπη στο 07/06/2016 σε 1:53 μμ

   Πολύ όμορφο το ποίημα σου Άννα…ορισμένες φορές όσο μεγάλος και να είναι ο πόνος αρκεί το ένα δάκρυ!!!
   Βαστάς στο μυαλό σου μια καταιγίδα μα αντέχεις ακόμη!!!
   Την Καλημέρα μου.

   Απάντηση
   • 

     Άννα Ρουμελιώτη στο 07/06/2016 σε 2:21 μμ

     Βαστάμε λες Σοφία μου … βαστάμε τις καταιγίδες με ένα δάκρυ.. κρεμάμε τον πόνο πάνω σε ένα δάκρυ … και συνεχίζουμε… την καλησπέρα μου να είσαι καλά!

     Απάντηση
9. 

   Αθηνά Μαραβέγια στο 07/06/2016 σε 8:12 μμ

   Λέξη τη λέξη, στίχο το στίχο και το όλο του τόσο δραματικά αληθινό…
   Και ο πόνος ο ανείπωτος είναι εκείνος που όχι μόνο δεν μετριέται, μα αν ξεκινήσει αυτό το ένα δάκρυ, άραγε μπορεί να κλεισει μετά ο κρουνός;
   Ευχαριστώ, Άννα μου!!!

   Απάντηση
10. 

    Έλενα Σαλιγκάρα στο 07/06/2016 σε 9:47 μμ

    Μπράβο Άννα μου!!! Υπέροχο!

    Απάντηση
11. 

    Άννα Ρουμελιώτη στο 08/06/2016 σε 9:49 πμ

    Τα ευχαριστώ σου Αθηνά μου πολύτιμα…..σε ευχαριστώ πάρα πολύ την καλημέρα μου!

    Απάντηση
12. 

    Άννα Ρουμελιώτη στο 08/06/2016 σε 9:50 πμ

    Ευχαριστώ πολύ Έλενα 🙂 Καλημέρα!

    Απάντηση
13. 

    ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ στο 08/06/2016 σε 9:40 μμ

    Αν η ψυχή είχε αποστακτήριο τότε το δάκρυ θα ήταν το παραγόμενο προϊόν από την ανάμειξη της χαράς και της λύπης…των ΣΥΝ και των ΠΛΗΝ της ζωής μας!
    ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ!!!!!!

    Απάντηση
14. 

    Άννα Ρουμελιώτη στο 09/06/2016 σε 9:58 πμ

    Σας ευχαριστώ τόσο πολύ κυρία Χρυσούλα 🙂

    Απάντηση