Πόνος πολύς σε ένα δάκρυ μικρό
αβάσταχτος… έτσι τον νιώθεις.
Μα πες μου αλήθεια
μπορείς να τον μετρήσεις
μπορείς να τον χωρέσεις ίσως
και σε ποιον αριθμό;
Κοιτάζεις τα μάτια σου
σε καθρέφτη θολό
μα το βλέμμα ξεφεύγει το βλέπεις
και χαμηλώνει από ανείπωτα λόγια και λέξεις.
Βαρύ το φορτίο και έχεις αντέξει πολύ
να κρατιέσαι σφιχτά από ένα δάκρυ
τόσο μικρό πολύ μικρό
πραγματικά μηδαμινό
αν κυλήσει απ’ τα μάτια θα χαθεί στο λεπτό
μα εσύ θα αντέχεις ακόμα
να βαστάς στο μυαλό μια καταιγίδα
και έναν σκυφτό ουρανό.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Το μικρό δάκρυ κρατάει τόσο πόνο, θα κυλήσει… αλλά ο πόνος θα παραμείνει. Θέλει πολλά δάκρυα για να λυτρωθούμε. Ωραίο Άννα μου! Καλημέρα
αν κυλήσει απ’ τα μάτια θα χαθεί στο λεπτό
μα εσύ θα αντέχεις ακόμα
να βαστάς στο μυαλό μια καταιγίδα
και έναν σκυφτό ουρανό.
….αχ Αννα..κάνεις κάτι φινάλε που μουδιάζουν… Καλημέρα!
Πράγματι Πόπη μου η λύτρωση θέλει πολλά δάκρυα!!Σε ευχαριστώ πάρα πολύ την καλημέρα μου!
Καλημέρα Μάχη μου!Να είσαι καλά σε ευχαριστώ 🙂
Πολύ όμορφο και αληθινό ποίημα για τον πόνο της ψυχής που εκτονώνεται σε ένα δάκρυ!!!! Μπράβο!!!!
Ευχαριστώ πάρα πολύ Μάρθα!!
“Μα πες μου αλήθεια
μπορείς να τον μετρήσεις
μπορείς να τον χωρέσεις ίσως
και σε ποιον αριθμό;”
Δε μετριέται ο πόνος, δε χωράει σε κάποιον αριθμό, μόνο κρατιέται από ένα δάκρυ. Πολύ ωραίο το ποίημά σου Άννα!
Δεν μετριέται ο πόνος Χριστίνα μου πράγματι… κι αυτό το δάκρυ πονάει μαζί του ανήμπορο να φέρει μια λύτρωση…να είσαι καλά σε ευχαριστώ!
Πολύ όμορφο το ποίημα σου Άννα…ορισμένες φορές όσο μεγάλος και να είναι ο πόνος αρκεί το ένα δάκρυ!!!
Βαστάς στο μυαλό σου μια καταιγίδα μα αντέχεις ακόμη!!!
Την Καλημέρα μου.
Βαστάμε λες Σοφία μου … βαστάμε τις καταιγίδες με ένα δάκρυ.. κρεμάμε τον πόνο πάνω σε ένα δάκρυ … και συνεχίζουμε… την καλησπέρα μου να είσαι καλά!
Λέξη τη λέξη, στίχο το στίχο και το όλο του τόσο δραματικά αληθινό…
Και ο πόνος ο ανείπωτος είναι εκείνος που όχι μόνο δεν μετριέται, μα αν ξεκινήσει αυτό το ένα δάκρυ, άραγε μπορεί να κλεισει μετά ο κρουνός;
Ευχαριστώ, Άννα μου!!!
Μπράβο Άννα μου!!! Υπέροχο!
Τα ευχαριστώ σου Αθηνά μου πολύτιμα…..σε ευχαριστώ πάρα πολύ την καλημέρα μου!
Ευχαριστώ πολύ Έλενα 🙂 Καλημέρα!
Αν η ψυχή είχε αποστακτήριο τότε το δάκρυ θα ήταν το παραγόμενο προϊόν από την ανάμειξη της χαράς και της λύπης…των ΣΥΝ και των ΠΛΗΝ της ζωής μας!
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ!!!!!!
Σας ευχαριστώ τόσο πολύ κυρία Χρυσούλα 🙂